ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 64

หยุนฝู้เฉินได้ยินคำพูดประโยคนี้ สายตาเหลือบมองไปที่คอของเธอครู่หนึ่ง สุดท้ายไปหยุดอยู่ตรงแขนที่มีผ้าพันแผลพันไว้อย่างหยาบๆของเซี่ยจินอาน

ถึงแม้เขาจะสูญเสียการควบคุม แต่ว่าเขาก็ยังจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาจำได้ว่าตนเองถือกระบี่จะฆ่านาง

ยังจำได้ว่าแขนของนางเขาเป็นคนฟันบาดเจ็บ

และยังจำอ้อมกอดที่หอมมะลินั้นได้

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยุนฝู้เฉินปลดเข็มขัดด้วยตนเอง ถอดกางเกงออกไป

แข็งแรง เรียวยาว ขาสองข้างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เผยออกมาให้เห็นตรงหน้าของนางเช่นนี้

เซี่ยจินอานเสียสมาธิไปชั่วขณะหนึ่ง มองดูขาคู่นี้ นางก็สามารถเดาได้ว่าชายผู้นี้แข็งแกร่งเพียงใด!

บนขาของเขาไม่มีขน แต่กลับดูสมชายชาตรี

เพราะไม่มีผู้ชายที่ไม่สมชายชาตรีที่ไหนจะมีเรียวขาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทั้งสองข้างแบบนี้ได้

ท่านอนราบแล้วแต่ท่านจะรังแกเช่นนี้ ทำให้ในหัวของเซี่ยจินอานมีภาพแปลกๆผุดขึ้นมามากมาย จนกระทั่งชายหนุ่มดึงความคิดของนางกลับมาด้วยน้ำเสียงแสนเย็นชา

"หากเจ้าจ้องร่างกายของข้าอีก ข้าจะตัดหัวของเจ้าเสีย!"

เซี่ยจินอานได้สติกลับมาในทันที ไม่กล้าคิดมากอีก ลงมือฝังเข็มโดยตรง

แต่ว่ากางเกงชั้นในของหยุนฝู้เฉินยาวเกินไป ส่งผลกระทบต่อการฝังเข็ม ดังนั้นเซี่ยจินอานจึงอยากม้วนกางเกงชั้นในของเขาขึ้นไปเล็กน้อย

ไม่คิดว่าเพิ่งจะสัมผัสถูกขอบกางเกง ก็ได้ยินชายหนุ่มกล่าวขึ้นมาอย่างระวังตัวว่า: "เจ้าแตะต้องกางเกงชั้นในของข้าทำไมกัน!"

"ม้วนขึ้นไปหน่อยไง มันขวางการฝังเข็มของข้าแล้ว" เซี่ยจินอานกล่าวอย่างหนักแน่นมีเหตุผลเพียงพอ

หยุนฝู้เฉินมองดูผู้หญิงที่ไม่มีความร้อนตัวเลยสักนิดคนนี้ ท่าทางเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน รู้สึกอัดอั้นขึ้นมาในใจอีกครั้ง อยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

หากตัวเองแสดงออกว่าใส่ใจเกินไป ก็จะเหมือนกับว่าเขาทำอะไรผิดมา

ดังนั้นเขาเลยไม่พูดอะไรอีก ปล่อยให้นางม้วนกางเกงของตนเองขึ้นไปตามความพอใจ

ในขณะที่เซี่ยจินอานฝังเข็ม ก็ชื่นชมเรียวขางดงามไปด้วย ในใจก็รู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

เรื่องที่ถูกหยุนฝู้เฉินใช้กระบี่ทำให้บาดเจ็บก็ลืมมันไปจนหมด