ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 377

เซี่ยจินอานจ้องมองเซี่ยฉู่เหริน จู่ๆก็หัวเราะเยาะ นางเข้าใจแล้วว่าเซี่ยฉู่เหรินกำลังวางแผนอะไรอยู่ ที่แท้กำลังแอบสำนักซื่ออิ่ง

ใบหน้าของเซี่ยจินอานเย็นชาลงทันที: "การที่อยากได้ของของคนอื่นมาเป็นของตัวเองนั้น มันต้องชดใช้"

เซี่ยฉู่เหรินตกใจกับสายตาที่เย็นชานี้ และสีหน้าของเขาดูเฉื่อยชาเล็กน้อย

หวงย่านอวิ๋นเห็นเช่นนี้ก็เงยหน้าขึ้นมองเซี่ยจินอานและกล่าวหาด้วยความปวดใจว่า:"คุณหนูรองเจ้าพูดอย่างนี้กับนายท่านได้อย่างไรกัน แม้ว่าปกติเจ้ารังแกพวกข้าสามแม่ลูกก็ช่างเถิด ข้าก็ไม่ถือสากับเจ้า แต่เจ้าจะไม่เคารพนายท่านได้อย่างไรกัน! นายท่านเป็นพ่อของเจ้านะ เจ้าทำเช่นนี้ช่างผิดครรลองครองธรรมไปยิ่งนัก! "

เซี่ยจินอานมองดูหวงย่านอวิ๋นอย่างเย็นชาและพูดว่า:"ความเคารพนั้นต้องเคารพซึ่งกันและกัน"

เซี่ยยิวหรานลุกขึ้นจากเก้าอี้และพูดอย่างโกรธเคืองว่า:"อะไรคือซึ่งกันและกัน ท่านพ่อก็คือท่านพ่อ ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าล้วนเป็นท่านพ่อมอบให้เจ้า และสำนักซื่ออิ่งก็ต้องมีความเกี่ยวข้องกับท่านพ่ออยู่แล้ว"

เมื่อเซี่ยยิวหรานนึกถึงตรงนี้ ก็มีความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้า หากท่านพ่อยึดสำนักซื่ออิ่งของ

เซี่ยจินอานมา ต่อไปก็ต้องเป็นนางบุตรีภรรยาหลวงผู้นี้มาสืบทอดอยู่แล้ว สำนักซื่ออิ่งนี้ก็จะกลายเป็นของนางได้อย่างง่ายดาย!

"ถูกต้อง พ่อเอาของของลูกสาวนั้นเป็นหลักการที่ถูกต้องอย่างไม่ต้องสงสัย!" เซี่ยยู่หลินพูดแทรก

เซี่ยจินอานก้าวไปด้านข้างเล็กน้อย มองดูเซี่ยยู่หลินและพูดด้วยเสียงที่เคร่งขรึมว่า:"ท่านพ่อจะเอาชีวิตเจ้า เจ้าจะให้ไหม?"

"นี่ข้าเพิ่งกลับถึงบ้าน ตัวก็เต็มไปด้วยเลือด แต่พ่อกลับไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าข้าไปเจออะไรมา คิดเพียงแต่ว่าจะเอาอำนาจในมือของข้าไปเป็นของตัวเองอย่างไร! และไม่กลัวจะทำให้ลูกสาวเสียใจเลย!" เซี่ยจินอานกล่าว

เซี่ยฉู่เหรินนึกคิดในใจแล้วพูดว่า:"พ่อจะไปเอาของของเจ้าได้อย่างไร เจ้าคิดมากไปแล้ว"