ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 138

บทที่138 สายโทรศัพท์ที่น่ากลัวสุดๆ

“สวะอย่างคุณพูดอะไรนะ？มือข้างเดียว ก็ฆ่าล้างพวกเราตระกูลหวางได้ราบเรียบ？”ทีแรกหวางเฉิงเต้าตกใจกับคำพูดนี้ของหลินอิ่ง จากนั้นก็เหมือนกับได้ยินเรื่องตลก หัวเราะออกมาเสียงดัง

“น่าตลกจริงๆเลย ไอ้สวะอย่างคุณมาขายขำเหรอ？ดูหนังมากไปใช่ไหม？”

“โม้ขนาดนี้ อายบ้างไหม？”

หวางกั๋วคางกับหวางจื่อเหวินหัวเราะขึ้นมาทันที ใบหน้าไม่พอใจ

คนตระกูลหวางในนี้ก็มีการตอบสนองเหมือนกัน ตกใจกับคำพูดของหลินอิ่งก่อน จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง

ล้อเล่นห่าอะไรเนี่ย นี่เหรอหลินอิ่งลูกเขยที่โด่งดังของเมืองชิงหยูน？แล้วยังกล้าพูดว่าจะฆ่าตระกูลหวางให้หมดอย่างหน้าไม่อาย ทำไมเหมือนคนโง่แบบนี้？

“คุณคงไม่ปัญญาอ่อนหรอกนะ？ไอ้สวะหลินอิ่งอย่างคุณ？นิดเดียวฆ่าคนทั้งบ้านได้ คุณคิดว่าคุณเป็นเทพเจ้าเหรอ？”หวางเฉิงเต้าลูบเครา ท่าทางภูมิใจสุดๆ

หลินอิ่งหัวเราะอย่างเย็นชาไม่พูดอะไร ทันใดนั้นก็พุ่งเข้าไป ร่างเหมือนผี เข้าไปคว้าติงเสินอีที่เอาปืนจี้จางฉีโม่อยู่ จากนั้นตบใส่แรงๆ จนติงเสินอีมึนงง หมุนอยู่สองรอบแล้วล้มลงพื้น

“โอ๊ย！คุณกล้าทำผม？”เขามองหลินอิ่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ อยากไปเก็บปืน แต่จู่ๆพลังก็ออกมาจากร่างกายภายในของเขา กระดูกมือแตกค้างไว้ แล้วจึงกระจายไปทั่วร่าง เส้นเลือดที่มือและเท้าต่างแตกทันที กลายเป็นคนพิการ！

ติงเสินอีเจ็บจนร้องเสียงดัง สั่นไปทั้งตัวพร้อมเหงื่อ พูดไม่ออก มองหลินอิ่งตาถลน เหมือนว่าเห็นคนที่เขาพูดถึงกันอย่างไม่น่าเชื่อ

เมื่อก่อนเขาไปมาทั่วสารทิศก็เคยได้ยินวิธีการแบบนี้ นี่คือกำลังภายใน！มันเป็นฝีมือกำลังภายในที่ยอดเยี่ยมที่สุด กลัวว่าจะเป็นคนที่อยู่ระดับปรมาจารย์แล้วด้วยซ้ำ

ทำไมถึงได้มีปรมาจารย์ที่อายุน้อยได้ขนาดนี้？

“ฉีโม่ ไม่เป็นไรนะ ยืนข้างหลังผม”หลินอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ จูงมือจางฉีโม่ ให้เธออยู่หลังเขา

จางฉีโม่มองไปที่ร่างกำยำของหลินอิ่งในตอนนี้ แล้วความอบอุ่นก็พลุ่งพล่านในร่างกาย

“นี่มันอะไรกัน！”

คนของตระกูลหวางต่างตกใจ อาจารย์ติงที่พวกเขาจ้างมาเป็นเงินจำนวนมาก ทำไมจู่ๆก็ถูกสวะอย่างหลินอิ่งทำร้ายคนพิการ พูดยังพูดไม่ออก

“คุณกล้าทำร้ายคนที่ตระกูลหวาง？คุณใช้วิธีอะไรกันแน่ที่แอบโจมตีอาจารย์ติง？”หวางเฉิงเต้าถามอย่างโมโห กำหมัดแน่น

ลูกศิษย์ของติงเสินอี เห็นอาจารย์ถูกโจมตีจนล้มลงพื้น ก็จ้องหลินอิ่งด้วยความโกรธ แล้วจึงเอามือยานไปในกระเป๋าเสื้อ อยากเอาขีปนาวุธออกมา！

“คุกเข่า！ลูกเขยสุดระยำไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แล้วยังกล้ามาช่วยภรรยาคุณอีก？คุณคิดว่าแค่คุณคนเดียวจะจัดการได้เหรอ？”หวางกั๋วคางพูดอย่างโมโห。

หวางจื่อเหวินหัวเราะอย่างเย็นชา สายตาไม่พอใจ จ้องหลินอิ่ง พูด：“หลินอิ่ง คุณไม่เห็นเหรอแม้แต่เสิ่นซานก็ยังไม่กล้าทำตามอำเภอใจที่ตระกูลหวางหรอกเหรอ？สวะอย่างคุณยังจะกล้าหาญเหลือเกินนะ？ผมรู้ ไม่ใช่ว่าคุณจ่ายเงินจ้างเสิ่นซานมาเหรอ？อย่างมากก็แค่หมาตัวหนึ่งที่เป็นเบี้ยล่างของเสิ่นซานเท่านั้นแหละ！”

สำหรับหวางจื่อเหวินแล้ว ก่อนหน้านี้หลินอิ่งเชิญหลิวจุนให้ออกหน้าให้ อาจจะคุกเข่าเลียเสิ่นซาน เป็นหมาให้เสิ่นซาน ถึงได้ให้เขาช่วย

ตอนนี้ แม้แต่เสิ่นซานที่นั่งอยู่ที่ตระกูลหวางก็ยังไม่อยู่สุก ไอ้หมาสวะอย่างหลินอิ่งจะทำอะไร？

เสิ่นซานเหงื่อท่วมหน้าผาก รู้สึกว่าวันนี้น่าจะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว จู่ๆตระกูลหวางก็กล้ายั่วยุท่านหลินแบบนี้ ช่างกล้าจริงๆ

ไม่คิดหน่อยเหรอ ทำไมเสิ่นซานไม่พูด？

นั่นเพราะท่านหลินอยู่ในที่เกิดเหตุ เสิ่นซานก็ไม่กล้าเกินขั้นเกินตอน！