ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 114

บทที่114 การประชุมประธานเร่งด่วน

“อะไร？คุณจะไล่ประธานหลินไปเหรอ？” หลี่ผูเบิกตาโผลง พลางพูดด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

แม่ตาของคุณชายกล้าเกินไปแล้วหรือเปล่า？จะมาไล่คุณชายแบบนี้？

เธอเก่งมาจากไหน？ไม่รู้ว่าทุกอย่างมันเป็นของคุณชายหรือไง？

“คุณตกใจอะไรเหรอ？แค่ไล่ไอคนจนนั่นออกไปมันน่าแปลกตรงไหน？” ลู่หย่าฮุ่ยยิ้มด้วยความเยือกเย็นก่อนพูดขึ้น

“ตอนนี้ลูกสาวฉันขึ้นมาเป็นรองประธานของบริษัท หรือผู้บริหารที่รับผิดชอบเรื่องราวหนักๆ มากมาย และเป็นที่หนึ่งของเครื่องประดับต่างๆ ในตุงไห่！แค่ออกแบบเครื่องประดับไข่มุกเพียงอย่างเดียวก็แพงเป็นสิบๆ ล้านแล้ว！” ลู่หย่าฮุ่ยพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ “ว่ากันตามหลินอิ่งจนๆ นั่น จะคู่ควรกับลูกสาวฉันงั้นเหรอ？ตอนนี้เขาเป็นคนหยิบรองเท้าให้ลูกสาวฉันยังไม่เหมาะเลย！”

“นี่ คุณพูดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ ทำไม？” จางฉีโม่เดินลงมาจากชั้นบน มีแววตาที่ดีไม่สู้ดีนัก “หลินอิ่งเป็นผู้ช่วยข้างกายฉัน ช่วยอะไรฉันมามาก การทำงานที่บริษัทของเขานั้น ก็ทำได้อย่างดี”

ลู่หย่าฮุ่ยมองจางฉีโม่ ก่อนจะพูดด้วยความรำคาญ： “อั้ยหยา ลูกสาว หลินอิ่งเอาใจผู้หญิงเก่ง ดูสิ เอาใจจนคุณช่วยพูดแทนเขาเลยงั้นเหรอ？คุณรู้ไหมว่าเขามีความสัมพันธ์กับหวางหงหลิงน่ะ？บอกว่าออกไปทำงานที่ไกลๆ ครั้งนี้ ผียังรู้เลยว่าเขาได้ไปยุ่งเกี่ยวกับใครหรือเปล่า”

จางฉีโม่ไม่รู้จะพูดอะไร เลยถอนหายใจ

“โอเค ลูกสาว เรื่องพวกนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก คุณตั้งใจทำงานไป เรื่องภายในบ้านฉันจะช่วยคุณจัดการเอง” ลู่หย่าฮุ่ยพูดด้วยความจริงจัง

“หลี่ผู ถ้าเกิดว่าคุณอยากจะทำงานให้พวกเราอยู่ ก็ต้องซื่อสัตย์หน่อยนะ” ลู่หย่าฮุ่ยพูดเสียงเย็นชา โดยที่ไม่พอใจในตัวของพ่อบ้านที่หลินอิ่งเชิญมาเป็นอย่างมาก “ฉันจะบอกคุณให้นะ คำพูดของฉันถือว่าเด็ดขาดในบ้านนี้ ถ้าเกิดว่าคุณเอาแต่เรียกประธานหลินๆ ตลอดเวลา จะช้าหรือเร็วคุณก็ต้องเหมือนหลินอิ่ง คือถูกพวกเราเตะออกจากบ้านไป อายุขนาดคุณแล้ว ยังจะหางานดีๆ ทำได้จากที่ไหนอีก？”

จริงๆ ลู่หย่าฮุ่ยอยากจะเปลี่ยนหลี่ผูออกไป แต่ว่าการหาคนดูแลบ้านนั้น ได้ยินมาจากบริษัทจัดหาว่าถ้าหาคนที่ชำนาญนั้นจะต้องจ่ายเงินเดือนเป็นพันเป็นหมื่นเลยล่ะ เลยไม่อยากจะจ่ายเงินก้อนนั้นไป

ถึงอย่างไรก็เป็นคนที่หลินอิ่งเชิญมา หลินอิ่งเป็นคนจ่ายเงิน ก็ให้เป็นคนใช้ต่อไปก็ได้

หลี่ผูหยุดพูด มีสีหน้าทำอะไรไม่ได้ ก่อนจะถอนหายใจออกมา แล้วไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่าเดิม

เขาเป็นหัวหน้าคนดูแลมากว่าครึ่งชีวิตที่ตระกูลฉีของตี้จิง ไม่เคยเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ และก็ไม่เคยเจอคนแบบไหนมาก่อนเลยซะที่ไหนกัน？

แต่มีเพียงอย่างเดียว ที่ไม่เคยเจอผู้หญิงที่ปากร้าย มีตาหามีแววไม่ และหน้ามืดตามัวขนาดนี้มาก่อนเลย！

ติ๊ดๆ

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของจางฉีโม่ดังขึ้น เธอรับโทรศัพท์ด้วยแววตานิ่งเฉย ก่อนจะขมวดคิ้วเบาๆ

“แม่ ฉันไปที่บริษัทแล้ว บริษัทเปิดประชุมจัดหาคนดูแลอย่างเร่งด่วน” จางฉีโม่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะบอกลา แล้วเดินออกจากบ้านพักไป

“ได้เลย ลูกสาวสู้ๆ นะ” ลู่หย่าฮุ่ยพูดด้วยความยินดี

จากนั้น เธอก็เชิดใส่หลี่ผู ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร

“นี่เป็นบ้านของน้องชายสามหรือเปล่า？ใช่ ใช่ นี่ป้าเอง เสี่ยวเฉียน ให้พ่อคุณโทรกลับมาหาฉันหน่อยนะ เดี๋ยวสักพักมาที่เมืองชิงหยูน ย้ายมาอยู่บ้านฉัน” ลู่หย่าฮุ่ยโทรอย่างมั่นอกมั่นใจ

โทรไปถึงเจ็ดแปดครั้ง ทั้งญาติโกโหติกา ทุกๆ ครอบครัวที่รู้จัก ทุกๆ สายต่างพูดโอ้อวดและเชิญเข้ามาอยู่ในวิลล่าหิมะมังกร แล้วก็ชวนทุกคนมาเที่ยวที่เมืองชิงหยูนด้วย

หลังจากโทรเสร็จ ลู่หย่าฮุ่ยก็ยิ้มเยาะ แต่งเข้าตระกูลจางมาตั้งหลายปี ในที่สุดก็ได้อวดต่อหน้าคนในบ้านแล้ว！ลูกสาวนี่มันดีจริงๆ เลย

เมื่อคิดๆ ไป ลู่หย่าฮุ่ยก็ติดต่อบริษัทอสังหาริมทรัพย์อย่างไม่หยุด เพื่อเริ่มคิดราคาห้องที่จะปล่อยเช่า อยากจะใช้บ้านให้เป็นประโยชน์ที่สุด เลยคิดจะปล่อยเช่า

หลี่ผูมองฉากที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าไร้ทางเลือก ก่อนจะถอนหายใจ นี่มันเห็นกงจักรเป็นดอกบัวจริงๆ มีของแพงๆ มากมายตั้งตระหง่านอยู่ในบ้าน ไม่รู้จักเห็นค่า！แต่กลับหน้ามืดตามัว ทำอะไรโง่ๆ ตลอด

ตอนแรกเขาอยากจะโทรไปบอกคุณชาย แต่เมื่อคิดๆ ดูแล้วก็ปล่อยมันไปดีกว่า ไม่อยากให้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นไปรบกวนคุณชาย