บทที่ 113
เมื่อประตูถูกเปิดออก
ภายในห้องน้ำ เห็นเพียงแค่ก๊อกน้ำที่มีน้ำไหลอออกมา และหลี่เสว่ที่นอนเปลือยอยู่บนพื้น
ไป๋ยี่เฟยใจเต้นแรงจนถึงขีดสุด รูปร่างของหลี่เสว่ช่างดีเหลือเกิน ผิวพรรณทั้งขาวทั้งเนียน และไม่มีร่องรอยของไขมันเลยแม้แต่น้อย
แต่ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยไม่มีอารมณ์มาคิดถึงเรื่องพวกนั้น หลี่เสว่ยังนอนอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปเรียกหล่อน ตีที่หน้าของหล่อนเบาๆ จากนั้นยื่นหัวเข้าไปฟังลมหายใจของหล่อน
“ยังโชคดีๆ” ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียงลมหายใจ หลี่เสว่ยังมีลมหายใจ...
ขณะที่กำลังอุ้มหลี่เสว่ออกไป เขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังขึ้นข้างหู
“อ๊าก!”
ไป๋ยี่เฟยไหวพริบไว เพิ่งจะกอดหลี่เสว่ไว้ได้ แต่ตกใจจนต้องปล่อยมือออก โชคดีที่ยังไม่ทันได้อุ้มขึ้นมา ไม่เช่นนั้นหล่อนคงล้มไปกองกับพื้น จากไม่มีเรื่องอะไรจะกลายเป็นเกิดเรื่องขึ้น
หลี่เสว่จ้องตาเขา ถามขึ้น: “นายจะทำอะไร?”
ไป๋ยี่เฟยเขินจนบี้จมูก “เธอเข้าไปชั่วโมงกว่าแล้ว ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายเมื่อเข้าไปเห็นเธอสลบอยู่บนพื้น...”
“นายออกไปก่อน!” หลี่เสว่พูดด้วยความเขินอาย
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกเสียดายจนถอนหายใจ จากนั้นลุกขึ้นยืนออกไปและปิดประตูให้
หลังจากนั้นยี่สิบนาที หลี่เสว่นั่งอยู่ข้างเตียง ส่วนไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ที่เก้าอี้ด้านข้าง
“เอ่อคือ เมื่อครู่ฉันเป็นห่วงเธอจริงๆ เห็นไหมว่าเธอสลบไปเลย...”
หลี่เสว่ไม่พอใจ “นายเห็นอะไรบ้าง?”
อันที่จริงคำพูดนี้เหมือนเป็นแค่คำพูดไร้สาระ คนสลบไปทั้งคน และไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยเข้าไปนานเท่าไหร่ แน่นอนว่าสิ่งที่ควรเห็นก็เห็นหมดแล้ว
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะแหะๆ “คุณภรรยา ผมเป็นสามีของคุณ มองสักหน่อยคงไม่เป็นไรใช่ไหม?”
หลี่เสว่เขินจนหน้าแดง “ห้ามพูดอีกนะ!”
“โอเคๆๆ ไม่พูดแล้ว” ไป๋ยี่เฟยยิ้มเจื่อน จากนั้นถามด้วยความจริงจัง: “ทำไมเธอถึงสลบในห้องน้ำได้?”
หลี่เสว่ทำสีหน้าสงสัยเช่นกัน “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่รู้สึกอะไรเลย”
“ช่วงนี้เธอกินยาอะไรบ้างรึเปล่า?”
“เวลานอนไม่หลับ ก็กินยานอนหลับสองเม็ด”
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ทำได้เพียงส่ายหน้าพูดขึ้น: “รีบพักผ่อนเถอะ! แต่พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลตรวจดูก่อนดีกว่า ป้องกันไว้ก่อน”
หลี่เสว่ไม่คิดอะไร “คงไม่มีอะไรหรอก? อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เหนื่อยเกินไป”
“ไปตรวจที่โรงพยาบาลใช้เวลาไม่นาน อีกอย่าง คุณหมอแนะนำว่าหนึ่งปีควรจะไปตรวจสุขภาพสักครั้ง ถือซะว่าไปตรวจสุขภาพประจำปีแล้วกัน!”
“ยังจะพูดอีก” หลี่เสว่ยังคงไม่สนใจ
...
วันต่อมา เมื่อถึงโหวจวี๋ ไป๋ยี่เฟยรีบเรียกหลงหลิงหลิงเข้ามา จากนั้นยื่นผงแป้งเมื่อวานให้เขา “เอาไปตรวจสอบ ด่วน”
หลงหลิงหลิงรับของมา แม้ว่าจะรู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย
ขณะที่กำลังเตรียมตัวออกไป จู่ๆมีสายเรียกเข้ามาหาหลงหลิงหลิง
“มีอะไรเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยถาม
หลงหลิงหลิงตอบ “หลี่ซื่อปฏิเสธเซ็นสัญญาการซื้อกิจการ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่