ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 72

บทที่ 72 สุดท้ายแล้วก็ยังคงเป็นพี่สะใภ้

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะสมจริงเกินไปถึงได้ฝันดี หรือเป็นเพราะฝันดีจนสมจริงเกินไป

สรุปก็คือ ตอนที่ฉันสะลึมสะลือยื่นมือออกไปห้าม พบกับเต่งตึงที่กระชับอวบอิ่ม นุ่มมาก มีความเด้งมาก และยังอบอุ่นมาก รู้สึกเหมือนจับซาลาเปาที่สดใหม่นึ่งร้อนๆ เพิ่งออกจากเตา และยังเป็นที่ชัดเจนมากก็คือ ด้านบนของซาลาเปานี้ ยังมีเม็ดพุทรา

“นี่เหมือนจะเป็น......”

ฉันกำลังคิดลังเลว่า เจ้าสิ่งนี้ทำไมเหมือนกันกับเจ้าทั้งสองบนหน้าอกของเสี่ยวฉิงมากขนาดนั้น ทันใดนั้น เสียงที่แหลมคมก็ระเบิดดังขึ้นอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้ฉันที่สะลึมสะลือ สะดุ้งตื่นขึ้นอย่างสิ้นเชิง

ลืมตาขึ้นมาดู ในขณะนี้ หลี่เกอ กำลังนั่งข้างๆฉัน ทั้งเนื้อทั้งตัว มีเพียงกางเกงชั้นในสีเนื้อตัวเดียว และมือของฉัน ก็จับที่อวบอิ่มขาวนวลหน้าตรงหน้าอกของเธอ

ในเสี้ยววินาทีต่อมา ฉันยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าเกิดอะไรขึ้น หลี่เกอก็ยกมือแล้วตบหน้าฉันทันที

“คนพาล ฉันคือพี่สะใภ้ของนาย!!!”

ฉันรู้สึกมึนงงไปหมดแล้ว ตะลึงงันงงงวยไปโดยสิ้นเชิง งงจนทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก

ฉันแค่นอนหลับเท่านั้น ไปทำอะไรใครเข้าแล้ว นอนไปนอนมา ข้างๆก็มีหลี่เกอเพิ่มขึ้นมา ยังมีคนมาสัมผัสฉัน ฉันแค่ยื่นมือไปลองดู แต่แล้วก็จับโดนนมเต้าใหญ่ จากนั้นก็โดนเสียงกรีดร้องสะดุ้งให้ตื่น ยังถูกหลี่เกอตบหน้าไปทีหนึ่ง

ก็ลืมไปแล้วว่า ภูเขาที่อวบอิ่มของหลี่เกอ ยังถูกฉันจับไว้ในมือ ฉันก็ร้องขอความเป็นธรรมทันที “พี่สะใภ้ เรื่องนี้เข้าใจฉันผิดแล้วจริงๆ เมื่อคืนฉันกับพี่หูจื่อ ดื่มเหล้าที่นี่ ดื่มเสร็จก็นอนเลยฉันจะรู้ได้อย่างไร ว่าตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ทำไมข้างๆถึงกลายเป็นพี่!”

“ห๊ะ!”

หลี่เกอก็ดูตกมึนงงเช่นกัน เธอพึมพำเรียบเรียงความคิดของตัวเอง

“เมื่อกี้ฉันกำลังกลั้นปัสสาวะอยู่ จึงจะไปที่ถังปัสสาวะตรงลานบ้านเพื่อปลดปล่อย จากนั้นฉันก็กลับเข้ามาในบ้าน แล้วฉันก็ครึ่งหลับครึ่งตื่น เห็น พี่หูจื่อของคุณนายกำลังนอนหลับอยู่ จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปสัมผัส......”

“หา!!!”

หลี่เกอดูเหมือนจะเรียบเรียงได้แล้ว มือปิดหน้าไว้ด้วยความเขินอาย

หลังจากฟังเธอพึมพำ ฉันก็เข้าใจแล้ว เธอสะลึมสะลือคิดว่ายังคงนอนอยู่ในห้องนี้ จึงได้จับสัมผัส แล้วก็ลูบคลำฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นเฉินหู่

หลังจากที่ฉันถูกลูบคลำจนตื่น ก็ยื่นมือออกไปโดยสัญชาตญาณ ก็เลยจับโดนอวบอิ่มตรงหน้าอกของเธอ ดังนั้นเธอก็ตื่นได้สติในทันที หลังจากที่เห็นแล้ว ก็คิดว่าฉวยโอกาสทะลึ่งกับเธอโดยปริยาย

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คือเธอที่ฉวยโอกาสทะลึ่งกับฉัน!

จากนั้น ฉันก็จับความเต่งตึงของเธอ เธอก็จับตรงนั้นของฉัน เราทั้งคู่เก้อเขินมากสุดๆ

“พี่สะใภ้ นมพี่ใหญ่จัง”

เดิมทีฉันอยากจะพูดอะไรหน่อย เพื่อแก้ความอึดอัดที่อยู่ตรงหน้า แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทันทีที่พูดออกมา ก็บอกความคิดที่แท้จริงในใจโดยตรง

ใบหน้าของหลี่เกอแดงระเรื่อด้วยความอับอายแล้วยังพูดเกรงใจกับฉันว่า “อืม เจ้านั่นของนาย ก็ใหญ่เหมือนกัน”

คาดว่าหลี่เกอก็ตื่นตระหนกเช่นกัน มิฉะนั้นคงจะไม่สามารถพูดประโยคดังกล่าวได้

เวลาต่อมา เธอก็เขินอายจนรีบวิ่งลงจากเตียงอิฐทนความร้อน ไปหลบอยู่ที่ห้องข้างๆ

ฉันไม่มีอารมณ์นอนอีกต่อไปแล้ว จึงรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย วิ่งไปที่ลานบ้าน ใช้น้ำในบ่อล้างหน้า เพื่อให้ตัวเองสงบเย็นลง ลดอุณหภูมิ

เมื่อฉันรู้สึกสงบอย่างสมบูรณ์ ก็ได้เช็ดหน้า แล้วหลี่เกอที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็หน้าแดงเดินออกจากในบ้านแล้ว

“เสี่ยวเฟิง เรื่องเมื่อเช้านี้ เป็นความผิดของพี่สะใภ้เอง พี่สะใภ้เข้าใจนายผิดแล้ว แต่นายอย่าบอกพี่ชายนายนะ!”

หนึ่งฉันไม่ได้ซื่อบื้อ สองไม่ได้โง่เง่า ฉันสามารถบอกเฉินหู่หรือ?

หลังจากที่พูดสองสามคำเพื่อให้หลี่เกอ วางใจแล้ว ฉันก็จะจากไป

ต่อให้เธอจะสวยแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็ยังคงเป็นพี่สะใภ้ นี่ไม่สามารถยุ่งได้

แต่เพิ่งเดินไปถึงหน้าประตู ฉันก็โดนเฉินหู่ที่ซื้ออาหารเช้ากลับมาพอดี ลากกลับเข้ามาอีกครั้ง ยังไงก็จะต้องให้ฉันทานอาหารเช้าเสร็จ ค่อยกลับไป