ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 94

บทที่94 ตระกูลซูนออกโรง

“หรือจะให้ท่านซานมาเอง! มึงจะลองดูก็ได้ ดูสิว่าหวางกั๋วคางพ่อมึงจะรับไหวไหม!”

พูดจบ ขาท่อนใหญ่ๆของหลิวจุนก็ถีบเข้าไปที่หวางจื่อเหวินจนล้มไปนอนกองกับพื้น อีกฝ่ายเจ็บจนร้องเสียงดัง

หวางจื่อเหวินคุกเข่าอยู่หน้าประตูชุมชน ใบหน้าซีดมีเส้นเลือดฝาดด้วยความโกรธเกรี้ยว ร่างกายเจ็บปวดไปทั้งตัว เมื่อเห็นสายตาสนุกสนานของผู้คนในชุมชนที่เดินเข้าเดินออก วินาทีนี้ให้เขาฆ่าตัวตายไปเลยยังง่ายซะกว่า!

ไหนจะรถราที่ขับผ่านไปมา คนขับหลายคนที่ขับอยู่ไกลๆต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิป

หวางจื่เหวินขบฟันแน่น เขาก้มหน้านิ่ง คิดยังไงก็คิดไม่ออก นี่เขาไปทำให้ใครไม่พอใจกันแน่!

วันนี้แค่ตั้งใจมาเอาเรื่องไอ้้สวะหลินอิ่ง ไหงกลายเป็นเจอเรื่องซวยๆขนาดนี้ได้!

ไอ้แมงดาเกาะผู้หญิงอย่างหลินอิ่งจะมีอำนาจยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไง ถึงกับให้ท่านเสิ่นซานผู้มีอิทธิพลที่สุดแห่งเมืองชิงหยูนออกหน้าให้?

ต้องเป็นหวางหงหลิงแน่!

หวางจื่อเหวินโกรธแค้นในใจ ในที่สุดก็คิดออก นอกจากหวางหงหลิง จะมีใครช่วยไอ้้สวะอย่างหลินอิ่งได้อีก! แล้วก็มีแค่หวางหงหลิงที่พอจะมีอำนาจนี้!

ไม่น่าหลายวันที่ผ่านมาไอ้้สวะนี่เอาแต่หลบ วันนี้จู่ๆก็โผล่หน้าออกมา ที่แท้ก็เพราะมันมีลูกสมุนมาช่วย ถึงได้ตั้งใจออกมาสู้กับเขา ชาติหมาจริงๆ!

หวางจื่อเหวินยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห แค้นจนไฟรุกท่วมหัว

หลินอิ่งมันเอาหลิวจุนมาออกหน้าแทนมันได้ เห็นทีคงจ่ายไปไม่น้อย ต้องเป็นหวางหงหลิงที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังแน่!

เรื่องนี้จะต้องรู้ถึงหูนายท่าน หวางหงหลิงแอบชุบเลี้ยงหมาขี้เรื้อน! แถมยังทำร้ายญาติพี่น้องตัวเอง! คงต้องให้นายท่านออกโรงกล่าวโทษหวางหงหลิง นังบ้านั่นถึงจะยอมปล่อยมือ ดีไม่ดีก็ถีบหลินอิ่งกระเด็นได้อีกด้วย!

พอถึงเวลานั้น เมื่อมันไม่มีเกราะกำบังอย่างหวางหงหลิง หลินอิ่งก็ไม่ต่างอะไรกับหมาข้างทางที่ใครๆก็รังแกได้ทุกเมื่อ! เขาจะต้องเล่นไอ้้สวะนี่ให้ตายในสักวัน! ความอัปยศอดสูทั้งหมดที่เขาต้องเจอในวันนี้ ไอ้้หลินอิ่งจะต้องโดนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

แค่คิด แววตาของหวางจื่อเหวินก็เผยความชั่วร้าย มีแผนที่จะเอาคืนหลินอิ่งแล้วในใจ

ติดก็ตรงที่ เขายังคุกเข่าอยู่ที่เดิม ในใจกังเวลอยู่กับนาฬิกาข้อมือ ไม่กล้าลุกขึ้น หลวจุนเป็นมืองฉบังแถวหน้าของท่านเสิ่นซาน ถ้าเขาเอะอะจนเรื่องใหญ่โต เกรงว่าร่างตัวเองคงกลายเป็นผงธุลีในไม่ช้า

……

อีกด้านนึง แลนด์โรเวอร์สีดำขับมาบนถนนหลวงโดยมีหลินอิ่งนั่งอยู่เบาะหลัง มุ่งหน้ากลับไปตกแต่งวิลล่าหิมะมังกรอีกเล็กน้อย เขาจะขยายห้องนอนให้ใหญ่ที่สุด จากนั้นค่อยตกแต่งอย่างหรูหรา

เขาตั้งใจจะให้ภรรยาที่รักอย่างจางฉีโม่ย้ายเข้ามาที่วิลล่าหิมะมังกร แผนกรักษาความปลอดภัยของที่นี่ใช้ได้ทีเดียว มีการคุ้มกันอย่างหนาแน่น เจ้าหน้าที่ทั้งหมดเป็นคนจากบริษัทรักษาความปลอดภัยระดับนานาชาติ

ไอ้พวกปัญญาอ่อนทั้งหลาย อย่าหวังจะได้เข้ามาใกล้แม้แต่เซนเดียว

นอกจากนี้ หลินอิ่งเองตั้งใจจะปรับความเข้าใจของฉีโม่ที่เข้าใจเขาผิด

ถึงเขาจะไม่ได้ถนัดเรื่องความรู้สึก แต่ก็พอจะรู้ว่าต้องง้อผู้หญิงที่กำลังหึง

คิดดังนั้น หลินอิ่งก็ยกหูโทรศัพท์โทรออก

“ครับ ประธานหลิน มีอะไรจะรับใช้ครับ?” ปลายสายเป็นเสียงนอบน้อบของอูหยาง

“เรื่องที่ให้ไปทำก่อนหน้านี้ ได้ความคืบหน้ายังไงบ้าง?” หลินอิ่งเอ่ยเสียงเรียบ

ก่อนหน้านี้เขาขอให้อูหยางคอยประคับประคองกำลังส่วนในของบริษัทตระกูลจาง ใช้ทุกสิ่งที่บริษัทมีผลักดันไปที่ฉีโม่ ทำให้เธอกลายเป็นนักออกแบบเครื่องประดับชื่อดังที่สุดของเมืองตุงไห่ กระทั่งมีชื่อเสียงในระดับโลก

“ประธานหลิน ผมจะทำอย่างเต็มความสามารถ ช่วงนี้คุณนายหลินยังคงออกแบบเครื่องประดับหลายชิ้นมูลค่านับสิบล้านอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ถือว่าติดอันดับอัญมณีชื่อดังของตุงไห่แล้วครับ!” อูหยางกล่าวด้วยความเคารพ

หลินอิ่งพูดต่อ “พรุ่งนี้เรียกประชุมบอร์ดบริหาร เลื่อนตำแหน่งให้เมียฉันเป็นรองประธานฝ่ายออกแบบผลิตภัณฑ์”

เขาสั่งให้อูหยางรวบบริษัทเครื่องประดับจางซื่อ ก็เพื่อให้ความฝันของฉีโม่เมียรักของเขาเป็นจริง