ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 62

เฉียวอาน ในชุดที่เป็นกลาง ๆ นั้นดูเหมือนนักวิชาการตัวน้อยที่หล่อเหลาและเย้ายวนมาก

เมื่อเขาเห็นเฉียวอานกอดเอวเล็กของเย่ชิงหลี และสัมผัสใบหน้าของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง มีการหยอกล้อด้วย ความมีเหตุผลของเผยจิ้นโม่ก็ถูกมอดไหม้

ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เขายกกำปั้นขึ้นและชกเข้าที่ใบหน้าเฉียวอาน

"โอ๊ย.….." หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหันมามอง โชคดีที่ตอนนี้มีคนไม่มากนัก

และเผยจิ้นโม่เองก็ตกตะลึงกับสิ่งนี้เช่นกัน

นั่น เป็นผู้หญิง?

เดิมทีเฉียวอานนั้นอยู่ในอาการเมา แต่ตอนนี้ถูกเผยจิ้นโม่ต่อย เธอก็สร่างเมาไปครึ่งหนึ่ง

เดิมทีเย่ชิงหลีถูกพยุงโดยเฉียวอาน แต่เมื่อเผยจิ้นโม่ต่อยเฉียวอานจนล้มลงบนพื้น เธอก็ล้มลงเช่นกัน

หัวของเธอกระแทกอย่างแรงบนพื้นหินอ่อน ตอนนี้ เธอสร่างกว่าเฉียวอานเสียอีก

เย่ชิงหลีกำลังจะระเบิดแล้วจริง ๆ .…..

“ทำไมนายต้องใช้กำลังด้วย? บ้าไปแล้วเหรอ?” เมื่อเห็นเฉียวอานถูกต่อย เย่ชิงหลีก็ตกตะลึง

เธอไม่รู้ว่าเผยจิ้นโม่กำลังเป็นบ้าอะไร

แน่นอนว่าเธอไม่รู้เกี่ยวกับความโกลาหลบนอินเทอร์เน็ต และการชี้แจงเงียบ ๆ ของลี่เลี่ย แม้แต่เผยจิ้นโม่ก็ไม่รู้

ด้วยหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในคืนเดียว และด้วยเผยจิ้นโม่นั้นโกรธมาก เห็นได้จากหมัดนี้ที่เขาใส่เต็มแรง

แต่ใครจะรู้ว่าเป็นผู้หญิง?

นี่มันเรื่องอะไรกัน ?

เย่ชิงหลีโกรธมาก และใบหน้าของเผยจิ้นโม่ก็ไม่ได้ดีขึ้นมากนัก

"จิ ลงไม้ลงมือไร้ความปรานีจริง ๆ " เฉียวอานแตะเลือดที่มุมปากของเธอและมองไปที่เผยจิ้นโม่ด้วยความโกรธ เธอก็ รู้สึกว่าเย่ชิงหลีโชคร้ายมากที่ได้แต่งงานกับเขา

“เฉียวอาน เธอโอเคไหม?” ดวงตาของเย่ชิงหลีเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

เห็นได้ชัดว่า การที่เผยจิ้นโม่ลงไม้ลงมือนั้น เป็นสิ่งที่พวกเธอไม่คาดคิด

“เธออย่ากังวลเลย มิตรภาพของเรายังคงอยู่ แต่ก่อนอื่น เธอต้องหย่ากับผู้ชายคนนี้ ” เฉียวอานพูดขึ้นด้วยความโกรธ

สิ่งนี้เรียกว่าอะไร?

เธอไม่เคยถูกตีตั้งแต่เด็ก และครูของเธอก็ไม่เคยแตะต้องเธอ ตอนนี้ เธอกลับถูกสามีของเพื่อนต่อย การแต่งงานต้องยุติลง

เย่ชิงหลีปวดหัวมาก "เธออย่ากังวลเลย เพื่อมิตรภาพของเรา การแต่งงานครั้งนี้ต้องหย่าร้าง "

หลังสิ้นสุดคำพูด

มีแรงบีบเข้ามาที่ข้อมือของเธอ และก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร เธอก็ถูกเผยจิ้นโม่ลากเข้าไปข้างใน

เฉียวอานก่นด่าด้วยความโกรธ "ฉันต้องเห็นใบหย่าของพวกเธอก่อน ฉันถึงจะหยุด "

"โอเค ๆ ไม่ต้องห่วง ฉันจะให้เธอดูพรุ่งนี้เลย" เย่ชิงหลีตอบเฉียวอานขณะที่ถูกลากออกไป

เห็นได้ชัดว่า ไม่ว่าตอนนี้เฉียวอานจะพูดอะไร เธอก็เห็นด้วยกับหล่อน ใครให้ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนี่สร้างเรื่องวุ่นวายขนาดนี้

และไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไร ถึงต่อยเฉียวอานแบบนั้น

ในลิฟต์

ผู้ชายดันเธอไปพิงกับผนังเหล็กเย็น และเย่ชิงหลีก็ตื่นขึ้นทันทีจากการเมา "เผยจิ้นโม่ ถ้านายป่วยก็รีบไปพบแพทย์ซะ อย่ามาสร้างปัญหาให้ฉันแบบนี้"

เมื่อนึกถึงเลือดที่มุมปากของเฉียวอานในเมื่อครู่ เย่ชิงหลีก็รู้สึกปวดหัวมาก

เมื่อกี้นั้น ยังคงเมาอยู่

เมื่อนึกถึงฉากของเฉียวอานหลังจากสร่างเมาในวันพรุ่งนี้ เธอรู้สึกว่าชายคนนี้ต้องอยู่ให้ห่าง ไม่เพียงแต่ทำร้ายเธอเท่านั้น แต่ยังทำร้ายผู้คนรอบตัวเธอด้วย

"ใช่ ฉันป่วย และฉันก็ยังป่วยหนักด้วย…..." ชายคนนั้นพูดเบา ๆ แต่เย่ชิงหลีได้ยินไม่ชัด และในวินาทีต่อมา ออร่าอันทรงพลังก็ล้อมรอบตัวเธอไว้อย่างสมบูรณ์

คืนนี้ บางคนทุกข์ บางคนก็ตั้งตารอ

เย่ชิงหลีรู้สึกเหนื่อยมากหลังจากวุ่น ๆ ทั้งวัน เมื่อเธอตื่นขึ้นในตอนเช้า เธอเห็นเรื่องท่วมท้นบนอินเทอร์เน็ต ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลังจากที่ลี่เลี่ยโทรและอธิบายสถานการณ์เบื้องต้นแล้ว เย่ชิงหลีถึงจะรู้ว่าทำไมเมื่อคืนเผยจิ้นโม่ถึงลงไม้ลงมือกับคนอื่น

เป็นเวลานาน กว่าจะรู้ว่าเฉียวอานเป็นผู้หญิง

และฝั่งเฉียวอานนั้น ให้คนไปสืบแล้วว่าใครเป็นคนปล่อยภาพนี้ นี่เป็นการดูหมิ่นเธอ ทำให้เธอทนไม่ได้