ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 575

อีกทั้ง ก็ไม่รู้ว่านางใช้วิธีการใด จึงสามารถดึงดูดความสนใจและได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทอยู่เสมอ

ในยามนี้มู่หรงไหวกำลังเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ ดังนั้นคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ของเขาย่อมเป็นเรื่องที่ตกลงได้โดยง่าย

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินกุ้ยเฟยเพิ่งประสบเคราะห์ถูกลอบวางยา ในใจย่อมอัดอั้นเจ็บแค้น สมควรที่จะจัดงานให้ครึกครื้นเพื่อปลอบขวัญนาง

“อืม ข้อเสนอของเจ้านับว่าไม่เลว เห็นควรตามนี้ ไปถามเถ้าแก่ซูว่าเขาเต็มใจหรือไม่ เราอนุญาต”

มู่หรงไหวหันไปมองซูอวิ๋นทันที

“เถ้าแก่ซู ว่าอย่างไร ให้เกียรติกันได้หรือไม่?”

วาจานี้ทำเอาซูอวิ๋นแทบจะอกแตกตาย ท่านเป็นถึงองค์ชาย กล่าววาจาเช่นนี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ต้องการจะลดอายุขัยของเขาหรือไร หากผู้ใดไม่รู้คงนึกว่าเขาเป็นผู้มีหน้ามีตาใหญ่โตเพียงใดกัน

“องค์ชายเจ็ดกล่าวหนักไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ การที่กระหม่อมมีวาสนาได้จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กุ้ยเฟย ถือเป็นเกียรติอันสูงสุดแล้ว”

“ดี เช่นนั้นถือว่าเจ้าตอบตกลงแล้วใช่หรือไม่? ตกลงตามนี้”

มู่หรงไหวหัวเราะอย่างเบิกบานใจ พลางยกจอกสุราขึ้นคารวะเขา แล้วดื่มรวดเดียวจนหมดจอก

ชั่วขณะนั้น ภาพลักษณ์ขององค์ชายเจ็ดที่ดูเป็นกันเองและไม่ถือตัวก็ประทับลึกลงในใจของผู้คน

ทุกคนต่างรู้สึกสนิทสนมกับเขามากขึ้น ต่างลงความเห็นว่าองค์ชายเจ็ดเป็นองค์ชายที่เข้าถึงง่ายที่สุดในบรรดาองค์ชายทั้งปวง

งานเลี้ยงดำเนินต่อไป ซูหว่านรู้สึกว่าค่ำคืนนี้น่าสนใจยิ่งนัก นางมองดูพี่สี่ของตนที่กำลังง่วนอยู่เบื้องหน้าพระพักตร์ ท่วงท่าการจัดการทุกอย่างล้วนดูคล่องแคล่วชำนาญ

นางมีความสุขจากใจจริง ที่ผ่านมานางคิดว่าพี่สี่เป็นคนสะเพร่ามาตลอด แต่แท้จริงแล้วเมื่อเขาได้ทำในสิ่งที่รักและใส่ใจ เขากลับกลายเป็นคนที่ละเอียดลอออย่างยิ่ง สามารถดูแลจัดการทุกอย่างได้อย่างรอบด้าน ทำให้ทุกคนที่ได้ลิ้มรสอาหารของเขาไม่มีที่ให้ติติงได้เลย

ฮ่องเต้กำลังจิบสุรา สายตาก็เหลือบไปเห็นเจียงอวี้ที่อยู่ข้างกายเจียงกั๋วกง พระองค์ถึงกับประหลาดใจเล็กน้อย

“หืม เจียงกั๋วกง นั่นคือเจียงซื่อจื่อบุตรชายของเจ้าใช่หรือไม่?”

เมื่อถูกเอ่ยถึงโดยไม่ทันตั้งตัว เจียงกั๋วกงและเจียงอวี้ก็รีบวางทุกสิ่งในมือลง แล้วหันหน้าไปยังเบื้องบนทันที

“ทูลฝ่าบาท เขาคือบุตรชายของกระหม่อมเองพ่ะย่ะค่ะ”

เป็นเรื่องยากที่ฮ่องเต้จะได้เห็นเจียงอวี้ที่ไม่สวมหน้ากาก พระองค์เคยเห็นเขามาก่อนและรู้ว่าเขามีรูปโฉมงดงาม แต่เมื่อเขาบอกว่าไม่ชอบเป็นจุดสนใจจึงสวมหน้ากากไว้ พระองค์ก็มิได้ใส่ใจอีก

แต่วันนี้เขากลับถอดมันออก และปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนเช่นนี้เป็นครั้งแรก ช่างน่าประหลาดใจนัก

“วันนี้เรากลับสงสัยยิ่งนัก เหตุใดเจียงซื่อจื่อจึงไม่สวมหน้ากากเล่า?”

ดีเลย ถามได้ตรงประเด็นพอดี เจียงอวี้กำลังกลุ้มใจว่าจะเปิดปากพูดอย่างไรดี ในเมื่อท่านเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมาเอง เช่นนั้นข้าก็จะขอฉวยโอกาสนี้เสียเลย

“ทูลฝ่าบาท เพราะวันนี้มีเรื่องสำคัญยิ่งเรื่องหนึ่งที่กระหม่อมอยากจะทูลขอพระราชทานอนุญาตจากท่าน จึงมิได้สวมหน้ากากพ่ะย่ะค่ะ”

เจียงอวี้ลุกขึ้นยืน แล้วทูลตอบอย่างจริงจัง

เจียงกั๋วกงเหลือบมองท่วงท่าของบุตรชาย ในใจรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก