ยังไม่รอนางคิดให้ละเอียด ก็ได้ยินหยุนฝู้เฉินหันไปบอกสามองครักษ์ที่เหลือว่า "พวกเจ้าสามคนไปตัดนิ้วนาง"
พอได้ยินคำนี้เซี่ยจินอานรีบผุดลุกขึ้นจากพื้นทันที ตะคอกด้วยความโกรธจัด "เอาอีก?!"
"ท่านมันไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดี! ข้าไม่น่าช่วยท่านเลย!"
หยุนฝู้เฉินสายตาเย็นเยียบ พูดเสียงเย็นว่า "เจ้าทำเพื่อเอาชีวิตรอด"
"ใช่ ระหว่างเราเป็นข้อตกลงกัน ใช้อาการป่วยของท่านมาแลกกับชีวิตข้า แต่ท่านก็ไม่ควรให้ข้าแค่ชีวิตเดียวสิ! วันนี้ตัดมือข้า พรุ่งนี้ตัดขาข้า ก่อนหน้านี้ยังจะควักลูกตาตัดลิ้น! ทำไม ท่านคิดจะเปลี่ยนข้าให้กลายเป็นเหรินจื้อหรอ!"(เหรินจื้อหรือเรียกว่ามนุษย์หมู เป็นโทษสังหารในสมัยโบราณ โดยลงโทษด้วยตัดแขนขาแล้วยัดลงในไห บางทีต้องตัดจมูกตัดหูและควักลูกตาอีก)
"ก็มิใช่ไม่ได้" หยุนฝู้เฉินพูดเสียงเบา
เซี่ยจินอานเบิกตากว้าง ความตกตะลึงบนใบหน้าแสดงออกมาจนหมด
นางมองเข้าไปในดวงตาหยุนฝู้เฉิน แววตาเรียบเฉยในดวงตาคู่นั้น คำพูดที่พูดออกมาจริงจังมาก ไม่มีวี่แววการล้อเล่นเลยสักนิด
เซี่ยจินอานหนาวสันหลังวาบ ผู้ชายคนนี้พูดจริง
ถ้านางยังไปหาเรื่องเขาอีก เขาจะทำให้นางกลายเป็นเหรินจื้อจริงๆ
ซากศพที่ตรึงอยู่บนกำแพงที่หน้าประตู ความไม่แยแสต่อชีวิตเมื่อหลายวันก่อน
รวมกับคำพูดเรื่องเหรินจื้อในวันนี้ล้วนบรรยายถึงความเลือดเย็นของเขา
พวกตี้เฟิงลังเลเล็กน้อย
เพราะอาการป่วยของท่านอ๋องต้องอาศัยคนผู้นี้มารักษา ถ้าทำอีกฝ่ายร้อนใจ ปล่อยมือไม่รักษาแล้วจะทำเยี่ยงใดกัน!
ตี้เฟิงคิดไปเยอะกว่านั้น การรังแกสตรีอ่อนแอผู้หนึ่งเขาเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน
และสตรีผู้นี้ก็ช่างประหลาดยิ่งนัก ทำให้เทียนเฟิงสลบลงได้!
ถ้าเขาก็โดนทำสลบด้วย มิใช่ขายขี้หน้าเลยเขียวรึ!
เขาก้าวเท้าขึ้นหน้าพูดว่า "ท่านอ๋อง เรื่องนี้มีข้อสงสัยหลายประการ ไม่ว่าจะเป็นหมอเซวียหรือคุณหนูเซี่ยล้วนมีหลักฐานยืนยันความบริสุทธิ์ของตน"
"และก็ไม่อาจจะกำหนดโทษให้กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชัดเจน"
"มิสู้ท่านอ๋องยกให้ซูหยาวนางตัดสินใจเอง หากนางเชื่อใจคุณหนูเซี่ย ก็ให้คุณหนูเซี่ยรักษาต่อ หากไม่เชื่อ ก็หยุดการให้รักษา"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอเซี่ยจินอาน