ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 381

เซี่ยจินอานเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า และหันมองเพ้ยจิ่วชวนด้วยตาที่ใส

เขาคนนี้มักจะสนใจแต่การศึกษาอาวุธ และไม่สนใจสิ่งอื่นๆเลย เป็นชายซื่อจริงๆเลย

แต่คิดไม่ถึงว่าคนแรกที่สงสัยนางนั้นกลับเป็นเขา

"เจ้าไม่จำเป็นต้องโกหกข้า ในเมื่อข้าสามารถถามคำถามนี้ออกมาได้ ก็หมายความว่าข้ามีความมั่นใจพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าเจ้าไม่ใช่นาง" เพ้ยจิ่วชวนกล่าวด้วยสีหน้าที่เย็นชา

"ถูกต้อง ข้าไม่ใช่นาง"

เซี่ยจินอานกล่าวอย่างเบา "ดวงวิญญาณของข้าอาศัยอยู่ในร่างของนาง"

ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆนางถึงได้โล่งอกโล่งใจยิ่งนัก เหมือนกับว่าเรื่องที่ถูกเก็บไว้ในใจนั้นได้ถูกเปิดเผยอย่างกะทันหัน

เมื่อได้ยินคำนี้ เพ้ยจิ่วชวนก็ก้มหัวลงโดยไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และในที่สุดก็ถามว่า:"แล้วนางล่ะ?"

เซี่ยจินอานส่ายหัวแล้วพูดว่า:"ข้าไม่รู้ บางทีอาจตายไปแล้ว หรือบางทีอาจอยู่ในโลกอีกใบหนึ่งก็ได้"

"โลกอีกใบหนึ่ง?"

"ถูกต้อง ข้าก็มาจากโลกอีกใบหนึ่งนั่นแหละ" น้ำเสียงของเซี่ยจินอานแผ่วเบาและปนกับความเศร้าและความผิดหวัง

เพ้ยจิ่วชวนยกชาบนโต๊ะขึ้นแล้วดื่มน้ำชาจนหมดแก้วในทีเดียว ราวกับว่าที่ดื่มนั้นเป็นเหล้า จากนั้นก็โยนถ้วยชาลงบนโต๊ะอย่างแรง

เขากับประมุขรู้จักกันมานานที่สุด และเข้าใจนางที่สุด นางเป็นคนเศร้าหมอง เกลียดชังและเฉยเมยต่อทุกสิ่งทุกอย่างบนใต้หล้านี้ จะเปิดโรงหมอเพื่อช่วยเหลือผู้คนได้อย่างไร?

ดังนั้นเขาจึงให้คนไปตรวจสอบทุกอย่างของเซี่ยจินอาน และเขาพบว่า ตั้งแต่ประมุขขึ้นไปในกิโยตีนแล้วนิสัยของนางก็เปลี่ยนไป

ในตอนแรกเขาสงสัยว่าประมุขจงใจให้คนปลอมตัวเป็นนางเพื่อหนีโทษประหารชีวิต ดังนั้นเขาจึงไปที่บ้านเล็ก ๆ ที่ประมุขเคยอาศัยอยู่และพบเพียงแต่สมุดบันทึกที่ประมุขเขียนเท่านั้น

หลังจากที่เขาเปิดอ่านสมุดบันทึกที่ประมุขเขียน จึงค่อยเข้าใจว่าทำไมประมุขจึงขึ้นไปในกิโยตีน

ก่อนหน้านี้เพราะประมุขต้องการที่จะตรวจสอบเรื่องบางอย่าง จึงยังไม่ลงมือกับจวนแม่ทัพ แต่จวนแม่ทัพกลับหาที่ตายมากวนโทโสประมุข อยากให้นางไปรับโทษแทน ในใจของประมุขจึงเกิดความโมโห ดังนั้นจึงแผนซ่อนแผน และต้องการบอกความจริงบนสนามกิโยตีนเพื่อลากทั้งตระกูลเซี่ยลงน้ำด้วย!

แต่ประมุขที่ขึ้นไปในบนกิโยตีนนั้น กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกันเลย!

แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อเรื่องภูติผีปีศาจ แต่ก็ต้องคิดไปทางภูติผีปีศาจ แต่คิดไม่ถึงว่าประมุขจะถูกเปลี่ยนดวงวิญญาณไปแล้วจริง!

แม้จะมีการเตรียมการพร้อมทุกอย่างแล้ว แต่เขาก็สะทกสะเทือนกับคำตอบนี้มาก

เซี่ยจินอานมองดูเพ้ยจิ่วชวนและถอนหายใจ: "การเปลี่ยนวิญญาณไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ หากพวกเจ้าอยากจากไป ข้าก็จะไม่พูดอะไร เพราะเดิมทีประมุขของสำนักซื่ออิ่งก็ไม่ใช่ข้าอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไม่ฆ่าคนไปมั่วเหมือนเมื่อก่อนอีกละ ยิ่งใหญ่โตกว่าคนอื่นคิดยิ่งผิด ต่อให้นางไม่ตายก็ไม่อาจปกป้องพวกเจ้าได้ "

เพ้ยจิ่วชวนถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า:"งั้นเจ้าก็ทำได้รึ?"

เซี่ยจินอานตกตะลึงพอได้สติมาแล้วก็ตอบอย่างจริงใจ:"หากพวกเจ้าเป็นเหมือนเมื่อก่อน ข้าก็ไม่อาจปกป้องพวกเจ้าได้ แต่สิ่งที่ข้าสามารถสัญญากับพวกเจ้าได้ก็คือให้พวกเจ้าสามารถใช้ชีวิตอย่างเปิดเผยตัวตนและไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย ที่ต้องใช้ชีวิตแลกชีวิตนั้นอีกต่อไป"

"เซี่ยจินอานในอดีตนั้นเป็นยมบาลตัวจริง และจักรพรรดิของทุกแคว้นล้วนต้องการจะกำจัดนางทิ้ง แต่ข้าไม่เหมือนกัน ข้าคือคนที่สามารถต่อต้านกับยมบาลได้ หากพวกเขาต้องการมีชีวิตที่ยืนยาว ก็ต้องมีวันที่มาขอให้ข้าช่วยแน่นอน"

ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ไม่มีผู้ใดที่จะไม่ถูกกับหมอที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว เว้นแต่ว่าเขาจะรับประกันได้ว่าตัวเองจะไม่มีวันป่วย

เพ้ยจิ่วชวนมองดูนางอย่างเงียบๆ ไตร่ตรองไปครู่หนึ่งจู่ๆก็พูดว่า: "เรื่องนี้ ก็ถือว่าข้าน้อยไม่เคยถามแล้วกัน เจ้ายังคงเป็นประมุข สำนักก็ยังต้องการให้ท่านมาเป็นผู้นำของพวกเขา"

และที่สำคัญที่สุดคือ หากให้คนในใต้หล้านี้รู้ว่าเซี่ยจินอานได้ออกจากสำนักแล้ว เพราะนี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับสำนักและนาง ทั้งสองฝ่ายต่างก็จะถูกแก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง ดังนั้นทั้งสองต้องผูกติดกันอย่างแน่นๆ จึงจะสามารถดำรงอยู่อย่างปลอดภัยได้

อีกอย่างภายใต้การนำของนางแล้ว สำนักอาจดีขึ้นกว่าเดิมก็ได้

"นอกจากนี้ เรื่องนี้ก็อย่าให้เสียนและอีกทั้งสามคนรู้เด็ดขาด" เพ้ยจิ่วชวนกล่าว

เซี่ยจินอานหัวเราะเบาๆ: "เจ้าคงไม่เคยคิดที่จะให้ข้าออกจากสำนักใช่หรือไม่?มิฉะนั้นเมื่อกี้ตอนเข้ามา เจ้าก็จะไม่นำมีดดาบสั้นให้แก่ข้าและไม่เรียกข้าว่าประมุขแล้ว"