ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 55

บทที่ 55 แพร่งพราย

“ไม่ใช่มั้ง? คุณชายหวางใจกล้าขนาดนี้? ขนาดภาพลมฝนกับต้นกล้วยยังไม่อยู่ในสายตา? ภาพนี้ประเมินอย่างต่ำก็ต้องเจ็ดแปดล้าน” ผู้เชี่ยวชาญสูงอายุท่านหนึ่งพูดขึ้นอย่างตะลึง

“โอ้ ไม่แปลกเลยที่เป็นคุณชาย สายตาก็สูงกว่าคนทั่วไป ผมอยู่ในวงการนักสะสมก็นานแล้ว ในมือยังไม่มีของมีค่าขนาดนี้เลย ถ้าได้ของระดับนี้ไว้ในมือ ชาตินี้ก็คุ้มค่าแล้ว” ชายวัยกลางคนพูดขึ้นอย่างชื่นชม

“ไม่น่าเชื่อ วันนี้ถือว่าได้เห็นเป็นบุญตาแล้ว คุณชายหวางนี่ช่างมีจิตวิญญาณไม่เหมือนคนทั่วไปเลยจริง ๆ”

หวางจื่อเหวินยิ้ม สีหน้าระรื่นใจ พอใจกับสถานการณ์ตอนนี้มาก เต็มไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่าคนอื่น

“ฉีโม่ เธอก็เห็นคุณสมบัติของจื่อเหวินแล้วซินะ? รอบรู้ทั้งจีนและตะวันตก รสนิยมก็สูง ฐานะเงินทองยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนหนุ่มที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ไปหาที่ไหน?” จางหงอี้ยิ้มหน้าบาน ชื่นชมหลานตัวเองไม่หยุด

พูดจบ เธอก็หันไปดูหลินอิ่งสีหน้าเย็นชา พูดว่า “คนไร้ประโยชน์อย่างแกวันนี้ถือว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้วซิ? สำหรับชีวิตสมบูรณ์แบบอย่าง จื่อเหวินแกพยายามทั้งชาติก็เอื้อมไม่ถึง แกดูตัวเองซิว่าต่างกับจื่อเหวินตั้งเท่าไหร่? ยังกล้าไปปฏิเสธจื่อเหวินแทนฉีโม่อีก? น่าตลกจริง”

“น้ารอง ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ” จางฉีโม่พูดขึ้นสีหน้าจริงจัง

จางหงอี้สบถไปทีหนึ่ง คิดในใจ กลับไปแล้วจะเจรจากับจางซิ่วเฟิงสองผัวเมียยังไง ให้พวกเขาขจัดสิ่งกีดขวางอย่างหลินอิ่งทิ้ง จะได้พาหวางจื่อเหวินไปแนะนำ

ขอให้เรื่องนี้สำเร็จ ครอบครัวหวางจื่อเหวินกับครอบครัวของตนก็จะกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวตนจะได้มีจุดยืนที่มั่นคงขึ้นในตระกูลหวาง เหมือนดั่งน้ำขึ้นไม่ตก

ต้องรู้ว่า ถึงแม้หวางโจงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์หนึ่งในตระกูลหวาง มีอำนาจไม่น้อย แต่ในภายในตระกูลหวางพี่น้องมากมาย มากสุดเขาก็จัดอยู่ลำดับที่ห้าที่หก

แต่พ่อของหวางจื่อเหวิน เป็นผู้มีอำนาจมากสุดหนึ่งในสองของคนรุ่นใหญ่ในตระกูลหวาง หวางจื่อเหวินคนนี้ก็ทายาทผู้สืบทอดที่ผู้เฒ่าตระกูลหวางเลือกไว้

“ใช่แล้ว คุณชายหวาง ภาพลมฝนกับต้นกล้วยนี้ไม่อยู่สายตาคุณ แต่กลับถูกใจแจกันคู่นั้น หรือคุณมีความคิดอะไร?” เวลาเดียวกัน คุณชายคนหนึ่งถามขึ้นอย่างสงสัย

หวางจื่อเหวินพยักหน้า ท่าทางอิ่มเอมใจ พูดขึ้น “ใช่แล้ว ผมถูกใจแจกันคู่นี้มาก”

เขาชี้ไปที่แจกันสลักมังกรหงส์คู่นั้นที่วางอยู่บนโต๊ะไม้แดง พูดขึ้น “ผมดูแล้ว แจกันคู่นี้ เป็นผลงานหมิงถ้วยเฉิงหว้าสมัยราชวงศ์ ไม่ว่าศิลปะหรือการออกแบบ ล้วนเป็นผลงานชั้นเยี่ยม

พูดจบ หวางจื่อเหวินก็เริ่มพูดขึ้นอีก “นอกจากนี้แล้ว ผมยังดูออกว่าแจกันคู่นี้ยังมีคุณค่าและความพิเศษของมันอีก ใต้ฐานแจกันนอกจากมีรหัสปีเฉิงหว้าแล้ว ยังมีเครื่องหมายตระกูลซูด้วย”

“นี่หมายความว่าไงหรือ?” หวางจื่อเหวินสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดอวดไม่หยุด “จากการประเมินด้วยความรู้ของผมแล้ว ตระกูลซูในสมัยราชวงศ์หมิงชื่อเสียงโด่งดัง แน่นอนนั่นหมายถึงรุ่นหลังของอ๋องจงซานสวีต๋า บ้านที่มีนายสองคน เว่ยกั๋วกงและติ้งกั๋วกงแห่งตระกูลซู ได้ชื่อว่าเป็นตระกูลผู้ดีอันดับหนึ่งในราชวงศ์หมิง และแจกันคู่นี้ น่าจะเป็นปีระหว่างสมัยเฉิงหว้าได้รับพระราชทานจากวังให้กับตระกูลซู ซึ่งรวมแจกันพระราชทานคู่นี้ด้วย　　

“บวกกับเป็นแจกันคู่ที่หาดูได้ยาก และเป็นงานถ้วยเฉิงหว้าด้วย เพราะฉะนั้น ราคาของแจกันคู่นี้ ผมประเมินให้ ไม่ต่ำกว่าสามสิบล้าน” หวางจื่อเหวินอธิบายยาวเหยียด ท่าทางมั่นใจ