ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 47

บทที่ 47 แต่เป็นการเข้าทางด้านหลัง

เรื่องต่อยตีผมอาจจะเทียบกับหวูเจิ่นดงไม่ได้ แต่การสู้กับคนอ่อนแอที่ท่าทางเหมือนพวกนักวิชาการไม่สมกับชื่ออย่างซานจี่ ดูเหมือนว่าผมไม่ต้องลงแรงอะไรให้มากมาย

“นายมันก็แค่โฮสต์อย่าสอดให้มาก ระวังจะโดนแทงอีก”

บัญชีระหว่างเจิงห้าวผมยังคงข่มกลั้นเอาไว้ไม่ไปคิดบัญชี แต่ซานจี่ก็ยังกล้าที่จะท้าทาย

ดังนั้นผมเลยเดินเข้าไปใกล้ซานจี่

เขากลัวว่าผมต้องการจะทำอะไร

ผมจึงบอกเขา “สิทธิในการเลือกของลูกคนรวยแบบนายถูกตัดแล้ว”

ไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้ตั้งตัว ผมกระชากหัวสีเหลืองของเขา และโยนไปทางเครื่องออกกำลังกายที่อยู่ข้างๆ

เสียง ปึง ดังขึ้นมา หลังจากนั้นซานจี่ก็กุมหัว มีเลือดไหลออกมาตามร่องนิ้ว จนหยดลงบนสิ่งที่สวมถุงยางอนามัยของเขา

“นายจะฆ่าฉัน นายต้องการจะฆ่าฉัน แม่มึงสิ...”

ผมไม่รู้ว่าเขามองอย่างไรว่าผมต้องการจะฆ่าเขา หรือบางทีอาจเพราะผมทำเขาหัวแตกอย่างนั้นหรือ

ผมไม่รู้ แต่ผมค่อนข้างชอบที่เขากำลังด่าทีเดียว

ดังนั้นผมจึงถอดรองเท้า มือซ้ายกระชากขนสีเหลืองของเขา มือขวาก็ใช้รองเท้าฟาดอย่างแรง

หลังจากที่โดนส้นเท้าไปสิบกว่าครั้ง ใบหน้าของซานจี่ก็บวม มีแผลปริแตก ที่มุมปากมีเลือดไหลออกมา

“ลองด่าให้ผมฟังอีกสักครั้งสิ ผมค่อนข้างชอบคำด่าคุณเลย”

“แม่มึง...”

ผมไม่ได้เปลี่ยนข้าง จับแก้มขวาของซานจี่ไว้ และใช้พื้นรองเท้าฟาดเข้าอีกครั้ง

เคาะเถาบุหรี่ลงบนหัวของเขา และพ่นควันใส่หน้าของเขา “ด่าอีก”

“ฉัน...”

พื้นรองเท้าดูแข็งแรงทีเดียว เสียง ผั๊วะผั๊วะ ฟังดูเพลิดเพลินดี

แต่ต้องขอพูดเลยว่า ซานจี่นั้นยังคงทระนงตนน่าดู หน้าถูกฟาดจนดูไม่ได้เขาก็ยังไม่เปลี่ยนคำพูด

เป็นเรื่องที่ดี ผมชอบวิธีนี้นะ ผมเองก็อยากรู้ว่าเหมือนกันว่า พื้นรองเท้ากับหน้าของเขาอะไรจะทนทานกว่ากัน

แต่ในตอนที่ผมกำลังจะทำการเปรียบเทียบ ทันใดนั้น ก็มีสองมือกอดที่ขาของผมเอาไว้ ต่อจากนั้นก็ราวกับลิงปีนต้นไม้ เลื่อยไปตามขาของผมจนจับที่ตรงนั้น และก็เริ่มเล่นงานอย่างบ้าคลั่ง

ผมก้มหน้ามองเสี่ยวฉิงที่กำลังมึนงงด้วยฤทธิ์ของยา ผมอยากจะบอกเธอจริงๆ ที่เธอกำลังเล่นนั้นคือเนื้อ ไม่ใช่เหล็ก

“แม่มึงตาย มึงจบแล้วไอ้สัตว์ กูจะให้คนมาเอาคืนมึงให้ได้”

ในตอนที่เสี่ยวฉิงกอดขาผม ซานจี่ก็ถือโอกาสหนีไป หนีไปแต่ไม่วายจะหันมาขู่ผม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการฟาดเบาๆ เท่านั้น

ในตอนที่ผมกำลังหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเซ็กซี่ ทันใดนั้นเสี่ยวฉิงก็แอ่นเอวของเธอ ใช้ส่วนลึกลับที่น่าดึงดูดถูที่เป้าที่มีกางเกงขว้างกั้นของผมอย่างดุดัน ตำแหน่งส่วนบนยังไม่ค่อยถูกต้อง ควรเป็นเธอที่ต้องเริ่มชนขึ้นมา

หลังจากนั้น เสียงครวญครางของปีศาจจิ้งจอกเก้าหางที่เต็มไปด้วยความปีติยินดี ก็ถูกพ่นออกมาจากปากเล็กๆ ของเธอ

ท่าทางเจ็บปวดที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเธอ รวมเข้ากับเสียงครวญครางด้วยความต้องการของเธอ ราวกับต้องการให้ผมดึงกางเกงชั้นในของเธอ และเข้าไปในร่างกายของเธอ

ทันใดนั้น สองมือของเธอก็วางลงที่บนไหล่ของผม ใช้หน้าอกคู่อวบอิ่มนั้นถูร่างของผม ยิ่งไปกว่านั้นมือขาวก็กำลังจับที่ส่วนนั้นของผม เขย่าอย่างเป็นจังหวะ และแนบชิดไปกับส่วนที่ลึกลับของเธอ

ผมอยากบอกว่านี่ไม่ใช่ข้อหมุนของเครื่องลอตเตอรี่ และต่อให้เขย่าจนได้รางวัลออกมา ก็จะได้เพียงนมเปรี้ยวออกมาเท่านั้น และพ่นไปบนร่างของเธอ...

ผมเริ่มอดทนไม่ไหว ผมอยากจะถอดกางเกงในสีเนื้อของเธอ หลังจากนั้นก็ใช้สองมือจับสะโพกเนื้อแน่นของเธอไว้ และเอาวัตถุที่กำลังร้อนเร่านี้เข้าไปในร่างกายในส่วนที่ลึกที่สุดของเธออย่างดุดัน เพื่อลิ้มรสสัมผัสที่มีความสุขยิ่งกว่า เพื่อให้เธอได้ครางอย่างมีความสุขยิ่งขึ้น

แต่สุดท้ายผมก็กัดฟันทนไว้ จนถึงขนาดหลับตาลงแสร้งทำตัวเป็นพระสงฆ์ ไม่มีเขา เพียงเพราะผมคือชายบริสุทธ์ที่มีความต้องการสูง

ในตอนที่ผมกำลังอดทนอย่างหนัก ทันใดนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องที่แหลมของผู้หญิงดังขึ้น จนผมสะดุ้งตกใจ แม้แต่สิ่งนั้นก็เหมือนจะตกใจเช่นกัน หลังจากนั้นมันก็แตกสลายและหดเหี่ยวไป ราวกับว่ากลัวเช่นกัน

ผมโกรธมาก หากกูกลัวจนเป็นอะไรไป แล้วชีวิตนี้จะทำอย่างไรต่อไป จะทำอย่างไรกับเป้าหมายต่อไป หรือว่าจะต้องไปเป็นโฮสต์ที่ไม่มีอวัยวเพศ

ผมที่กรุ่นโกรธหันมองไปตามเสียง แต่ไม่คิดว่าจะได้เห็นสีหน้าที่โกรธแค้นของจ้าวเย่นซวน

“เฉินเฟิง ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคุณจะเป็นคนเลวที่น่ารังเกียจ ถึงขั้นวางยาคนแบบนี้”

ปากก็ด่าปาวๆ จ้าวเย่นซวนก็วิ่งมาหาเสี่ยวฉิง ผลักเธอไปทางด้านหลัง และใช้ร่างกายปกป้องร่างที่อรชรของเสี่ยวฉิง

หลังจากนั้นก็เกิดฉากที่น่าอับอาย เสี่ยวฉิงกอดจ้าวเย่นซวนเอาไว้ สองมือจับอกอวบอิ่มข้างหน้าของเธอเอาไว้มั่น เอวตั้งตรงบนสะโพกที่อวบอั๋นและเต่งตึง ราวกับเอารักกับเธอ แต่เป็นการเข้าทางด้านหลัง...