ชายาร้ายที่ไม่ได้รัก นิยาย บท 10

ไม่มีการกล่าวถึงเต๋ออ๋องราวกับว่าเสนาบดีเมิ่งมีแผนการเกี่ยวดองกับสกุลต้วนอย่างแท้จริง

ซึ่งแม้ว่าผู้สำเร็จราชการต้วนจะมีวัยล่วงเลยถึงเจ็ดสิบปีและดำรงตำแหน่งเพียงในนามเท่านั้น ทว่าอำนาจมากล้นนับเป็นฝ่ายตรงข้ามกับเสนาบดีเมิ่งในอดีต แต่หากสองสกุลเกี่ยวดองกันอำนาจของขุนนางทั้งสองยิ่งจะเพิ่มมากขึ้น เช่นนี้ฝ่าบาทก็หัวเดียวกระเทียมลีบแล้วเป็นแน่

“สมรสพระราชทานหรือ ท่านเสนาบดีคิดดีแล้วหรือ”

“พ่ะย่ะค่ะ เรื่องนี้กระหม่อมคิดว่าสกุลต้วนย่อมเห็นดีเห็นงามด้วย เราสองสกุลล้วนเป็นข้ารองบาทรับใช้ฝ่าบาทหากร่วมแรงร่วมใจทั้งยังเกี่ยวดองลึกซึ้งเป็นผลดีมากกว่าผลเสียพ่ะย่ะค่ะ”

ไทเฮาไตร่ตรองโดยละเอียด การที่เสนาบดีเมิ่งรักบุตรสาวมากก็เป็นจริงดังนั้น เมิ่งลี่เฟยรังแกฮูหยินใหญ่ในจวนผู้ใดก็รู้ เขาถือหางนางเช่นนั้นคงรักเมิ่งลี่เฟยยิ่งกว่าบุตรสาวคนรองเป็นแน่

ถึงเมิ่งลี่เฟยจะมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ทว่ากลับเป็นแก้วตาดวงใจของเสนาบดีเมิ่ง หมากตัวนี้ดูไปก็มีประโยชน์อยู่ไม่น้อย แต่หากปล่อยให้สองสกุลเกี่ยวดองกัน อำนาจในราชสำนักนั้นไม่ต้องถามว่าต้องตกอยู่ที่สองสกุลใหญ่

ฝ่าบาทเล่าคราวนั้นจะทำเช่นใด ไม่ได้การแล้วไทเฮาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อขัดขวาง

ถึงเมิ่งลี่เฟยจะชื่อเสียงไม่ดี แต่หากว่ากันเรื่องความงามบุตรสาวของเสนาบดีเมิ่งผู้นี้นับว่าเป็นหนึ่งไม่มีสองเต๋ออ๋องเองก็ชอบคนงามและยังทำเพื่อฝ่าบาทเต๋ออ๋องคงไม่ปฏิเสธ เมิ่งลี่เฟยเป็นหมากที่แม้จะเปื้อนฝุ่นไปบ้าง แต่หากนำมาขัดสีเสียใหม่ไทเฮาคิดว่าเป็นหมากที่ไม่เลวเช่นกัน

"ท่านเสนาบดีเมิ่งเหตุใดต้องมองไปที่สกุลต้วนด้วยเล่า ในเมื่อเต๋ออ๋องเดิมมีวาสนากับสกุลเมิ่งแล้ว เช่นนั้นให้เต๋ออ๋องดูแลนางดีหรือไม่ ข้าเคยพบนางคราหนึ่งใบหน้างดงามล่มเมือง กิริยานับว่าไม่เลวนิสัยเอาแต่ใจสตรีสูงศักดิ์ผู้ใดไม่เป็นบ้างเล่า หากจะมากไปหน่อยออกเรือนแล้วย่อมรู้ความ สมรสนี้มอบให้เต๋ออ๋องเห็นว่าจะเหมาะสมกว่า ท่านเสนาบดีเมิ่งคิดเห็นเป็นเช่นไร"

ในที่สุดไทเฮาก็ตกหลุมพรางของเมิ่งฟู่แล้ว เขาหรือจะเกี่ยวดองกับตาแก่ที่เขาชิงชังมานานผู้นั้น ทว่าความชิงชังนี้เขาได้แต่กดข่มเอาไว้ไม่เคยแสดงออกให้ผู้ใดล่วงรู้มาก่อน

ไทเฮาคงคิดว่าเขามีแผนการใหญ่เป็นแน่จึงได้ระแวงและยอมตกลงยื่นข้อเสนอด้วยตนเอง

ความจริงแล้วคนที่เขาหมายตาคือเต๋อลู่หาน บุรุษผู้นั้นมีทหารในกำมืออีกกึ่งหนึ่ง และยังมีป้ายอาญาสิทธิ์ควบคุมองครักษ์วังหลวง ด้วยเป็นน้องชายร่วมอุทรที่ฝ่าบาทวางพระทัยที่สุด

ถ้าหากเมิ่งลี่เฟยสามารถกุมหัวใจของเต๋ออ๋องได้ผลประโยชน์ล้วนตกอยู่ที่สกุลเมิ่ง

เมิ่งฟู่ไม่เคยคิดก่อการกบฎ เพียงแต่อำนาจในราชสำนักเขาละโมบที่จะเป็นผู้ที่อยู่สูงสุด แน่นอนว่าคนแรกที่เมิ่งฟู่คิดจะจัดการและรวบอำนาจก็คือฝั่งของผู้สำเร็จราชการต้วน

หากเต๋ออ๋องอยู่ข้างเขาเสียแล้ว ผู้สำเร็จราชการต้วนผู้นั้นจะทำเช่นใดกันเล่า

เมิ่งฟู่อารมณ์ดียิ่งเขาตอบรับไทเฮาด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม หลังได้รับสมรสพระราชทานให้บุตรสาวคนโตจากไทเฮา

กระทั่งหนึ่งเดือนต่อมาสินสอดถูกส่งมาที่จวนมากมาย และยามนี้ก็เป็นเขาที่ขังเมิ่งลี่เฟยเอาไว้ในเรือนให้คนเฝ้านางอย่างดีไม่ให้ก่อเรื่องอีก

วันส่งตัวเจ้าสาวมาถึงแล้วบ่าวรีบรุดมาที่เรือนใหญ่ เมิ่งฟู่และฮูหยินใหญ่กำลังนั่งจิบชารอส่งตัวเจ้าสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มกลับหน้าตึงขึ้นมาทันใด

"คุณหนูไม่ยอมสวมชุดเจ้าสาวเจ้าค่ะ"

เมิ่งฟู่ปาถ้วยน้ำชาทิ้งด้วยโทสะ ฮูหยินใหญ่ส่งเสียงอ่อนหวาน

"ท่านพี่ เรื่องนี้ฝืนใจเฟยเอ๋อร์ก็เป็นธรรมดาที่นางจะดื้อรั้น ประเดี๋ยวข้าไปเกลี้ยกล่อมนางหน่อย คงเบาลง ท่านใจเย็นรออยู่ที่นี่เถิด"

เมิ่งฟู่ถอนหายใจออกมา

"นางแผลงฤทธิ์เจ้าเองก็ระวังตัว อย่าให้นางรังแกเจ้าได้อีก นางไม่อาจไว้ใจได้ทั้งหมดเป็นข้าที่ตามใจนางจนเกินไป"

"ท่านพี่ เฟยเอ๋อร์ยังเด็กนักอย่าถือสานางเลยนะเจ้าคะ ท่านไม่ต้องห่วงข้ามีความรักให้นางประดุจบุตรสาวที่คลอดออกมา นางต้องเข้าใจข้าเป็นแน่"

"เฮ้ย ฮูหยินเจ้าเองก็ดีเช่นนี้ อ่อนแอเช่นนี้จะรับมือนางได้อย่างไร เอาเถิดข้าฝากเจ้าแล้วเรื่องนี้หากข้าเห็นนางในตอนนี้คงอดไม่ได้ที่จะลงแส้หวดนางสักที วันนี้เป็นวันมงคลแท้ ๆ แต่เจ้าดูนางสิ"

ฮูหยินใหญ่ลูบหลังมือของผู้เป็นสามี ก่อนจะหันหลังเดินตรงไปยังเรือนของเมิ่งลี่เฟย เมื่อก้าวเข้าไปในเรือนพบข้าวของกระจัดกระจาย กระทั่งชุดเจ้าสาวยังกองอยู่ที่พื้น นอกจากบ่าวเสี่ยวเหลียนแล้วไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้เมิ่งลี่เฟยแม่แต่คนเดียว

สาวใช้ยืนจับกลุ่มที่มุมหนึ่งของห้องเมื่อเห็นฮูหยินใหญ่แล้วต่างรีบทำความเคารพ

"พวกเจ้าออกไปให้หมด ข้าจะคุยกับบุตรสาวคนดีเสียหน่อย"