ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 99

หยุนฝู้เฉินแสดงท่าทีที่สงบนิ่ง แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "อืม ข้ากำลังเตรียมจะลากเขาเข้าไปเป็นอาหารของหมาป่าที่เขาไป่เฟิ่ง"

เขาไป่เฟิ่งเป็นเขาลูกหนึ่งที่อยู่ใกล้กับเมืองหลวงมากที่สุด และมักจะพบเห็นหมาป่าที่ดุร้ายปรากฏตัวอยู่บนนั้น เพื่อลดการบาดเจ็บล้มตายที่ไม่จำเป็น ราชสำนักจึงได้ออกคำสั่งให้ปิดภูเขาลูกนี้เสีย

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของหยุนฝู้เฉินเซี่ยจินอานก็รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

เขาฟังความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของคนในดวงใจไม่ออกหรือ? นางต้องการจะปกป้อง เจ้ายังจะฆ่าเขาอีก!

นี่เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับหน้าตาของคนในดวงใจเลยหรือ?

การเคลื่อนไหวในการยกถ้วยชาขึ้นมาดื่มของเสิ่นหลีซู อืดอาดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้คาดคิดว่าหยุนฝู้เฉิน จะตอบแบบนี้

และหมอจวนที่คุกเข่าอยู่ข้างๆก็สับสนงุนงงไปหมดแล้วเช่นกัน เขาจึงตั้งใจคลานไปอยู่ตรงหน้าเสิ่นหลีซู แล้วเกาไปพลางและพูดไปพลางว่า "จวิ้นจู่ช่วยชีวิตข้าน้อยด้วยขอรับ ท่านได้โปรดขอให้ท่านอ๋องไว้ชีวิตข้าน้อยด้วยเถิดขอรับ!"

เมื่อเซี่ยจินอานเห็นท่าทางเช่นนี้ของหมอจวนก็อดไม่ได้ที่จะพูดยั่วเย้าเหน็บแนมขึ้นมาว่า "ตอนนี้มารู้จักขอร้องคนอื่นเสียแล้ว ตอนที่ทำผิดคิดอะไรอยู่ล่ะ!"

เสิ่นหลีซูเหลือบมองเซี่ยจินอานอย่างเฉยเมย แต่ทว่านางกลับไม่ไปสนใจนางโดยตรง

ต่อจากนั้นนางก็มองไปที่หมอจวน แต่กลับพบความผิดปกติของเขา บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน และเกาจุดที่คันจนร่างกายบิดเบี้ยว

และสุดท้ายก็เห็นว่าเขาทนไม่ไหวจนต้องนอนถูหลังอยู่บนพื้น

"นี่เจ้าเป็นอะไรไปเสียแล้ว?"

หมอจวนพูดด้วยสีหน้าที่แค้นเคืองว่า "เซี่ยจินอานนังผู้หญิงสาระเลวคนนั้นเป็นคนวางยาพิษข้า!"

เมื่อได้ยินชื่อนี้ของเจ้า ร่างกายของเสิ่นหลีซูก็หยุดชะงักเล็กน้อย

เซี่ยจินอาน

หลังจากที่นางเข้ามาในเมืองและกลับเข้าไปในจวนแล้ว ก็มีคนรายงานนางเกี่ยวกับวีรกรรมของผู้หญิงคนนี้แล้ว

นางถูกหยุนฝู้เฉินช่วยชีวิตเอาไว้จากการประหารชีวิตที่ลานประหารและพากลับมาที่บ้าน ว่ากันว่าเพื่อให้นางรักษาอาการป่วย

การเดิมพันในครั้งก่อนไม่นานมานี้ นางก็ได้ก่อความวุ่นวายจนภายในเมืองหลวงไม่สงบสุข และทำให้เซวียฉางกุ้ยเสียหน้าอีกด้วย

เมื่อไม่กี่วันก่อน ถูกเซี่ยยิวหรานสกัดกั้น หยุนฝู้เฉินก็ยื่นมือเข้ามาช่วยอีกครั้งในตอนที่ตกอยู่ในอันตราย