ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 183

บทที่183

ผู้ชายขี้โรคพยักหน้าแล้วถามว่า “คุณหนู ต่อไปจะจัดการยังไง?”

ค่าตอบแทนพันล้าน เยอะเกินไปแล้ว ไม่มีใครไม่คิดจะเปลี่ยนใจหรอก

วันนี้จัดการปัญหาไปแล้วสอง ไม่กล้ารับประกันว่าคนอื่นๆจะไม่เปลี่ยนใจ ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกทรยศหักหลัง ถ้างั้นทำได้เพียงแค่ปล่อยหลี่เสว่ให้พวกเขา?

แต่ว่าเย่อ้ายไม่ยอม

โอกาสมีเพียงแค่ครั้งเดียว พลาดโอกาสแล้วก็จะไม่มีอีกเลย

“ไปตามผู้ชายสองคนมา”

พูดจบ ผู้ชายขี้โรคชะงักไปพักหนึ่ง หลังจากนั้นก็เข้าใจความหมายของเย่อ้ายทันทีและก้มหัวถามว่า “คุณหนู คุณแน่ใจ?”

“ฉันแน่ใจ”เย่อ้ายพูดอย่างแน่นอนมาก

ผู้ชายขี้โรคเห็นเช่นนี้ก็ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังแล้วเดินออกไป

......

ช่วงเช้าของวันที่สอง ทุกคนในเมืองเทียนเป่ยก็ยังตามหาร่องรอยของหลี่เสว่อยู่ ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ เขาและโจวฉวี่เอ๋อขับรถวนเวียนรอบในเมืองไปมา

ทันใดนั้น ไป๋ยี่เฟยก็กดรับสายแปลกสายหนึ่ง

“อยากรู้ร่องรอยเบาะแสของหลี่เสว่ไหม?”ในสายคือเสียงที่ถูกดัดแปลงมาแล้วเรียบร้อย

แววตาไป๋ยี่เฟยแสดงความเย็นชา รีบเบรกรถจอดอยู่ข้างถนนแล้วพูดขึ้นมาว่า “เธออยู่ที่ไหน?”

“คลับไห่เทียน”

พูดสี่พยางค์นี้จบ สายก็ตัดไปแล้ว

ไป๋ยี่เฟยได้ยินสี่พยางค์นี้ เส้นเลือดปูดขึ้นและรีบขับรถพุ่งออกมา

โจวฉวี่เอ๋อเกือบกระแทกหน้ารถแล้ว เธอพูดขึ้นมาว่า “นายทำอะไรน่ะ?”

ไป๋ยี่เฟยจับพวงมาลัยแน่น “เสว่เอ๋ออยู่คลับไห่เทียน”

คลับไห่เทียน คือสถานบันเทิงของเมืองเทียนเป่ย ภายนอกดูสวยงามเจิดจ้า แต่ใครๆก็รู้ สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นแท้จริงคืออะไร

ถ้าหากว่าหลี่เสว่อยู่ที่นี่ งั้น....

อยู่ๆไป๋ยี่เฟยก็พูดขึ้นมาว่า “บอกฉินหัว ไปคลับไห่เทียน”

“....เอ่อ ได้”โจวฉวี่เอ๋อมึนงงสักพักถึงจะหยิบโทรศัพท์ออกมา

สองชั่วโมงก่อน

หลี่เสว่และหลิวเสี่ยวอิงลุกขึ้นมาทำอาหารเช้า พวกเธอพึ่งจะกินเสร็จได้ไม่นาน ก็มีบอดี้การ์ดชุดดำสองคนเข้ามาในคฤหาสน์

บอดี้การ์ดไม่ได้พูดอะไร พวกเขาเดินเข้าไปหาหลังจากนั้นก็แบกพวกเธอเข้ารถมา

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า หลี่เสว่และหลิวเสี่ยวอิงก็ตื่นขึ้นมา

“ชิ.....”หลิวเสี่ยวอิงลูบต้นคอข้างหลังของตัวเอง “ไม่รู้จักเบามือเลย!”

หลังจากที่หลี่เสว่เห็นหลิวเสี่ยวอิงอยู่ข้างๆก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ เพียงแค่จ้องมองไปรอบๆด้วยความประหลาดใจ “พี่สาว ที่นี่คือที่ไหน?”

เมื่อหลิวเสี่ยวอิงได้ยินก็สังเกตห้องนี้อย่างละเอียด

นี่คือห้องที่หรูหราห้องหนึ่ง การตกแต่งโทนสีร้อนและยังจัดตกแต่งอย่างละเอียด ชัดเจนเลยว่าที่นี่คือโรงแรมไม่ก็เป็นห้องส่วนตัวของใครสักคน

และพวกเขาในตอนนี้ กำลังนั่งอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่อ่อนนุ่ม

เมื่อเห็นพวกนี้ หลิวเสี่ยวอิงดูเหมือนว่าจะคิดอะไรออก ในใจรู้สึกลุกลี้ลุกลนขึ้นมาแต่ไม่กล้าแสดงออกมาให้เห็น เธอกลัวว่าเธอลุกลี้ลุกลน หลี่เสว่ก็จะยิ่งรู้สึกว่าช่วยไม่ได้และหวาดกลัว

“เสี่ยวเสว่ ฉันว่าเดี๋ยวมีคนมาแน่นอน พวกเราหลบซ่อนตัวกันดีกว่าไหม?”

หลี่เสว่กะพริบตาแล้วพูดขึ้นมาว่า “หลบทำไมหรอ?”