ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 37

บทที่37

หลี่เสว่พยักหน้า"โอเคค่ะ"

เวลานี้ หัวใจของหลี่เสว่ไม่ได้สงบสุขเช่นเดิมแล้ว เพราะคน ๆ นั้นสร้างความกระเพื่อมในหัวใจของเธอ

หลังจากกลับไปถึงวิลล่า หลี่เสว่อยู่ได้ไม่นานก็ไปที่บริษัทเพราะเรื่องของโครงการ

หลี่เสว่เพิ่งไป ไป๋ยี่เฟยก็ได้รับข้อความของไอ้หน้าแผลมีด"เรียบร้อยแล้ว"

ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา แล้วโอนเงินให้ทันที"ห้าแสนที่เหลือโอนไปให้แล้ว"

"โอเคร"ไอ้หน้าแผลมีดตอบข้อความ

ไป๋ยี่เฟยเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา เขารู้ว่าไอ้หน้าแผลมีดอยู่ในกลุ่มมาเฟีย ถ้าคนธรรมดาไปมีความสัมพันธ์กับพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องดี แต่เขาไม่เหมือนกัน

ตอนนี้เขามีโหวจวี๋กรุ๊ป เรื่องบางอย่างไม่สามารถทำเองได้ แถมข่าวสารบนกลุ่มมาเฟียก็เร็วกว่าบางช่องทางอื่น ซึ่งก็สะดวกเช่นกัน

ไป๋ยี่เฟยนั่งไปสักพักหนึ่ง ก็นึกขึ้นได้ว่ารถที่ให้หลงหลิงหลิงไปจองนั้น วันนี้ถึงเวลาที่จะไปรับได้แล้ว

พอถึงร้าน4S ไป๋ยี่เฟยเพิ่งเดินเข้าไป ก็มีคนห้ามเขาไว้"โว้ย รอก่อน ฉันเรียกแกอยู่ แกมาทำอะไร?รีบออกไปให้พ้นเลย!"

คนที่มาเป็นผู้ชายที่ทั้งสูงทั้งผอม ประมาณยี่สิบกว่าขวบ คงเป็นนักศึกษาที่เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน แต่สายตาที่เขามองไป๋ยี่เฟยนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก

"ฉันมารับรถ"ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ

"รับรถ แกนี่หรือ?"เห็นได้ชัดว่าคนนั้นไม่เชื่อ"ฉันทำงานอยู่ที่นี่ไปช่วงเวลาหนึ่งแล้ว คนที่มาซื้อรถล้วนจะใส่เสื้อผ้าที่หรูหรา แกดูแกสิ ใส่อะไรอยู่?ซื้อตามท้องถนนหรือเปล่า?"

"พอเถอะ ฉันรู้ว่าแกอยากจะเห็นรถที่หรูหรา คนแบบแกฉันก็เห็นมามากพอสมควรแล้ว แต่ฉันก็ต้องเตือนแกไว้ก่อน ที่แบบนี้ไม่ใช่ที่ๆแกสามารถมาได้ แกรีบไปเถอะ!อย่ามาเสียเวลาของทั้งสองฝ่าย"

นํ้าเสียงของคนนั้นเหมือนพูดกับคนขอทาน วางตนในตำแหน่งที่เหนือกว่า

ไป๋ยี่เฟยขำออกมา ไม่ได้ใส่เสื้อที่หรูหราก็หมายความว่ายากจน?นี่มันคือตรรกะอย่างไร?

ฉันก็ไม่อยากเสียเวลากับคุณเช่นกัน ฉันมารับรถ รบกวนคุณหลีกทางหน่อย"ไป๋ยี่เฟยไม่อยากสนใจคนๆนี้

แต่เขายังคงไม่ยอมให้ไป๋ยี่เฟยผ่านอีก

"เอ๊ะ ทำไมพูดแล้วแกยังไม่ฟังล่ะ?ฉันบอกแล้วไงที่แบบนี้คนอย่างแกไม่สามารถมาได้หรอก?"

ไป๋ยี่เฟยจนปัญญา"ร้านนี้คุณบอกไม่ให้เข้าก็ไม่สามารถเข้าได้หรือ คุณเป็นเจ้าของร้านหรือไง?"

"ฉัน......"คนนั้นถูกเถียงจนพูดไม่ออก เขาไม่ใช่เจ้าของร้าน เขาเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนหนึ่ง

ฐานะทางครอบครัวของเขาไม่ดี หลังจากสำเร็จการศึกษาเขาก็ได้งานที่มีค่าคอมมิชชั่นสูงเช่นนี้ นอกจากนี้ยังได้เห็นกลุ่มคนรวยเหล่านั้น ก็เลยนึกว่าตนเองนั้นเหนือกว่าคนอื่น

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า ไม่อยากสนใจ ก้าวเท้าเดินเข้าไปโดยตรง

คนนั้นนิ่งอึ้งไปสักครู่หนึ่งถึงจะสังเกตได้ จึงรีบตะโกนว่า"เอ๊ะเอ๊ะเอ๊ะ ฉันบอกแกว่าอย่าเข้าไป แกไม่ได้ยินหรือไง?"

เพราะเสียงนี้ ทำให้คนส่วนใหญ่ในร้านล้วนมองมาทางนี้

ผู้จัดการเดินออกมาพอดี พอเห็นเช่นนี้ หน้าเลยเย็นชาลง"ทำอะไรเนี่ย?ตะโกนเสียงดังขนาดนี้!"

คนนั้นรีบพูดกับผู้จัดการว่า"ผู้จัดการหวัง ฉันว่าคนนั้นคงจะหาข้ออ้างที่จะซื้อรถเพื่อเข้ามาดูรถในนี้ ในที่สุดก็ไม่ซื้ออยู่ดี ฉันเลยคิดจะไล่เขาออกไป แต่เขายังวิ่งเข้ามาเองอีก"

ผู้จัดการหันไปมองไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยก็มองมาทางนี้พอดี คิดอยู่ในใจว่ายังไงก็เป็นผู้จัดการ คงไม่ดูถูกคนขนาดนั้นหรอก

ในที่สุดไป๋ยี่เฟยประเมินความดูถูกของคนเหล่านี้ผิด

"แก มาทำอะไร?รีบออกไปให้พ้น"ผู้จัดการหวังมีรูปร่างที่เตี้ยและอ้วน เนื้อบนใบหน้าของเขาทำให้ดวงตาเล็กของเขานั้นยิ่งเล็กลงอีก

ผู้ชายที่ร่างผอมสูงเห็นเช่นนี้ก็เลยพูดว่า"ได้ยินหรือเปล่า?ยังไม่รีบออกไปหรือ!"

ผู้จัดการมองจ้องด้วยตาคู่เล็กคู่หนึ่ง"คุณชายคนนี้ ที่นี่เป็นร้าน4S ไม่ใช่ใครๆล้วนเข้ามาได้ ฉันรู้ว่าหนุ่มปัจจุบัน ล้วนชอบรถที่หรูหราและสาวสวย แต่ก็ต้องมีเงินก่อนใช่ไหมล่ะ?"

ไป๋ยี่เฟยหงายคิ้วขึ้นมามองพวกเขา"จะไล่ฉันออกไปจริงหรือ?"

"ไม่นั้นล่ะ?"ผู้ชายร่างผอมสูงทำสีหน้าที่หยิ่งมาก

ผู้จัดการมองไปที่ไป๋ยี่เฟย คนที่มาร้าน4Sด้วยการแต่งกายที่ยากจนแบบนี้เขาเห็นมามากพอสมควรแล้ว ดังนั้นจึงพูดอย่างไม่ไว้หน้าใดๆ"อย่ามาเสียเวลาทำงานของพวกเรา รีบออกไป!"

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า"ได้ ฉันออกไป แต่อีกสักพักหนึ่งคุณอย่ามาเสียใจภายหลัง!"

พอผู้จัดการและผู้ชายร่างผอมสูงเห็นเช่นนี้ล้วนทำหน้าที่ไม่สนใจ