ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 128

บทที่ 128

“ แค่เพื่อให้ไป๋ยี่เฟยเชื่อใจผมอย่างสมบูรณ์ต้องแลกด้วยตระกูลหลิ่วทั้งตระกูล คุณไม่รู้สึกเสียดายหรือ?”

หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะเบาๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม "ไม่เสียดาย! เพราะตระกูลหลิ่วไม่อยู่ในสายตาผมเลย!"

"พี่ชายคนที่สองของผมคนนั้น เป็นคนอหังการ กลัวว่าผมจะแย่งชิงสมบัติของครอบครัวกับเขา เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้พ่อของผมขับไล่ผมออกจากตระกูลหลิ่ว แหม วางแผนเป็นชุดๆเพื่อจัดการผม!"

หวังโหลวตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว“ ถ้าเป็นเช่นนั้น คุณไม่มีความรักต่อพี่ชายคนที่สองของคุณเลยเหรอ?”

"ความรักความห่วงใย?ห่วงใยขี้หมาละสิ! ถ้าเขาปฏิบัติต่อผมในฐานะพี่น้อง เขาไม่ควรโลภและหลงผิดที่จะครอบครองสมบัติของตระกูลหลิ่วคนเดียว เขายังไม่มีความไยดีต่อผม แล้วทำไมผมต้องมีความรักความไยดีต่อเขาด้วย?" ดวงตาของหลิ่วจาวเฟิงเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความเย็นชา

"ถ้าคนไม่มีความรู้สึกเมตตามันน่ากลัวมาก"

หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะเยาะ "นั่นพูดถึงคุณเหรอ?"

พวกเขาก็ไม่ต่างกัน ใครจะว่าใครได้ละ?

หวังโหลวไม่ตอบกลับ

หลิ่วจาวเฟิงก็ขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระเหล่านี้ เขาจึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า"เนื่องจากคุณได้ทำขั้นตอนแรกสำเร็จและได้รับความไว้วางใจจากไป๋ยี่เฟยแล้ว งั้นขั้นตอนต่อไปก็เริ่มได้แล้ว มิฉะนั้นข้างบนจะกังวล"

หวังโหลวเงียบ

ในช่วงเริ่มต้นของการก่อตั้งคริสตัลกรุ๊ป บุคคลแรกที่เขาติดต่อคือหลิ่วจาวเฟิงและหลิ่วจาวเฟิงก็เป็นคนที่แนะนำเขาให้รู้จักกับบุคคลข้างบน

หลังจากนั้นไม่นาน ตระกูลหลิ่วก็ถูกโหวจวี๋ปราบปราม หลิ่วจาวเฟิงเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมดเป็นการส่วนตัว

หลังจากนั้นเผยคริสตัลกรุ๊ปให้กับหลิ่วเซียวเหยาทีละเล็กทีละน้อย เพื่อให้หลิ่วเซียวเหยาตกลงไปในกับดัก

ในตอนค่ำ หวังโหลวหยิบโทรศัพท์มือถือและโทรคุยกับหลี่เฉียงตง บอกเรื่องนี้กับเขา

หลี่เฉียงตงพยักหน้าจางๆ “ ถึงเวลาอันควรแล้ว ไปทำทุกอย่างตามที่เขาพูดเถอะ!”

หวังโหลวพยักหน้า เขาจะพูดแต่ก็ไม่พูด "ผม ... "

หลี่เฉียงตงยิ้มเล็กน้อย "มีอะไรก็พูดออกมาได้"

หวังโหลวมองไปที่รอยยิ้มของหลี่เฉียงตง ไม่รู้ทำไม เขามักจะรู้สึกว่าความคิดถูกคนอื่นอ่านออก แต่เขาก็ยังถามออกมา "คุณเป็นคนที่อยู่ด้านบนหรือไม่?"

“ ตอนนี้คุณเป็นเจ้านายของผม”

หวังโหลวผงะไปครู่หนึ่งแล้วก็เข้าใจทันที ไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้

ในความเป็นจริงเขายังคงมีคำถามอยู่ในใจ หลี่เฉียงตงพาหลี่เสว่ไป เป็นเพราะเขาไม่ต้องการให้หลี่เสว่เห็นท่าทางที่ตกระกำลำบากของไป๋ยี่เฟย?

แต่เมื่อคิดดูอีกที ดูเหมือนว่าในสายตาของหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยไม่เคยรุ่งโรจน์เลย

ตั้งแต่แรก ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้เด่นและไร้ประโยชน์ ท่าทีที่หลี่เสว่มีต่อไป๋ยี่เฟยก็เฉยเมย แต่เป็นเพียงเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นล่าสุด ทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆและยอมรับในตัวไป๋ยี่เฟยอย่างจริงจัง

แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ หลี่เสว่ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของไป๋สวี่ ดังนั้นในสายตาของหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยจึงเป็นไป๋ยี่เฟยตลอด ไม่ใช่ท่านประธานโหวจวี๋กรุ๊ป

ตระกูลหลี่

ตระกูลหลี่ในปัจจุบันตกอยู่ในความตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิง ในตอนแรกหลี่เฉียงตงไม่ไว้หน้าเลย เขามั่นใจว่านายท่านหลี่จะไม่เห็นด้วยกับเงื่อนไขเหล่านั้น

เดิมทีโหวจวี๋ซื้อกิจการของตระกูลหลี่ เป็นหนทางเดียวสำหรับตระกูลหลี่ แต่การปรากฏของคลิตัลกรุ๊ป ทำให้ความคิดของตระกูลหลี่เปลี่ยนไป

หลี่ฝานไม่อยากเป็นหัวหน้าห้องสุขา เขาต้องการตระกูลหลี่ เป็นประธานของตระกูลหลี่ ดังนั้นจึงรีบไปเกลี้ยกล่อมนายท่านหลี่

นายท่านหลี่ถูกเกลี้ยกล่อมจนรู้สึกลังเล อย่างไรก็ตาม คริสตัลกรุ๊ปเสนอราคาสูงกว่า ได้รับผลประโยชน์มากกว่า ดังนั้นนายท่านหลี่จึงพยักหน้ายอมรับ

แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาน้อยไป

ตระกูลหลี่เป็นเพียงตระกูลหลี่ โดยไม่มีการซื้อกิจการของโหวจวี๋ ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น

ส่วนโหวจวี๋ที่ไม่ได้ซื้อตระกูลหลี่ก็ยังคงเป็นโหวจวี๋

ไม่เพียงเท่านั้นคลิสตัลกรุ๊ปยังสร้างเรื่องตลกให้กับพวกเขาอีกด้วย

หลี่ฝานจึงต้องหุบปาก แต่ในใจเขาไม่พอใจอย่างมาก

ในห้องทำงาน

ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้น มองนายท่านหลี่โดยไม่แสดงอารมณ์อะไรมากมายบนใบหน้าของเขา“ นั่งลง”

นายท่านหลี่ไม่แน่ใจในท่าทีของไป๋ยี่เฟย เขานั่งลง ลังเลและพูดว่า "ท่านประธานไป๋ ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกว่าจะรับซื้อกิจการของตระกูลไป๋ไม่ใช่เหรอ?วันนี้ที่ผมมาก็เพราะอยาก ... "

“ คุณปู่ วันนี้เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้” ไป๋ยี่เฟยจางๆ

นายท่านหลี่กระวนกระวายเล็กน้อย“ ผมรู้ว่าเราทำไม่ถูก คุณจะโกรธก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่เรา ... ”

“ ปู่ ผมให้ท่านเข้ามาไม่ใช่มาคุยเรื่องนี้ ถ้าท่านต้องการคุยเรื่องนี้ ผมคงต้องขอให้ท่านออกไป” ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างจืดจาง

นายท่านหลี่เงยหน้าขึ้นมองไป๋ยี่เฟย เขาไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยกำลังจะพูดอะไร แต่เขาพูดโดยไม่รู้ตัวว่า "ไป๋ยี่เฟย ผมรู้ว่าคุณรักเสว่เอ๋อมาก คุณเห็นแก่หน้าเสว่เอ๋อได้ไหม ... "

"คุณปู่!" เสียงของไป๋ยี่เฟยต่ำลงเล็กน้อย พร้อมกับความเข้มขรึมที่ไม่อาจต้านทานได้

“ คุณปู่ ผมเคารพคุณในฐานะผู้อาวุโส ไม่ได้ทำให้คุณลำบากใจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องยอมทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้”

"คุณบอกว่าให้ผมเห็นแก่หน้าเสว่เอ๋อ ผมอยากถามคุณ คุณเคยให้หน้าเสว่เอ๋อไหม?"

"เสว่เอ๋อเป็นหลานสาวของคุณเช่นกัน โดนหลี่ฝานตบ คุณไม่ได้พูดอะไรเลย ผมแค่ตบหลี่ฝานเพื่อภรรยาของผม แต่คุณกลับห้ามผมไว้ไม่ให้ผมไป?

"อีกอย่าง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกก่อนหน้านั้นโหวจวี๋ลงทุน 100 ล้าน คุณเปลี่ยนใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้คนอื่นรู้สึกขำเสว่เอ๋อ ทุกคนล้วนเป็นหลานชายหลานสาวของคุณ ทำไมคุณถึงลำเอียงจัง?"

“ ลำเอียงจนไม่เห็นเสว่เอ๋อเป็นหลาน ไม่ไว้หน้าเสว่เอ๋อ คุณยังมีหน้ามาบอกว่าให้ผมเห็นแก่หน้าเสว่อเอ๋อ?”

ใบหน้าของนายท่านหลี่เต็มไปด้วยความรู้สึกอับอายและขอโทษ

ใช่ เขาลำเอียงจริงๆ เพราะเขาไม่ต้องการยอมรับหลี่เฉียงตงลูกชายคนนี้ของเขา แน่นอนว่าเขาก็ไม่อยากยอมรับหลี่เสว่หลานสาวคนนี้ของเขาเช่นกัน

ส่วนหลี่ฝานมักจะทำให้เขามีความสุข จึงทำให้เขายิ่งลำเอียงกว่าเดิม