ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 72

บทที่ 72 สุดท้ายแล้วก็ยังคงเป็นพี่สะใภ้

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะสมจริงเกินไปถึงได้ฝันดี หรือเป็นเพราะฝันดีจนสมจริงเกินไป

สรุปก็คือ ตอนที่ฉันสะลึมสะลือยื่นมือออกไปห้าม พบกับเต่งตึงที่กระชับอวบอิ่ม นุ่มมาก มีความเด้งมาก และยังอบอุ่นมาก รู้สึกเหมือนจับซาลาเปาที่สดใหม่นึ่งร้อนๆ เพิ่งออกจากเตา และยังเป็นที่ชัดเจนมากก็คือ ด้านบนของซาลาเปานี้ ยังมีเม็ดพุทรา

“นี่เหมือนจะเป็น......”

ฉันกำลังคิดลังเลว่า เจ้าสิ่งนี้ทำไมเหมือนกันกับเจ้าทั้งสองบนหน้าอกของเสี่ยวฉิงมากขนาดนั้น ทันใดนั้น เสียงที่แหลมคมก็ระเบิดดังขึ้นอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้ฉันที่สะลึมสะลือ สะดุ้งตื่นขึ้นอย่างสิ้นเชิง

ลืมตาขึ้นมาดู ในขณะนี้ หลี่เกอ กำลังนั่งข้างๆฉัน ทั้งเนื้อทั้งตัว มีเพียงกางเกงชั้นในสีเนื้อตัวเดียว และมือของฉัน ก็จับที่อวบอิ่มขาวนวลหน้าตรงหน้าอกของเธอ

ในเสี้ยววินาทีต่อมา ฉันยังไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าเกิดอะไรขึ้น หลี่เกอก็ยกมือแล้วตบหน้าฉันทันที

“คนพาล ฉันคือพี่สะใภ้ของนาย!!!”

ฉันรู้สึกมึนงงไปหมดแล้ว ตะลึงงันงงงวยไปโดยสิ้นเชิง งงจนทำอะไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก

ฉันแค่นอนหลับเท่านั้น ไปทำอะไรใครเข้าแล้ว นอนไปนอนมา ข้างๆก็มีหลี่เกอเพิ่มขึ้นมา ยังมีคนมาสัมผัสฉัน ฉันแค่ยื่นมือไปลองดู แต่แล้วก็จับโดนนมเต้าใหญ่ จากนั้นก็โดนเสียงกรีดร้องสะดุ้งให้ตื่น ยังถูกหลี่เกอตบหน้าไปทีหนึ่ง

ก็ลืมไปแล้วว่า ภูเขาที่อวบอิ่มของหลี่เกอ ยังถูกฉันจับไว้ในมือ ฉันก็ร้องขอความเป็นธรรมทันที “พี่สะใภ้ เรื่องนี้เข้าใจฉันผิดแล้วจริงๆ เมื่อคืนฉันกับพี่หูจื่อ ดื่มเหล้าที่นี่ ดื่มเสร็จก็นอนเลยฉันจะรู้ได้อย่างไร ว่าตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ทำไมข้างๆถึงกลายเป็นพี่!”

“ห๊ะ!”

หลี่เกอก็ดูตกมึนงงเช่นกัน เธอพึมพำเรียบเรียงความคิดของตัวเอง

“เมื่อกี้ฉันกำลังกลั้นปัสสาวะอยู่ จึงจะไปที่ถังปัสสาวะตรงลานบ้านเพื่อปลดปล่อย จากนั้นฉันก็กลับเข้ามาในบ้าน แล้วฉันก็ครึ่งหลับครึ่งตื่น เห็น พี่หูจื่อของคุณนายกำลังนอนหลับอยู่ จากนั้นฉันก็ยื่นมือไปสัมผัส......”

“หา!!!”

หลี่เกอดูเหมือนจะเรียบเรียงได้แล้ว มือปิดหน้าไว้ด้วยความเขินอาย

หลังจากฟังเธอพึมพำ ฉันก็เข้าใจแล้ว เธอสะลึมสะลือคิดว่ายังคงนอนอยู่ในห้องนี้ จึงได้จับสัมผัส แล้วก็ลูบคลำฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นเฉินหู่

หลังจากที่ฉันถูกลูบคลำจนตื่น ก็ยื่นมือออกไปโดยสัญชาตญาณ ก็เลยจับโดนอวบอิ่มตรงหน้าอกของเธอ ดังนั้นเธอก็ตื่นได้สติในทันที หลังจากที่เห็นแล้ว ก็คิดว่าฉวยโอกาสทะลึ่งกับเธอโดยปริยาย

แต่ในความเป็นจริงแล้ว คือเธอที่ฉวยโอกาสทะลึ่งกับฉัน!

จากนั้น ฉันก็จับความเต่งตึงของเธอ เธอก็จับตรงนั้นของฉัน เราทั้งคู่เก้อเขินมากสุดๆ

“พี่สะใภ้ นมพี่ใหญ่จัง”

เดิมทีฉันอยากจะพูดอะไรหน่อย เพื่อแก้ความอึดอัดที่อยู่ตรงหน้า แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทันทีที่พูดออกมา ก็บอกความคิดที่แท้จริงในใจโดยตรง

ใบหน้าของหลี่เกอแดงระเรื่อด้วยความอับอายแล้วยังพูดเกรงใจกับฉันว่า “อืม เจ้านั่นของนาย ก็ใหญ่เหมือนกัน”

คาดว่าหลี่เกอก็ตื่นตระหนกเช่นกัน มิฉะนั้นคงจะไม่สามารถพูดประโยคดังกล่าวได้

เวลาต่อมา เธอก็เขินอายจนรีบวิ่งลงจากเตียงอิฐทนความร้อน ไปหลบอยู่ที่ห้องข้างๆ

ฉันไม่มีอารมณ์นอนอีกต่อไปแล้ว จึงรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย วิ่งไปที่ลานบ้าน ใช้น้ำในบ่อล้างหน้า เพื่อให้ตัวเองสงบเย็นลง ลดอุณหภูมิ

เมื่อฉันรู้สึกสงบอย่างสมบูรณ์ ก็ได้เช็ดหน้า แล้วหลี่เกอที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ก็หน้าแดงเดินออกจากในบ้านแล้ว

“เสี่ยวเฟิง เรื่องเมื่อเช้านี้ เป็นความผิดของพี่สะใภ้เอง พี่สะใภ้เข้าใจนายผิดแล้ว แต่นายอย่าบอกพี่ชายนายนะ!”

หนึ่งฉันไม่ได้ซื่อบื้อ สองไม่ได้โง่เง่า ฉันสามารถบอกเฉินหู่หรือ?

หลังจากที่พูดสองสามคำเพื่อให้หลี่เกอ วางใจแล้ว ฉันก็จะจากไป

ต่อให้เธอจะสวยแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็ยังคงเป็นพี่สะใภ้ นี่ไม่สามารถยุ่งได้

แต่เพิ่งเดินไปถึงหน้าประตู ฉันก็โดนเฉินหู่ที่ซื้ออาหารเช้ากลับมาพอดี ลากกลับเข้ามาอีกครั้ง ยังไงก็จะต้องให้ฉันทานอาหารเช้าเสร็จ ค่อยกลับไป

ในทันใดนั้น ฉันก็เข้าไปในห้องอาบน้ำจริงๆ แต่เป็นเพราะถูกหลี่เกอลากเข้าไป จากนั้นก็ปิดประตู แล้วล็อกจากข้างใน

ประตูเป็นแบบอลูมิเนียมอัลลอยด์ ด้านบนมีกระจก แม้ว่าจะเป็นแบบเงาที่ปิดกั้นการมองเห็น แต่ว่าข้างในมีกี่คน ก็ยังสามารถมองเห็นได้

“นายนอนลงไป อย่าให้ พี่หูจื่อของนายมองเห็น!”

หลี่เกอ ออกคำสั่งด้วยความเขินอาย ฉันรีบนอนลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว และแล้ว ฉันก็มองเห็นรูปร่างที่อ่อนช้อยงดงามของ หลี่เกอ จากช่วงล่างสู่ท่อนบน อย่างละเอียดหมดจด ไม่มีความลับใด ๆ เลยทั้งสิ้น

เฉินหู่เดินไปรอบหนึ่งไม่เห็นฉัน แล้วก็จากไป

ฉันนอนอยู่บนพื้น ร่างกายที่อ่อนช้อยงดงามของหลี่เกอทำให้ร่างกายของฉันเกิดปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณ จากนั้นก็ตั้งสูงขึ้น

หลี่เกอเหลือบมองอย่างเขินอาย แล้วหันหน้ากลับไป ฉันรีบแต่งตัวใหม่ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอก ก็พุ่งออกประตูทันที แล้วซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำข้างๆ ......

ตอนที่กินข้าวตอนกลางวัน ฉันอยู่กับหลี่เกอเพียงลำพังถึงได้รู้ว่า คือพ่อของฉันเป็นคนเรียกพวกเขาให้มากินข้าวในตอนเช้า หลอดโซล่าเซลล์ที่บ้านของหลี่เกอเสียแล้ว เลยอาบน้ำที่บ้านฉันโดยตรง

ฉันร้อนจนสับสนมึนงง ดังนั้นตอนเข้าประตู จึงพุ่งเข้าไปโดยตรง

เช้าวันนี้ ฉันได้เจอกับหลี่เกออย่างเปิดเผยโดยตรงถึงสองครั้ง และยังเป็นเพราะไม่ได้ตั้งใจทั้งนั้น นี่มันช่าง......

หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ ฉันรีบหนีออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว มันน่าสยองจริงๆ เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า บ้านเกิดได้สยองมากขนาดนี้ ถ้ายังอยู่ต่อ ฉันไม่กล้ารับประกันได้ว่า ร่างที่อรชรของหลี่เกอ จะไม่น้ำรักไหลหลากเพราะฉัน

อ้างเหตุผลว่า มีงานที่บริษัท ฉันบอกลากับคนในครอบครัว เตรียมที่จะขับรถออกไป

“พอดีเลย พี่สะใภ้ของนายจะกลับไปที่บ้านเกิดเพื่อไปรับหลานชายตัวน้อยของนาย ไม่ต้องเสียเวลาไปนั่งรถตั้งไกลแล้ว นายพากลับไปในเมืองด้วยเลย!”

ปัดโธ่เว้ย!

เฉินหู่พูดเสนอขึ้น ได้รับการสนับสนุนจากพ่อแม่ของฉัน พวกเขายังดีใจมากด้วย “พอดี พอดี ทางเดียวกัน บังเอิญจริงๆเลย!”

พวกท่านไม่รู้ พวกท่านกำลังบังคับให้ฉันทำมิดีมิร้ายกับพี่สะใภ้ของฉันนะ!