ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 140

บทที่ 140

หลังจากนั้นสองชั่วโมง หลงหลิงหลิงพาคนแก่อายุห้าสิบปีเข้ามาในห้องทำงาน

บนใบหน้าของจิตรกรมีรอยเหี่ยวย่น ผมดำขาวผสมกัน แต่ดูอบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่ได้สัมผัสคนใหญ่คนโตในระยะใกล้ชิดแบบนี้ ค่อนข้างตื่นเต้นไปชั่วขณะ

ไป๋ยี่เฟยไม่พูดจาไร้สาระกับเขา พูดความต้องการโดยตรง จากนั้นให้คนเริ่มวาด

หลังจากนั้นสองชั่วโมงกว่า จิตรกรระบายๆแก้ไขภายใต้ความต้องการของไป๋ยี่เฟย เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีที่มีดวงตาเล็กๆคู่หนึ่ง ดั้งแหมบ ริมฝีปากบางปรากฏขึ้นอย่างมีชีวิตชีวาอยู่บนกระดาษ

หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยได้เห็นรู้สึกว่าเหมือนประมาณแปดสิบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

จิตรกรเช็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่ผุดอยู่บนหน้าผากเล็กน้อย อยู่ต่อหน้าท่านประธาน ยังต้องวาดภาพต่อเนื่องกันยาวนานขนาดนี้ สำหรับคนที่อายุห้าสิบกว่าปีแล้ว เป็นการใช้แรงงานอย่างหนึ่ง

และหลงหลิงหลิงที่อยู่ด้านข้างมีข้อสงสัยมากอยู่ตลอดเวลา ท่านประธานวาดคนๆนี้ทำอะไร? มองดูแล้วอายุน้อยมาก หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับเถ้าแก่เฉา? คงจะไม่ได้เป็นลูกชายของเขาหรอกมั้ง? หรือว่าลูกนอกสมรส?

...

ได้รับแบบร่างภาพ

ไป๋ยี่เฟยนัดเจอกับฉินหัวที่ร้านกาแฟ

หลังจากที่ฉินหัวมาถึง ไป๋ยี่เฟยนำภาพเหมือนให้กับฉินหัวในทันที “คนๆนี้ ช่วยฉันหาหน่อย”

“นี่ใคร?” ฉินหัวเลิกคิ้วเอ่ยถาม “ทำความผิด?”

ไป๋ยี่เฟยใบหน้าเคร่งขรึม เล่าเรื่องราวออกไปอย่างง่ายๆ

ฉินหัวก็คือมีสีหน้าที่เหลือเชื่อ “ที่แกพูดคือความจริง? นี่สมัยไหนแล้ว วางยา? โดนยาพิษ?”

ไป๋ยี่เฟยกลอกตามองบน “ตอนที่แกหาคนพยายามทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจหน่อย หากฝ่ายตรงข้ามรู้ว่าเป็นสำนักงานตำรวจกำลังตามหา จะเกิดการระวังตัวในใจขึ้น ถึงเวลาหากมันหนีออกไปจากเมืองเทียนเป่ย งั้นฉันก็หมดหนทางจริงๆแล้ว”

ฉินหัวพยักหน้าตอบรับ “เข้าใจแล้ว”

ส่งฉินหัวจากไป ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ที่นั่นไม่ได้ไปไหน แต่โทรศัพท์ไปหาไอ้หัวล้านหลิวแทน

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ไอ้หัวล้านหลิวก็ปรากฏตัวที่ร้านกาแฟในแบบเดียวกัน

“บอส คุณหาผมมีเรื่องอะไรหรอครับ?”