ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 186

บทที่186

“พวกเธอ.....”

หลิวเสี่ยวอิงมองไปยังหลี่เสว่อย่างจนปัญญา “เธอไม่ให้ฉันไป ฉันมีวิธีไหมล่ะ?”

โจวฉวี่เอ๋อก็จนปัญญามากเหมือนกัน “เสว่เอ๋อไม่ใกล้ฉันสักนิด ฉันก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน”

ไป๋ยี่เฟยหันไปยิ้มขอโทษหลิวเสี่ยวอิง “ขอบคุณคุณนะ”

หลิวเสี่ยวอิงโบกมือแล้วพูดขึ้นมาว่า “ไม่เป็นไร! ใครให้ฉันบังเอิญเจอเรื่องโชคร้ายแบบนี้ล่ะ?”

เย่อ้ายจับตัวหลิวเสี่ยวอิงชั่วคราว เพราะว่าเธอเป็นนักเรียนของหลิ่วอู๋ฉง คิดจะจับหลิวเสี่ยวอิงไว้เพื่อที่จะควบคุมหลิ่วอู๋ฉงไว้ได้

พูดจบไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นมาว่า “หลิงหลิง ดึกขนาดนี้แล้ว พวกเธอกลับไปพักผ่อนเถอะ!”

หลงหลิงหลิงได้ยินก็พยักหน้า แต่เห็นสีหน้าที่ขาวซีดของไป๋ยี่เฟยก็พูดขึ้นมาว่า “ประธาน ร่างกายของคุณ.....”

“ผมไม่เป็นไร”ไป๋ยี่เฟยตอบกลับอย่างเย็นชา

หลิวเสี่ยวอิงดึงหลงหลิงหลิงไว้แล้วพูดขึ้นมาว่า “พอแล้ว คนอื่นก็ตื่นแล้ว พวกเราควรกลับได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา”

หลงหลิงหลิงชะงัก สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเล็กน้อย ทำได้เพียงแค่เดินตามหลิวเสี่ยวอิงไป

ตอนที่เดิน หลี่เสว่อาลัยอาวรณ์มากเลยพูดขึ้นมาว่า “พี่สาวอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอ?”

หลิวเสี่ยวอิงพูดอย่างจนปัญญาว่า “เสี่ยวเสว่ต้องทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ พี่สาวก็ต้องทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่เหมือนกันนะ!”

“อ้อ.....”หลี่เสว่กะพริบตา ปล่อยมือของหลิวเสี่ยวอิงอย่างอาลัยอาวรณ์

ไป๋ยี่เฟยก็จนปัญญาเหมือนกัน เขาพูดขึ้นมาว่า “เสว่เอ๋อ พรุ่งนี้พี่สาวจะมาอยู่เป็นเพื่อนโอเคไหม?”

“ได้ได้!”

หลิวเสี่ยวอิงมองไปยังไป๋ยี่เฟย อยากจะปฏิเสธแต่เห็นท่าทีของ หลี่เสว่ ทำได้เพียงแค่รับปากว่า “ใช่ พรุ่งนี้พี่สาวจะมาเล่นกับเธอนะ”“อืมๆหลี่เสว่พยักหน้ายิ้มๆ

ทั้งสองเดินออกไปแล้ว โจวฉวี่เอ๋อแบะปาก “เจ้าชู้ไม่เลือกหน้าจริงๆ เหอะ!”

“ฉันและเสว่เอ๋อต้องทานข้าวกับคุณพ่อคุณแม่ เธอ.....”ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างลังเล

โจวฉวี่เอ๋อลุกขึ้นแล้วพูดว่า “รู้แล้ว รู้แล้ว ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ โอเครึยัง?”

“ไม่ใช่.....”ไป๋ยี่เฟยไม่ใช่ต้องการจะรีบไล่โจวฉวี่เอ๋อให้กลับ แต่ก็ไม่มีวิธีจริงๆ

โจวฉวี่เอ๋อส่งเสียงชิและพูดขึ้นมาอย่างโหดๆว่า “นายต้องดูแลเสว่เอ๋อดีๆ ถ้าหากเกิดเรื่องกับเสว่เอ๋ออีก ฉันจะไม่ยกโทษให้นายแน่!”

……

บนถนนหลิวเสี่ยวอิงเหล่มองหลงหลิงหลิงแล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉันว่านะ เธอคิดอะไรที่ไม่ควรกับประธานบริษัทเธอเองใช่ไหม?”

“เธอพูดมั่วซั่วอะไรกัน?”ในใจหลงหลิงหลิงตกใจกับคำถาม

หลิวเสี่ยวอิงส่งเสียงชิแล้วพูดขึ้นมาว่า “ดูเธอโต้แย้งไวขนาดนี้ ไม่ใช่ว่ามีเลศนัยอะไรใช่ไหม? แต่ว่า สายตาเธอไม่เลว ข้อนี้ฉันเห็นด้วย”

หลงหลิงหลิงงงงวยสักพัก “เธอ...หมายความว่าไง?”

หลิวเสี่ยวอิงแบะปากพูดขึ้นมาว่า “ไม่พูดเรื่องตัวตนของไป๋ยี่เฟย ดูเขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากคนหนึ่งจริงๆ เชื่อว่าผู้หญิงที่ต้องการเข้าใจเขา ล้วนถูกเขาเกลี้ยกล่อมให้ยอมจำนน แน่นอน ไม่ใช่เหมารวมกัน ถึงยังไงบางสิ่งบางอย่างใช้ได้กับบางคนแต่ไม่สามารถใช้ได้กับทุกคนเสมอไปไหม!”

หลงหลิงหลิงเห็นสถานการณ์ก็ไม่เขินอายแล้ว “ใช่ แต่ว่าฉันเข้าใจสถานะตัวเองในใจเขาดี ฉันเป็นเพียงแค่ลูกน้องและเพื่อนส่วนใหญ่ของเขา อย่างอื่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน”

“ไอ๊ เด็กชีวิตอาภัพ!”หลิวเสี่ยวอิงทำเสียงจิปากสองที

หลงหลิงหลิงจ้องมองหลิวเสี่ยวอิงอย่างเคืองๆ “จะว่าไป เธอถามฉันทำไมตั้งเยอะ? หรือว่าเธอก็.....”