ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 36

"งั้นเจ้าก็ซื้อพวกเครื่อวปรุงต่างๆ มาเยอะหน่อยช่วงนี้ข้ากินแต่ไก่ปลาย่างเริ่มเบื่อเเล้วละ"

"เจ้าค่ะ"นางก็คิดเช่นเดียวกับท่านอาจารย์

หลังจากที่นางกับท่านอาจารย์แวะพักในเมืองอู่ช่งได้1วันก็ออกเดินทางต่อเพราะยังอีกไกลกว่าพวกนางจะไปถึง ตอนนี้พวกนางอยู่นอกเมืองอู่ช่งท่านอาจารย์เจอคนรู้จักเหมือนว่าจะเป็นคนที่มาจากหุบเขามาทำธุระที่เมืองนี้

"หลิ่งเอ้อ"ท่านอาจารย์เรียกแล้วกวักมือให้นางเดินไปหา

"นี้ใครรึ"ชายคนที่อยู่ต่อหน้านางอายุน่าจะประมาณท่านอาจารย์ร่างกายดูแข็งเรงน่าจะเป็นผู้มีวรยุทธสูงส่งคนหนึ่ง

"นี้คือลูกศิษย์ข้าที่ข้าเคยเขียนจดหมายไปหาเจ้า"

"จริงรึ! ไม่น่าเชื่อว่านางพึงจะเป็นเด็ก7หนาวเจ้าเจอเพรชโดยเเท้จริง"ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

"หลิ่งเอ้อ! นี้คือเพื่อนข้าซ่งกวางเเล้วจะเป็นอาจารย์เจ้าในอนาคต"

"หลิ่งเอ้อข้าคาระวะเจ้าค่ะท่านอาจารย์"

"อืม! กริยาเจ้าไม่เหมือนเด็กชาวบ้านออกจะดูโตเกินอายุ ลี่กว่างเจ้าเเน่ใจรึว่าเด็กคนนี้เป็นลูกชาวบ้านธรรมดา"

ท่านอาจารย์พยักหน้าตอบทันที"จริงสิ! ข้าอยู่กับนางมา2ปียอมรู้ทุกเรื่องของนาง นางเป็นเด็กดีแต่ความคิดความอ่านเหมือนผู้ใหญ่เมื่อเจ้าสอนนางเจ้าจะได้รู้ถึงความพิเศษของนาง"

"อืม!

"งั้นเจ้าจะเดินทางไปพร้อมข้าเลยรึไม"ท่านอาจารย์คนใหม่หันมาถามท่านอาจารย์ของนาง

"อืม! หลิ่งเอ้อเจ้าไม่มีปัญหาอะไรใช่หรือไม"

"ไม่มี เจ้าค่ะ! "นางไม่ได้ติดขัดอะไรไปหลายคนก็ดีเพราะจะไม่ได้น่าเบื่อระหว่างเดินทางท่านอาจารย์คนใหม่ดูท่าจะใจดี

"งั้นก็เดินทางกันเถอะเดียวค่ำจะไปไม่ถึงที่พัก พวกเราจะพักที่หมู่บ้านข้างหน้า"

ท่านอาจารย์ซ่งพูดจบก็ดีดตัวขึ้นฟ้าและออกนำทางนางกับท่านอาจารย์ก็ดีดตัวตามไปติดๆ เหมือนท่านอาจารย์ซ่งจะรู้ว่านางยังเป็นมือใหม่ของวิชาตัวเบาจึงไม่ได้ไปเร็วมากความเร็วเท่ากับที่นางเดินทางมากับท่านอาจารย์

ตอนนี้ก็ยามโหย่วแล้วพวกนางก็มาถึงที่พักพอดีท่านอาจารย์จ่ายเงินให้หัวหน้าหมู่บ้านเพื่อเข้าพักพวกนางได้พักที่บ้านเชิงเขา มี3ห้องนอนพอดีเมื่อมาถึงบ้านนางก็เอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บเเล้วเดินเข้าห้องครัววันนี้นางจะทำอาหารกินเอง