ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 107

สรุปบท บทที่107: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่

บทที่107 – ตอนที่ต้องอ่านของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่

ตอนนี้ของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่107 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

บทที่107

หวังโหลวไม่ตอบอะไรเขา พูดต่อ : “โหวจวี๋กรุ๊ปมีธุรกิจในทุกสายงาน สิ่งเดียวที่ไม่มีคือผนังควบคุมอุณหภูมิ”

“ในเมื่อจะทำ ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด”

เมื่อพูดจบ ทั้งสองจึงยิ้มอย่างมีเลศนัย

...

ถึงเวลาใกล้เลิกงานแล้ว จู่ๆไป๋ยี่เฟยได้รับสายจากหลี่เสว่

“เย็นนี้ฉวี่เอ๋อจะเลี้ยงข้าวพวกเรา นายยังจำได้ไหม”

ไป๋ยี่เฟยงง “เลี้ยงข้าวพวกเรา? ฉันไปแล้วเหมาะสมเหรอ?”

หลี่เสว่ไม่ค่อยเข้าใจ “ฉวี่เอ๋อบอกว่าต้องให้นายไปให้ได้ คงมีเรื่องอยากจะพูดด้วย”

ไม่นานนัก หลังจากเลิกงาน ไป๋ยี่เฟยขับรถออกไปตามที่อยู่ร้านอาหารที่หลี่เสว่บอกทันที

บนโต๊ะอาหาร หลี่เสว่ทักทายไป๋ยี่เฟย และสั่งอาหาร โจวฉวี่เอ๋อกลับลากหลี่เสว่ไปแอบพูดกระซิบกัน ไม่สนใจไป๋ยี่เฟยแม้แต่น้อย

ไป๋ยี่เฟยไม่ถือสาอะไร หยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านข่าว

ทันใดนั้น เขาเห็นพาดหัวข่าวหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะเป็นข่าวคนไข้ของโรงพยาบาลจิตเวชในเมืองเทียนเป่ยหนีออกจากโรงพยาบาล คนไข้คนนี้ไร้สติ และยังมีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรงมากอีกด้วย ตอนนี้ยังอยู่ระหว่างการค้นหา ขณะเดียวกัน ขอความร่วมมือจากประชาชนในเมืองช่วยกันระมัดระวัง เพื่อป้องกันเหตุอันตราย

เมื่ออ่านข่าวจบ อาหารก็มาเสิร์ฟพอดี

ทันใดนั้น โจวฉวี่เอ๋อพูดขึ้น : “ไป๋ยี่เฟย ช่วยอะไรหน่อยสิ!”

ไป๋ยี่เฟยใจเต้นรัว เมื่อนึกถึงเรื่องที่ให้เขาปลอมเป็นแฟนครั้งที่แล้ว จึงทำให้เขามักจะรู้สึกว่าถ้าโจวฉวี่เอ๋อให้เขาช่วยเรื่องอะไร ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่นอน แต่สุดท้ายยังคงถามต่อ : “ช่วยเรื่องอะไร?”

“การก่อสร้างระยะที่สองของหลันโปกั่งของโหวจวี๋กรุ๊ปจะเสร็จแล้ว ได้สั่งจองผนังเก็บอุณหภูมิไว้รึเปล่า?” โจวฉวี่เอ๋อถามขึ้น

ไป๋ยี่เฟยตอบกลับ : “โดยปกติแล้ว จะเลือกบริษัทที่เคยร่วมงานกันมาก่อน แต่ถ้าเธอพูดมาแบบนี้ อยากให้โหวจวี๋กรุ๊ปสั่งจองของบริษัทพวกเธอ?”

“จะให้พูดมากอีกทำไมล่ะ?” โจวฉวี่เอ๋อเหลือบตามองบน “บริษัทของพวกเราผลิตของประเภทนี้โดยเฉพาะ ถ้าสามารถร่วมงานกับโหวจวี๋กรุ๊ปได้ แน่นอนว่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด”

ไป๋ยี่เฟยถอนหายใจออก “เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย ถ้าบอกว่าสั่งจองไปแล้ว ก็สามารถใช้ของบริษัทเธอได้”

“นายหมายความว่ายังไง?” โจวฉวี่เอ๋อกระพริบตาด้วยความสงสัย “นายเป็นคนตัดสินใจ?”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าลง “ใช่สิ ฉันเป็นคนตัดสินใจ สามารถใช้ของบริษัทพวกเธอก่อนได้”

“เชอะ!” โจวฉวี่เอ๋อไม่เชื่อ “นายดูแลมากมายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? ฉันให้นายช่วยเพียงเพราะอยากให้นายไปถามผู้ช่วยที่เป็นเพื่อนนายว่าสามารถมาคุยกับบริษัทของพวกเราได้รึเปล่า?”

“….งั้นก็ได้ ฉันจะช่วยเธอถามให้นะ”

หลังจากที่ทั้งสามทานข้าวเสร็จ กำลังจะเดินออกจากร้านอาหาร กลับได้ยินเสียงคนกรีดร้องดังลั่น

“อ๊าก!”

จากนั้นเต็มไปด้วยความโกลาหล

“รีบหนี! นั่นเป็นคนบ้าที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช!”

หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อยังคงมึนงง ขณะที่ไป๋ยี่เฟยกลับตั้งสติขึ้นมาได้ทันที รีบดึงหลี่เสว่ และจับข้อมือของโจวฉวี่เอ๋อ “รีบเดิน!”

แต่ทว่าโชคไม่ได้ดีเสมอไป

เพราะผู้คนต่างพากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง ไป๋ยี่เฟยจึงมองไม่ชัดว่าคนบ้านั่นวิ่งไปทางไหน จึงสุ่มเลือกไปหนึ่งทาง สุดท้ายพบว่าเป็นทางที่คนสติไม่ดีอยู่พอดี

“บ้าจริง!” ไป๋ยี่เฟยพูดสบถขึ้น

หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อตั้งสติขึ้นมาได้พอดี กรีดร้องเสียงดังขึ้นมา

โจวฉวี่เอ๋อเห็นเช่นนั้นอดร้อนใจไม่ได้ “ยังเดินได้ไหม?”

หลี่เสว่ลองลุกขึ้นยืน เพิ่งยืนทรงตัวได้ไม่นาน หลี่เสว่ก็เจ็บจนนั่งคุกเข่าไปอีกครั้ง

เมื่อเห็นเช่นนั้น โจวฉวี่เอ๋อจึงรู้ทันทีว่าหลี่เสว่ข้อเท้าพลิกอาการหนักมาก จึงรู้สึกร้อนใจมากขึ้น ยังโชคดีที่ตอนนี้พวกหล่อนฝืนวิ่งออกมาไกลพอสมควรแล้ว

ทางนั้น เมื่อหลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อเพิ่งวิ่งหนีออกไป คนบ้าไร้สติก็จะวิ่งตามไปเช่นกัน

ไป๋ยี่เฟยรีบวิ่งไปขวางหน้าคนไร้สติ

ชายคนนั้นจ้องไป๋ยี่เฟยตาเขม็ง ตวาดขึ้น : “นายหลีกทางให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นแววตาอารมณ์ของชายคนนั้น รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา แววตาเช่นนี้ ราวกับโกรธแค้นใครเข้ากระดูก จนแทบจะกระโจนเข้าฆ่า

แต่ไป๋ยี่เฟยไม่หลีกทางให้ เพราะหากหลีกทางให้ หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน

เมื่อชายไร้สติเห็นเช่นนั้น เขาจ้องไป๋ยี่เฟยด้วยแววตาอันโหดเหี้ยม ทันใดนั้นพูดด่าขึ้น : “ไอ้ชู้! ไอ้สารเลว! กล้ามาแตะต้องผู้หญิงของข้า! วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า จะคอยดูว่าเจ้ายังจะกล้าทำอะไรกับผู้หญิงของข้าอีกหรือไม่!”

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกสับสนไปหมด ชายคนนี้ถูกสวมเขางั้นเหรอ?

“พี่ชาย พี่จำผิดคนแล้ว ผมไม่ใช่นะ” ไป๋ยี่เฟยลองใช้วิธีพูดคุยกับชายคนนั้น บางทีอาจจะทำให้เขาใจเย็นลงได้?

“ใครเป็นพี่ชายนาย? นายมันเป็นชู้ กล้ามาแตะต้องผู้หญิงของข้า ข้าจะต้องฆ่านายให้ได้!” ชายไร้สติพูดตะโกนด้วยความโมโห จากนั้นกำหมัดพุ่งตรงเข้ามา

ไป๋ยี่เฟยรีบหลบไปทางด้านข้าง ขณะเดียวกันจับข้อมือของเขาไว้ “พี่ชาย มีเรื่องอะไรก็คุยกันดีๆ ผมไม่ได้แตะต้องผู้หญิงของพี่จริงๆ”

ชายคนนี้ไม่มีสติอยู่แล้ว เขาจะรับฟังเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร? เขาปักใจเชื่อแล้วว่าไป๋ยี่เฟยคือคนที่เป็นชู้กับผู้หญิงของเขา

ทันใดนั้น ไป๋ยี่เฟยรีบฉวยโอกาสหันไปมองหลี่เสว่ เห็นว่าหลี่เสว่นั่งอยู่บนพื้น โจวฉวี่เอ๋อนั่งอยู่ด้านข้าง เขารู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาทันที เสว่เอ๋อเป็นอะไรไป? ดูเหมือนข้อเท้าพลิก ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ?

ไป๋ยี่เฟยรีบคิดวิธี จากนั้นตะโกนพูดกับหลี่เสว่และโจวฉวี่เอ๋อ : “รีบโทรไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่