ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 107

บทที่107

หวังโหลวไม่ตอบอะไรเขา พูดต่อ : “โหวจวี๋กรุ๊ปมีธุรกิจในทุกสายงาน สิ่งเดียวที่ไม่มีคือผนังควบคุมอุณหภูมิ”

“ในเมื่อจะทำ ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด”

เมื่อพูดจบ ทั้งสองจึงยิ้มอย่างมีเลศนัย

...

ถึงเวลาใกล้เลิกงานแล้ว จู่ๆไป๋ยี่เฟยได้รับสายจากหลี่เสว่

“เย็นนี้ฉวี่เอ๋อจะเลี้ยงข้าวพวกเรา นายยังจำได้ไหม”

ไป๋ยี่เฟยงง “เลี้ยงข้าวพวกเรา? ฉันไปแล้วเหมาะสมเหรอ?”

หลี่เสว่ไม่ค่อยเข้าใจ “ฉวี่เอ๋อบอกว่าต้องให้นายไปให้ได้ คงมีเรื่องอยากจะพูดด้วย”

ไม่นานนัก หลังจากเลิกงาน ไป๋ยี่เฟยขับรถออกไปตามที่อยู่ร้านอาหารที่หลี่เสว่บอกทันที

บนโต๊ะอาหาร หลี่เสว่ทักทายไป๋ยี่เฟย และสั่งอาหาร โจวฉวี่เอ๋อกลับลากหลี่เสว่ไปแอบพูดกระซิบกัน ไม่สนใจไป๋ยี่เฟยแม้แต่น้อย

ไป๋ยี่เฟยไม่ถือสาอะไร หยิบมือถือขึ้นมาเปิดอ่านข่าว

ทันใดนั้น เขาเห็นพาดหัวข่าวหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะเป็นข่าวคนไข้ของโรงพยาบาลจิตเวชในเมืองเทียนเป่ยหนีออกจากโรงพยาบาล คนไข้คนนี้ไร้สติ และยังมีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรงมากอีกด้วย ตอนนี้ยังอยู่ระหว่างการค้นหา ขณะเดียวกัน ขอความร่วมมือจากประชาชนในเมืองช่วยกันระมัดระวัง เพื่อป้องกันเหตุอันตราย

เมื่ออ่านข่าวจบ อาหารก็มาเสิร์ฟพอดี

ทันใดนั้น โจวฉวี่เอ๋อพูดขึ้น : “ไป๋ยี่เฟย ช่วยอะไรหน่อยสิ!”

ไป๋ยี่เฟยใจเต้นรัว เมื่อนึกถึงเรื่องที่ให้เขาปลอมเป็นแฟนครั้งที่แล้ว จึงทำให้เขามักจะรู้สึกว่าถ้าโจวฉวี่เอ๋อให้เขาช่วยเรื่องอะไร ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่นอน แต่สุดท้ายยังคงถามต่อ : “ช่วยเรื่องอะไร?”

“การก่อสร้างระยะที่สองของหลันโปกั่งของโหวจวี๋กรุ๊ปจะเสร็จแล้ว ได้สั่งจองผนังเก็บอุณหภูมิไว้รึเปล่า?” โจวฉวี่เอ๋อถามขึ้น

ไป๋ยี่เฟยตอบกลับ : “โดยปกติแล้ว จะเลือกบริษัทที่เคยร่วมงานกันมาก่อน แต่ถ้าเธอพูดมาแบบนี้ อยากให้โหวจวี๋กรุ๊ปสั่งจองของบริษัทพวกเธอ?”

“จะให้พูดมากอีกทำไมล่ะ?” โจวฉวี่เอ๋อเหลือบตามองบน “บริษัทของพวกเราผลิตของประเภทนี้โดยเฉพาะ ถ้าสามารถร่วมงานกับโหวจวี๋กรุ๊ปได้ แน่นอนว่าจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด”

ไป๋ยี่เฟยถอนหายใจออก “เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย ถ้าบอกว่าสั่งจองไปแล้ว ก็สามารถใช้ของบริษัทเธอได้”

“นายหมายความว่ายังไง?” โจวฉวี่เอ๋อกระพริบตาด้วยความสงสัย “นายเป็นคนตัดสินใจ?”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าลง “ใช่สิ ฉันเป็นคนตัดสินใจ สามารถใช้ของบริษัทพวกเธอก่อนได้”

“เชอะ!” โจวฉวี่เอ๋อไม่เชื่อ “นายดูแลมากมายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน? ฉันให้นายช่วยเพียงเพราะอยากให้นายไปถามผู้ช่วยที่เป็นเพื่อนนายว่าสามารถมาคุยกับบริษัทของพวกเราได้รึเปล่า?”

“….งั้นก็ได้ ฉันจะช่วยเธอถามให้นะ”

หลังจากที่ทั้งสามทานข้าวเสร็จ กำลังจะเดินออกจากร้านอาหาร กลับได้ยินเสียงคนกรีดร้องดังลั่น

“อ๊าก!”

จากนั้นเต็มไปด้วยความโกลาหล

“รีบหนี! นั่นเป็นคนบ้าที่หนีออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวช!”

หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อยังคงมึนงง ขณะที่ไป๋ยี่เฟยกลับตั้งสติขึ้นมาได้ทันที รีบดึงหลี่เสว่ และจับข้อมือของโจวฉวี่เอ๋อ “รีบเดิน!”

แต่ทว่าโชคไม่ได้ดีเสมอไป

เพราะผู้คนต่างพากันวิ่งหนีกระเจิดกระเจิง ไป๋ยี่เฟยจึงมองไม่ชัดว่าคนบ้านั่นวิ่งไปทางไหน จึงสุ่มเลือกไปหนึ่งทาง สุดท้ายพบว่าเป็นทางที่คนสติไม่ดีอยู่พอดี

“บ้าจริง!” ไป๋ยี่เฟยพูดสบถขึ้น

หลี่เสว่กับโจวฉวี่เอ๋อตั้งสติขึ้นมาได้พอดี กรีดร้องเสียงดังขึ้นมา