ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 36

บทที่36

ทั้งสองคนเต้นอยู่บนเวที ราวกับผีเสื้อคู่หนึ่งที่กำลังวิ่งไล่กัน

คนที่อยู่นอกเวทีล้วนจ้องมองพวกเขา สายตาเต็มไปด้วยความชื่นชมและอิจฉา

ส่วนหลิ่วจาวเฟิงกำปั้นไว้อย่างแน่น พร้อมจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างดุร้าย เหลืออีกนิดเดียวเขาก็สามารถเต้นด้วยกันกับหลี่เสว่แล้ว แถมยังสามารถบอกรักกับเธอต่อหน้าทุกคนด้วยซํ้า แต่ตอนนี้มันถูกทำลายเพราะไป๋ยี่เฟย!

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง ในบริเวณที่ไม่ค่อยโดดเด่น เหอหยวนหยวนได้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงในฐานะที่เป็นตัวแทนของโหวจวี๋กรุ๊ป เมื่อเธอได้เห็นไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่ที่อยู่บนเวที ทันใดนั้นจึงรู้สึกอิจฉาและมีความหึงปรากฏในใจ

โดยเฉพาะไป๋ยี่เฟย เธอนึกอยู่ตลอดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ตํ่าต้อยยากจน ยังฝันที่จะมาจีบเธออีก แต่ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่เป็นผู้จัดการใหญ่ของโหวจวี๋กรุ๊ป ยังมีภรรยาที่สวยเช่นนี้อีก ความแตกต่างกันเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่ยอม

เมื่อดนตรีดำเนินไปอย่างเรื่อยๆ การเต้นรำละตินแรกก็กำลังจะสิ้นสุดลง

แต่พอดีในเวลานี้ มีความวุ่นวายเกิดขึ้นในกลุ่มคน

"เกิดอะไรขึ้น?"หลี่เสว่มองไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ไป๋ยี่เฟยอาศัยสเต็ปการเต้นเพื่อหมุนตัวและปิดบังไว้"ไม่มีอะไร พวกเราเต้นต่อ"

ส่วนอีกฝั่งหนึ่ง ไอ้หน้าแผลมีดพาพี่น้องกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา พอหลังจากเจอหลี่ฝานก็ลากมันไปโดยตรง

หลี่ฝานตะโกนว่า"คุณทำอะไรเนี่ย?พี่เตา?ฉันคือหลี่ฝานไง!"

"คนที่ฉันหาก็คือแกนั่นแหละ!"ไอ้หน้าแผลมีดลากเขาไปที่ข้างนอกต่อ

หลี่ฝานเห็นเช่นนี้ก็หวาดกลัวมาก จึงรีบร้องขอความช่วยเหลือ"พวกคุณอย่ามัวแต่ดูสิ ช่วยฉันด้วย!"

แต่ทุกคนไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แค่ดูอย่างเงียบๆ

ยิ่งเป็นคนที่รํ่ารวย มีอำนาจ เขาก็ยิ่งกลัวความตาย และความเจ็บ

ทุกคนล้วนไม่ใช่คนโง่ เห็นได้ชัดว่าคนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มมาเฟีย ถ้าพวกเขาไปยุ่ง อาจจะต้องถูกตบตีไปด้วย ดังนั้นเจอไม่มีคนกล้าไปช่วย

หลี่ฝานสิ้นหวังแล้ว จึงพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นแรง แต่แค่สองสามทีเองก็ถูกคนหลายคนจับตัวไว้

ไม่นานหลี่ฝานก็ถูกลากออกไป และมีเสียงกรีดร้องอย่างน่าสงสารดังขึ้นมาจากนอกประตู

ทุกคนไม่กล้าไปมอง อย่างมากก็แค่แอบสงสารในใจสักพักหนึ่งก็จบ

ฝั่งนี้การเต้นรำชุดแรกได้จบลง ทุกคนต่างปรบมือ แล้วเริ่มประจบสอพลอไป๋ยี่เฟย

"ผู้จัดการใหญ่เป็นหนุ่มที่มีความสามารถจริงๆ!เต้นได้ดีมากทีเดียว!"

"ใช่ไง อายุยังน้อยอยู่ก็ยอดเยี่ยมขนาดนี้แล้ว ทำให้คนต้องนับถือจริงๆ!"

“......”

ไป๋ยี่เฟยแกล้งทำตัวเป็นไม่ได้ยิน ก่อนหน้านี้เขายากจนมาก คนพวกนี้ก็มาเยอะแยะดูถูก แต่ตอนนี้รู้ว่าเขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของโหวจวี๋กรุ๊ป ก็เริ่มมาประจบเขาแล้ว ล้วนเป็นคนหน้าซื่อใจคด เสแสร้งมาก!

หลี่เสว่แอบดีใจอยู่ เมื่อก่อนล้วนบอกว่าไป๋ยี่เฟยเป็นขยะ แต่ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยมีความสามารถขนาดนี้ ในฐานะที่เป็นภรรยาของเขา เธอก็ต้องภูมิใจอยู่แล้ว

ไป๋ยี่เฟยจับมือหลี่เสว่มาถึงต่อหน้าของเซียวหรงเทา

เซียวหรงเทาเห็นเช่นนี้ก็ไม่มีความกล้าของเมื่อกี้อีก"คุณทำอะไร?"

ไป๋ยี่เฟยหงายมุมปากขึ้นมา แล้วจับมือหลี่เสว่พร้อมพูดว่า"ขอโทษให้พวกเราทันที ไม่นั้นฉันจะตบคุณ"

เซียวหรงเทา：“......”

คนอื่น：“......”

"ไป๋ยี่เฟย นี่เป็นงานฉลองครบรอบของหลิ่วซื่อกรุ๊ป แม้ว่าคุณเป็นตัวแทนของประธานโหวจวี๋กรุ๊ป ก็โปรดระมัดระวังคำพูดของคุณด้วย"หลิ่วจาวเฟิงเดินมาแล้วพูดด้วยความโกรธ

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้รู้สึกว่ามันไม่ดี"ฉันแค่ให้เขามาขอโทษแค่นั้นเอง เมื่อกี้เขาพูดแบบไม่ไว้หน้าเลย นึกว่าฉันหูนวดหรือไง?"

คำพูดทุกประโยคของเซียวหรงเทาเขาล้วนได้ยิน ล้วนเป็นคำพูดที่ดูถูกเขา แถมยังคิดจะให้หลี่เสว่และหลิ่วจาวเฟิงอยู่ด้วยกัน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาโมโหที่สุด

สีหน้าของเซียวหรงเทาแย่มาก ยังลังเลอยู่ว่าจะขอโทษหรือเปล่า แต่เมื่อนึกถึงไป๋ยี่เฟยในสมัยก่อน เขาจึงไม่ยอมจะขอโทษเลย

"ไป๋ยี่เฟย เมื่อกี้นี้ฉันพูดอะไรไป?ทำไมถึงต้องกล่าวคำขอโทษล่ะ?"

หลิ่วจาวเฟิงก็ช่วยพูดอยู่ข้างๆ"ไป๋ยี่เฟย อย่านึกว่าคุณเป็นตัวแทนของประธานโหวจวี๋กรุ๊ป ก็จะสามารถรังแกคนง่ายๆ"

"มันไม่ใช่หรือ?"ไป๋ยี่เฟยกระพริบตาถามอย่างบริสุทธิ์"ตอนที่ยังไม่รู้ว่าตำแหน่งของฉันพวกคุณก็มาด่าว่าฉันเป็นขยะ ยังจะมาไล่ฉันออกมาด้วยซ้ำ? นี่ยังไม่ถือว่ารังแกฉันหรือ?"