ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 25

บทที่25

หลี่เสว่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ ไป๋ยี่เฟยกลับรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหา หลงหลิงหลิง บอกว่าซื้อบ้านพักที่ หลันโปกั่งอีกหนึ่งหลัง และจำเป็นต้องส่งลูกกุญแจมาภายในครึ่งชั่วโมง

หลังจาก หลงหลิงหลิงได้รับข้อความก็แทบบ้าคลั่ง ลูกคุณหนูพวกนี้ รู้จักหาแต่เรื่อง ใช้แต่เงิน!

แต่ใครใช้ให้เขาเป็นประธานล่ะ! หลงหลิงหลิงจำเป็นต้องรีบกำชับกับ เย่ขุย เสร็จแล้วก็ส่งข้อความไปบอก ไป๋ยี่เฟยว่า เย่ขุยไปที่นั่นแล้ว

ตอนนี้ หลี่เสว่ก็ออกมาแล้ว เปลี่ยนเป็นชุดเล่นที่น่ารัก กับกางเกงยีน ดูเหมือนนักศึกษา บริสุทธิ์สดใส

ไป๋ยี่เฟยอมยิ้มและพูดว่า “ไปกันเถอะ!”

ออกจากประตู หลี่เสว่ยังคงขับรถฉางอัน ไป๋ยี่เฟยถามขึ้นว่า “ทำไมไม่ขับมาเซราติ? ไม่ชอบเหรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ ฉันชอบมาก” หลี่เสว่รีบตอบ “เพียงแค่รถใหม่พ่อแม่ฉันเอาไปขับแล้วค่ะ”

ไป๋ยี่เฟย： “......”

“งั้นพรุ่งนี้ผมซื้อให้คุณอีกคัน” ไป๋ยี่เฟยตอบอย่างแผ่วเบา

หลี่เสว่ก็ตกใจขึ้นมาทันที หลังจากนั้นก็พูดกล่อมว่า “ไม่ต้องแล้วค่ะ แค่นี้ก็ดีแล้ว”

เธอไม่รู้ว่า ไป๋ยี่เฟยเอาเงินมาจากที่ไหน? ถึงแม้จะมีเงิน ก็จะใช้แบบนี้ไม่ได้!

ไป๋ยี่เฟยกลับทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว “ไม่ คุณคือภรรยาของผมก็ควรขับรถหนู อยู่บ้านพัก”

หลี่เสว่ ได้ยินแบบนี้ ในใจก็อบอุ่นขึ้นมา แต่ว่ากลับถามขึ้นอีกหนึ่งประโยค “ทั้งรถหรู ทั้งบ้านพัก คุณ.....”

ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นเบาๆ ว่า” ความจริงช่วงนี้ผมหางานได้แล้ว”

“จริงเหรอคะ? ดีจังเลยค่ะ!” หลี่เสว่ดีใจกับ ไป๋ยี่เฟยจริงๆ มีงานทำแล้ว พ่อแม่คงจะไม่บอกว่า ไป๋ยี่เฟยเป็นคนไร้ประโยชน์อีกต่อไปแล้วสินะ

ไป๋ยี่เฟยยิ้มและพยักหน้า ในใจก็ถอนหายใจออกมา “ครับ”

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนก็มาถึงบ้านพัก หลันโปกั่ง

หน้าประตู ยามก็มาขวางทั้งสองคนเอาไว้

“ขอโทษนะครับ คุณทั้งสองคนมาหาใคร?”

ที่ หลันโปกั่งแพงก็เกี่ยวการรักษาทรัพย์สิน ที่นี่มีระบบการรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุด ทุกครั้งที่เข้าออกทุกคนที่เข้าพักต้องมีบัตรสแกน แต่คนที่ไม่มีบัตร ก็จะถูกตรวจสอบ หลังจากแน่ใจแล้วจะให้เข้าไป

ไป๋ยี่เฟยดึง หลี่เสว่และพูดว่า “เมื่อกี้มีคนฝากลูกกุญแจไว้ที่คุณไหมครับ?”

ในขณะเดียวกัน ยามก็ถามด้วยความสงสัย “คุณคือ นายไป๋?”

“ครับ” ไป๋ยี่เฟยตอบกลับ และหยิบบัตรประชาชนออกมา

หลังจากที่ยามเห็นบัตรประชาชนก็ตะลึงตาค้าง ขับรถฉางอันมาอยู่ในบ้านพัก หลันโปกั่ง? เขาไม่ได้เข้าใจโลกของคนมีเงินมากมาย

ไป๋ยี่เฟยรับกุญแจมาจากยาม และพา หลี่เสว่เข้าไป

หลี่เสว่ถามด้วยความสงสัย “พ่อแม่ไม่อยู่เหรอคะ? เลยหยิบกุญแจสำรองมา?”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างลึกลับ “สักพักเดี๋ยวคุณก็รู้เอง!”

หลี่เสว่มอง ไป๋ยี่เฟยอย่างไม่เข้าใจ ถูก ไป๋ยี่เฟยพาเข้าไปในบ้านพัก

แต่ถนนเส้นนี้กับเมื่อก่อนไม่เหมือนกันเลย จู่ๆ ในใจของ หลี่เสว่ก็เต้นแรงขึ้น เธอกำลังเดา แต่ว่าการเดานี้ค่อนข้างน่าตกใจเกินไป!

อยู่ด้านหน้าบ้านพักอีกหลัง ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นว่า “เสว่เอ๋อ บ้านพักหลังนั้นถือว่าส่งให้พ่อแม่คุณแล้วกัน แต่วันนี้บ้านหลังนี้ ถือว่าส่งให้คุณ!” พูดจบก็ยื่นกุญแจให้ หลี่เสว่

หลี่เสว่ถือกุญแจและยังอึ้งอยู่ที่เดิม

ไป๋ยี่เฟยยิ้มและถามว่า “เป็นอะไรไป? ไม่ชอบเหรอ?”

หลี่เสว่ส่ายหน้า เธอไม่รู้จะพูดความในใจออกมายังไง ดีใจ ตกใจ สงสัย ความรู้สึกรวมกันไปหมด

“ไป๋ยี่เฟย......” เสียงของ หลี่เสว่สั่นคลอ จู่ๆ ความก็คิดไปต่างๆ นานา

ตั้งแต่รถมาเซราติตอนแรก บ้านพัก หลันโปกั่ง มาถึงตอนนี้ ยังมีบ้านพักอีกหลัง!

ทั้งหมดนี่รวมกันน่าจะสิบกว่าล้าน ถึงแม้เขาจะไปทำงาน แต่จะเอาเงินขนาดนี้มาซื้ออะไรพวกนี้ได้ยังไง? เงินพวกนี้มาจากไหนกันแน่?

ขโมย? แย่ง? หรือว่ายืมดอกเบี้ยสูง?

ไป๋ยี่เฟยถามอย่างไม่รู้อะไร “เป็นอะไรไป?”

“คุณพูดกับฉันตรงๆ คุณไปเอาเงินมาจากที่ไหน?” หลี่เสว่จ้อง ไป๋ยี่เฟยไม่ละสายตา