ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 37

บทที่ 37 เสน่ห์ของจางหงหวู่

ผมขับรถ จางหงหวู่เอนไปกับเบาะที่นั่งข้างคนขับ และตรงไปยังโรงพยาบาลใกล้เคียง

ระหว่างทาง อาการของเธอดีขึ้นเล็กน้อย ถามผมว่าเมื่อครู่ที่ร้านเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เธอฟังคร่าวๆ

จางหงหวู่จุดบุหรี่ และเปิดกระจกรถลง “นายไม่กลัวความผิดที่ทำร้ายลูกค้า ในกรณีที่คนคนนั้นมีเงินและอำนาจ และสร้างปัญหาให้กับฉันหรือ”

ผมคว้าบุหรี่ของเธอ และเอามาคาบไว้เอง “แน่นอนว่าต้องกลัว แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่”

“อย่างไรล่ะ”

“หนึ่ง คนที่มีชื่อเสียงจริงๆ ต้องรักษาหน้า เรื่องที่น่าขายหน้าแบบนี้มีแต่พวกเศรษฐีหน้าใหม่เท่านั้นที่จะทำ สอง พวกเขาอยู่ในห้องธรรมดา หากเป็นคนที่มีชื่อเสียงจริงๆ ต่อให้พี่ไม่ออกนอกหน้า ก็ต้องให้ห้องที่ดีเช่นกัน สาม พี่คือพี่สาวของผม ผมต้องกลัวใครด้วยหรือ”

จางหงหวู่หัวเราะ แม้ว่าใบหน้าจะขาวซีดเพราะอาการป่วย แต่ก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุขเหมือนดังเก่า

“เงินน้อยไป ครั้งหน้าหากมีคนแบบนี้เข้ามาอีก อย่างน้อยต้องเรียกหนึ่งแสน”

ผมพูดว่า โอเค

ผ่านไปสักพัก ทันใดนั้นจางหงหวู่ก็เอ่ยขึ้นมา “แค่อันเดียวนะ”

ผมคิดใคร่ครวญ หลังจากนั้นก็ดึงบุหรี่ออกมา ตัดออกครึ่งหนึ่ง จุดไฟอีกครั้งก่อนที่จะส่งไปให้เธอ “ครึ่งอัน”

“ครึ่งอัน ทั้งยังถูกนายสูบแล้วด้วย นายทำกับพี่สาวของนายแบบนี้หรือ”

“มีทั้งแท่งอยู่พี่ก็ไม่เอานี่”

จางหงหวู่หัวเราะอีกครั้ง ดูเหมือนว่าจะหัวเราะจนปวดแก้ม ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยกมือขึ้นมานวด

“ฉันป่วย นายก็ยังมายั่วกันอีก เลวเกินไปแล้ว”

“นี่ผมรักต่างหาก ไม่ใช่เลว”

จางหงหวู่เอนกายพิงเบาะและสูบบุหรี่ สูบไปเพียงไม่กี่ครั้ง แล้วเธอก็โยนออกไปนอกหน้าต่างรถ

“หากในร้านที่คนเข้าใจฉันเหมือนนายบ้าง ฉันคงไม่ต้องกังวลแบบนี้”

ผมหยิบมือขาวเล็กๆ ของจางหงหวู่ขึ้นมา และจูบมันเบาๆ “ดังนั้นคุณต้องมีผมเป็นน้องชายแค่คนเดียว และผมก็จะมีจางหงหวู่แค่คนเดียวเช่นกัน”

จางหงหวู่พลิกมือของผมกลับ และจูบเบาๆ เพื่อประทับรอยลิปสติกเอาไว้ “แบบนี้มันดีจริงๆ”

รถยังคงเร่งไป แซงรถไปคันแล้วคันเล่า เพื่อตรงไปยังโรงพยาบาล

ระหว่างทาง ผมเสนอกับจางหงหวู่ให้เธอเปลี่ยนหัวหน้ารักษาความปลอดภัย ผมจะส่งผู้ติดต่อไปให้

“ผมมีเพื่อนสมัยเด็ก เชื่อถือได้ ถึงจะอารมณ์ร้อนไปบ้าง แต่ก็ซื่อสัตย์ ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ต่อมาในระหว่างการแข่งขันการต่อสู้ของกองทัพก็ไปขัดขาหน่วยปฏิบัติการพิเศษเข้า ดังนั้นพอครบกำหนดก็จะถูกเตะกลับมา เป็นคนมีระเบียบวินัยมาก โยนให้คอยดูสถานการณ์ภายในร้าน มีเขาอยู่ข้างๆ พี่ ผมจะได้สบายใจตอนที่ผมไม่อยู่”

จางหงหวู่กุมมือของผมเอาไว้เบาๆ ไม่ได้พูดอะไร ระหว่างผมกับเธอนั้นไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ

หลังจากที่มาถึงโรงพยาบาล สามสิบเก้าองศา หมอทำการตรวจร่างกาย เป็นอาการของโรคปดบวม โชคดีที่มาได้เวลา และรีบจัดการเรื่องเข้าพักในทันที

ฉีดยาและทานยา อาการป่วยก็จะหายดีในที่สุด

นั่งอยู่หน้าเตียง ผมนั่งคุยเป็นเพื่อนจางหงหวู่อยู่ชั่วครู่ หลังจากนั้นเธอก็หลับไป

จางหงหวู่ที่นอนหลับก็ยังคงสวยงาม ราวกับเจ้าหญิงนิทรา ลมหายใจสม่ำเสมอ อกอวบอิ่มกระเพื่อมเล็กน้อยตามจังหวะหายใจ สองขาขาวเรียวสวย และในวันนี้ไม่มีถุงน่อง จึงเห็นสองเท้าน้อยๆ ได้อย่างชัดเจน

ร่างระหงที่นอนทอดยาว เซ็กซี่มาก จนผมรู้สึกดึงดูด ผมที่คิดไม่ได้ที่จะอาศัยจังหวะที่เธอหลับนี้ แอบครอบครองเธอไปเสีย

แบบนั้นถึงแม้จางหงหวู่จะตื่นขึ้นมาเพราะผม แต่ตื่นมาก็จะไม่พูดอะไรแน่นอน นั้นเป็นจุดที่ผมค่อนข้างมั่นใจ

แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้ลงมือกับเธอ เพียงอยู่กับเธอเงียบๆ และจากนั้นก็ไม่รู้ว่าฟุบหน้านอนที่เตียงไปตอนไหนเหมือนกัน

ตื่นเช้าขึ้นมา ผมก็พบว่าตัวเองนั้นกอดขาของเธออยู่ และบนขาของเธอนั้นยังมีคราบน้ำลายของผมอีกด้วย

เมื่อทานมื้อเช้าแล้ว หลังจากที่เข้างานมาหมอก็ให้ยามาอีกสองขวด หลังจากนั้นก็บอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้ ทั้งยังกำชับว่าห้ามทำงานหนักภายในสองวันนี้ด้วย

ขับรถออกมาพร้อมกับจางหงหวู่ ผมพาเธอไปยังที่อยู่ที่ที่พักในตอนนี้ นั่นก็คือบ้านที่เธอให้ผมอยู่

เธออยากอาบน้ำ หลังจากนั้นไม่รอให้เธอออกไป ผมก็อุ้มเธอขึ้นไปที่เตียงใหญ่ในห้องนอน

ไม่มีพิธีรีตองอะไร ก้มหน้าจูบ จูบอย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากของผมครอบครองเธอไปทั่วทุกตารางนิ้ว สุดท้ายก็ย้อนกลับมาหยุดที่ริมฝีปากที่ร้อนแรงและเซ็กซี่ของเธอ

“ตอนนี้นายไม่กังวลเรื่องราวกายของฉันแล้วหรือ”

มองจางหงหวู่ที่อยู่ใต้ร่างของเขา มองใบหน้าที่เซ็กซี่และเย้ายวนของเธอ ผมหายใจหอบ ไม่อาจทนต่อไปได้อีกแล้ว

“ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอยากทำกับพี่ มีพี่เพียงคนเดียวที่คู่ควรกับครั้งแรกของผมที่สุด”

สองแขนขาวล็อกเอวเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้ผมขยับ

จากนั้นริมฝีปากที่เร่าร้อนก็ประทับที่ปากของผม “แต่พี่สาวไม่อยากได้นาย ไม่อยากได้ครั้งแรกของนาย ครั้งแรกของนายควรให้กับสายบริสุทธิ์ นั่นถึงจะยุติธรรมสำหรับนาย”

“ความรักมันยุติธรรมที่ไหนกัน ความรักไม่เคยเท่าเทียม ก็เหมือนกับการทำกับกำแพงนั่นแหละ ผมพยายามอย่างหนักเพื่อความสุขในตอนสุดท้ายนี้เท่านั้น แต่พี่ก็สามารถจะเพลิดเพลินไปกับการบินขึ้นฟ้านี้ได้ และทั้งบินขึ้นได้อย่างต่อเนื่องด้วย นั่นก็ไม่เท่าเทียมนี่”

“เป็นคำพูดที่เอาแต่ใจและตรงไปตรงมาจริงๆ แต่มีอานุภาพร้ายกาจมาก”

จางหงหวู่ในตอนนี้ ไม่เหมือนกับนางฟ้าที่น่าหลงใหลของใครหลายๆ คนอีกแล้ว แต่เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ของผมเพียงคนเดียว

“เสี่ยวเฟิงไม่ต้องทำ กอดฉัน ฉันชอบกอดของนายที่กอดฉันไว้ด้วยความรู้สึกที่บริสุทธิ์”

พูดเลยว่าแม้จะเหมือนเด็กผู้หญิงเพียงหนึ่ง แต่เสน่ห์ของจางหงหวู่ยังคงเป็นอะไรที่ผมไม่สามารถต้านทานได้เหมือนเดิม

แม้ว่าด้านล่างแทบจะระเบิดออกมา แต่ก็ยังคงกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดดังเดิม

และสิ่งที่เธอต้องการสอนผมในวันนี้ก็คือ เสน่ห์