ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 379

คำพูดของเซี่ยจินอานยิ่งทำให้เซี่ยฉู่เหรินรู้สึกว่าลูกสาวคนนี้ยังมีเขาผู้เป็นพ่อนั้นอยู่ในใจอยู่ ดังนั้นสีหน้านี้จึงผ่อนคลายลงเยอะ

"อยากพูดอะไร ก็พูด"

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มมุมปากและออร่าบนตัวนั้นก็เปลี่ยนไปและน่ากลัวยิ่งนัก:"ข้าออกจากบ้านตอนอายุห้าขวบ และสิบสองปีที่ผ่านมานี้ท่านก็ไม่เคยสนใจข้าแม้แต่นิดเดียวเลย แถมยังต้องการใช้ชีวิตของข้าไปแลกกับชีวิตของเซี่ยยิวหราน เรื่องทั้งหมดนี้ข้าไม่ขอพูดก่อน แต่วันนี้ท่านพ่อมากล่าวหาข้าอย่างไม่แยกผิดถูก และนำความผิดทั้งหมดมาลงบนตัวข้า ช่างทำให้ข้าผิดหวังและเจ็บใจยิ่งนัก"

"แต่ว่าข้าเชื่อว่าท่านพ่อไม่ใช่คนที่ไม่แยกถูกผิด และลูกคิดว่าเรื่องในวันนี้นั้นต้องเป็นเพราะมีคนจงใจยุให้รำ ตำให้รั่วต่อหน้าท่านพ่อแน่เลย"

เซี่ยจินอานหันมองไปที่หวงย่านอวิ๋นสามแม่ลูกอย่างแฝงอะไรบางอย่าง

"ท่านพ่อ ท่านต้องคิดให้ดีละ อย่าถูกคนหยิบเล่นในอุ้งมือ"

เมื่อพูดคำนี้จบ เซี่ยจินอานก็หันหลังเดินจากไป และไม่สนใจคนเหล่านี้อีกต่อไป

ปล่อยให้พวกเขากัดกันเองเถิด!

ในใจของหวงย่านอวิ๋นเต้นตึกๆ รู้สึกไม่ดียิ่งนัก

เหมือนที่เดาเอาไว้เลย เซี่ยฉู่เหรินหรี่ตาลงเล็กน้อยและมองดูหวงย่านอวิ๋น จากนั้นก็ตบหน้าหวงย่านอวิ๋น

"เจ้ากล้าดียังไงมากลั่นแกล้งข้า!"

หวงย่านอวิ๋นนั่งลงบนพื้น เอามือข้างหนึ่งปิดหน้าไว้ และกล่าวอย่างน้อยใจว่า:"นายท่านข้าเปล่านะ! จงใจยุให้รำ ตำให้รั่วได้อย่างไรกัน? สาเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้คุณหนูรองไม่เคยบอกให้ข้ารู้อย่างจริงจังเลย และระหว่างนี้ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงที่จะเกิดความเข้าใจผิดกันได้เจ้าค่ะ"

"คุณหนูรองมีเรื่องต้องยุ่งมากมาย และปกติก็อยู่ในจวนน้อยมาก พวกข้าทั้งสองเองก็ไม่ได้พูดคุยกันด้วย ข้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกันเจ้าค่ะ"

เซี่ยฉู่เหรินก้มหน้าครุ่นคิดไปพักหนึ่ง แล้วพูดอย่างโกรธว่า:"หากคนเป็นแม่ไม่ให้สีหน้าที่ดีแก่นางสักนิดเลย แล้วนางจะมาเปิดใจพูดคุยกับเจ้าได้อย่างไร?"

ตัวของหวงย่านอวิ๋นสั่นและพูดอีกว่า: "นายท่าน ข้ากล้าทำสีหน้าไม่ดีให้นางที่ไหนกัน!นางเป็นใคร ท่านยังไม่รู้เหรอ? ข้าจะกล้าไปกวนโทโสนางได้อย่างไรกันเจ้าค่ะ! "

"ท่านพ่อ ท่านจะตบท่านแม่เพียงเพราะฟังความข้างเดียวของเซี่ยจินอานได้อย่างไรกัน เซี่ยจินอานไม่ได้มีเจตนาดีเลย นางยังวางยาพิษให้ลูกด้วย!"

"พอแล้ว เรื่องนี้ข้าตัดสินใจเองได้" เซี่ยฉู่เหรินตะโกนใส่เซี่ยยิวหราน