ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 37

"เจ้าค่ะ! ท่านอาจารย์ลองกินเนื้อที่อยู่ในน้ำแกงดูเจ้าค่ะ! "

ท่านอาจารย์ทั้ง2รีบตักขึ้นมากินพร้อมกัน

หลังจากครั้งนั้นที่นางทำอาหารให้อาจารย์ทั้ง2กินตลอดการเดินทางไปหุบเขานางก็เป็นคนทำอาหารตลอดทุกครั้งนางก็จะได้คำชมจากท่านอาจารย์ทั้งสองตลอด

"หลิ่งเอ้อเจ้าไปจัดที่พักเถอะเราจะพักกันที่นี้คืนนี้"

"อีกไกลมัยเจ้าคะ"นี้พวกนางก็เดินทางมาเกือบ2เดือนเเล้ว

"อืม! พรุ่งนี้ก็น่าจะถึง"

"จริงหรือเจ้าค่ะ"

"ใช่เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมเถอะ"

"เจ้าค่ะ"นางพูดคุยกับท่านอาจารย์นิดหน่อยก็เดินไปจัดที่พักของตัวเอง ไม่ได้จัดอะไรมากเเค่เอาผ้ามาปูและกวาดใบไม้รอบๆข้างออกให้หมดป้องกันสัตว์มีพิษ

เมื่อจัดที่นอนเสร็จนางก็ไปนั่งข้างกองไฟและเริ่มทำอาหาร วันนี้ท่านอาจารย์ได้ไก่ป่ามา2ตัวนางเลยจะทำไก่ย่างสมุนไพร นางนำไก่ทั้ง2ตัวไปทำความสะอาดที่ลำธารผ่ากลางลำตัวไก่ควักเครื่องในไก่ออกตอนนี้คงต้องทิ้งพวกเครื่องในให้หมดเพราะตอนนี้เครื่องทำครัวมีน้อยยังทำอะไรไม่ได้มาก ใช้เวลาไม่นานนางก็ทำความสะอาดไก่ทั้ง2ตัวเสร็จ นางก็เดินหิ้วไก่ทั้ง2ตัวกลับไปยังที่พัก

"ท่านอาจารย์ข้าของเครื่องปรุงหน่อยเจ้าค่ะ"

"อืม! นี้"ท่านอาจารย์ยื่นพวกเครื่องปรุงให้นางของทุกอย่างอยู่ที่ท่านอาจารย์เพราะท่านอาจารย์มีถุงมิติที่ฝากไว้กับท่านอาจารย์ก็เพราะจะได้เดินทางสะดวก

"ข้าขอสมุนไพรด้วยเจ้าค่ะ"ท่านอาจารย์ก็ยื่นพวกสมุนไพรให้นาง

"ท่านอาจารย์ท่านช่วยตัดไม้ไผ่เป็นอันเล็กมาให้ข้าหน่อยได้มัยเจ้าคะ"

"อืม! เดียวข้าไปตัดให้"

"เจ้าค่ะ"

ท่านอาจารย์เดินตรงไปที่ลำธารเพราะที่ข้างๆลำธารมีก่อไผ่อยู่ส่วนนางก็เดินไปที่ข้างกองไฟที่มีไก่ทั้ง2ตัววางอยู่นางก็จัดการนำสมุนไพรไปบดแล้วนำมาทาไก่ทั้ง2ตัวให้ทั่วเมื่อทาสมุนไพรทั่วเเล้วนางก็เอาเครื่องปรุงไปทาให้ทั่วไก่ทั้ง2ตัว เเล้วเอาไปวางไว้บนจานเพื่อรอไม้จากท่านอาจารย์

รอสักพักท่านอาจารย์ก็กลับมา

"ใช้ได้หรือไม"

"ได้! เจ้าค่ะ"นางรับไม้ทั้ง2อันมาจากท่านอาจารย์ แล้วนางก็เอามีดมาผ่ากลางไม้ทั้งสองแต่ผ่าลงไม่สุด เมื่อคิดว่าผ่าลงพอขนาดตัวไก่แล้วก็เอาไก่มาเสียบใส่ไม้ทั้งสองแล้วเอาไม้ไปเสียบไว้ข้างๆกองไฟรอให้ไก่สุกแต่ละข้างก็ข้างประมาณ1เค่อ

"หอมมากเลยหลิ่งเอ้อ"นางเห็นหน้าท่านอาจารย์ทั้ง2ที่ดูเหมือนจะหิวมากแล้ว

"ใกล้เเล้วเจ้าค่ะ"นางหันไปหัวเราะกับท่าทีของท่านอาจารย์

หันไปเอาไก่ทั้งสองออกมาจากกองไฟเพราะไก่ก็สุกแล้วถ้าย่างนานเกินเนื้อไก่จะเเข็งไม่อร่อย

"นี้เจ้าค่ะ"นางหันไปเอามีดมาสับไก่แล้วจัดใส่จานให้เรียบร้อย

ลี่กว่างเขาไม่รอช้ารีบหยิบไก่เข้าปากทันที หลิ่งเอ้อนางทำอาหารอะไรก็อร่อยไปหมด ทุกครั้งที่เขากินอาหารที่นางทำจะรู้สึกว่าตนเองกินมากกว่าปกติ แต่ก็ห้ามตนเองไม่ได้

"อร่อยมากเลยละหลิ่งเอ้อ หอมสมุนไพรเนื้อไก่ก็นุ่มมากด้วย"

"เจ้าค่ะ! "

"อืม! อร่อยมากข้าไม่เคยกินอาหารอร่อยขนาดนี้มาก่อนในโรงเตี้ยมชื่อดังยังสู่ฝีมือเจ้าไม่ได้ ตลอดเวลาที่เดินทางกับเจ้าข้ารู้สึกน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นตลอด"

นางได้ยินท่านอาจารย์ซ่งพูดก็รู้สึกมีกำลังใจในการทำอาหารแต่ก็ไม่ได้ตกใจที่อาหารโรงเตี้ยมจะสู่ฝีมือนางไม่ได้เพราะคนในยุคนี้นิยมอาหารรสจืดและไม่ได้ดึงรสชาติของวัตถุดิบออกมา

"เจ้าค่ะ! ข้าจะทำให้ท่านอาจารย์กินกันบ่อยๆ"

"พวกเจ้าอย่ามัวแต่พูดกันรีบกินเถอะเดียวเย็นจะไม่อร่อย"

"เจ้าค่ะ"พวกนางก็ต่างคนต่างกินใช้เวลาไม่นานพวกนางก็กินเสร็จ ท่านอาจารย์ก็บอกให้นางไปอาบน้ำแล้วเข้านอนเพราะต้องเดินทางเเต่เช้าประมาณช่วงค่ำก็ถึง

นางดีใจมากที่ใกล้จะถึงที่พักเพราะคิดถึงที่นอนนุ่มๆเห็นอย่างอื่นบ้างที่ไม่ใช่ต้นไม้ลำธาร เมื่ออาบน้ำเสร็จนางก็รีบเข้านอน ตัวถึงที่นอนนางก็หลับไปเลย

"หลิ่งเอ้อ! หลิ่งเอ้อ! "เลี่ยงหลิ่งนางได้ยินเสียงท่านอาจารย์เรียกนางก็เอามือมาปิดปากหาว หาวเสร็จนางก็ลุกขึ้นนั่ง มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายังไม่เห็นเเสงสว่างแต่ก็น่าจะเริ่มเช้าเเล้ว