ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 19

บทที่ 19

พูดจบ หลี่เสว่ก็โมโหเช่นกัน “หลี่ฝาน คุณทำอะไรอย่าให้ไม่เห็นใครอยู่ในสายตามากเหลือเกินนะ!”

เพราะว่าเสียงทะเลาะกันดังเกินไป คนที่อยู่หน้าประตูได้ยินเสียงแล้วล้วนหันมามอง

“ไอ้หย่า นี่ก็เป็นเรื่องสนุกเรื่องหนึ่งอีกแล้ว!”

“อย่าพูดบั่นทอนกำลังใจ นั่นคือคนของบ้านตระกูลหลี่.......”

“บ้านตระกูลหลี่ตอนนี้ได้พัวพันกับต้นไม้ใหญ่แล้ว เตะต้องไม่ได้.......”

หลิวจื่อหยุนโมโหมาก ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งที่ถูกพวกเขาหยอกล้ออย่างนี้แล้ว สัญญาอันหนึ่ง มีจุดที่จะใช้หลี่เสว่ก็มาเชิญหลี่เสว่ ใช้เสร็จแล้วพอบรรลุเป้าหมาย ก็ถีบหัวส่งผู้ช่วยเหลือ ใครๆก็จะโมโหมากเช่นกัน!

ไป๋ยี่เฟยก็โมโหมากเช่นกัน แต่ว่าเขาสงบอารมณ์ได้ อีกสักครู่อยู่ในงานเลี้ยง เขาจะทำให้พวกเขาเสียใจทีหลังแน่นอน!

หลี่ฝานยังไม่พอ “ไม่ใช่ผมไม่เห็นใครอยู่ในสายตา แต่เป็นพวกมึงล้วนคือขยะ สัตว์เดรัจฉานฝูงหนึ่ง พวกคุณแท้ที่จริงก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคน แต่ว่าเห็นพวกคุณน่าสงสารขนาดนี้ ผมก็เกิดความเมตตายิ่งใหญ่ให้โอกาสพวกคุณอีกครั้งล่ะ! ไป๋ยี่เฟย คิดให้ดีๆ มึงเพียงแค่คุกเข่าหมอบลงเห่าสองครั้ง วันนี้กูก็ให้พวกมึงเข้าไปล่ะ!”

“หลี่ฝาน คุณอย่าทำเกินไปนะ!” หลี่เสว่โมโหตะโกนพูด

หลี่ฝานเย็นชา ฮึ เสียงหนึ่ง “เกินไปหรือ? กูเพียงแค่ใช้วิธีของมึงไปลงโทษตัวมึงเอง!”

หลี่เสว่ทั้งครอบครัวกับโจวฉวี่เอ๋อล้วนโมโหจ้องมองหลี่ฝาน

ตอนที่สถานการณ์กำลังตึงเครียด มีเสียงเสียงหนึ่งแทรกเข้ามา

“เสว่เอ๋อ คุณก็มาเช่นกันหรือ?”

หลิ่วจาวเฟิงยิ้มหวานเดินเข้ามา จ้องมองหลี่ฝานหนึ่งที ทั้งจ้องมองหลี่เสว่ทั้งครอบครัวอีกหนึ่งที เข้าใจแล้วว่าเป็นเรื่องอะไรกัน

“เสว่เอ๋อ พวกเรารีบเข้าไปเถอะ”

ในเวลานี้ คนที่มาดูความคึกคักล้วนมองไปยังหลิ่วจาวเฟิง ก็ไม่มีคนกล้าพูดอะไร

หลิ่วจาวเฟิงก็เหมือนดั่งเดินอยู่ใต้ไฟสปอตไลต์ ทำให้คนย้ายสายตาไม่ได้

หลี่เสว่มองเห็นหลิ่วจาวเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่อยากสัมผัสกับหลิ่วจาวเฟิงมากเกินไปเลย

แต่ว่าหลี่ฝานหลังจากมองเห็นหลิ่วจาวเฟิงทันทีนั้นก็เก็บท่าทีที่โอหังของตนเอง อีกทั้งกลายเป็นมีการเอาใจเล็กน้อย “คุณชายหลิ่วคุณมาแล้ว รีบเชิญเข้าข้างใน”

หลิ่วจาวเฟิงเหลือบตามองหลี่ฝานหนึ่งที กับท่าทีของเขายังถือว่าใช้ได้ พยักหน้ายิ้ม มองไปยังหลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ ไปเถอะ! พวกเราเข้าไปด้วยกัน?”

หลี่เสว่ดึงข้อมือของไป๋ยี่เฟยไว้ “ไม่ต้องแล้วค่ะ พวกเราไม่อยากเข้าไป”

ในเวลานี้ หลิวจื่อหยุนตาเร็วมือไวขวางหลี่เสว่ที่กำลังจะไป หัวเราะ เฮอะๆต่อหลิ่วจาวเฟิงกล่าวว่า “คุณรู้จักเสว่เอ๋อหรือ?”

“ใช่ครับ!” หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะหนึ่งที “ท่านคือพี่สาวของ......เสว่เอ๋อหรือ?”

หลิวจื่อหยุน ได้ยิน ดีใจมากเลย “เฮอะๆ.......เด็กคนนี้ช่างพูดเก่งจริงๆ ฉันคือแม่ของเสว่เอ๋อ”

หลิ่วจาวเฟิงรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน “แท้จริงคือคุณป้า เมื่อกี้เสียมารยาทแล้ว”

“ที่ไหนล่ะ?” หลิวจื่อหยุนหัวเราะพูดไปประโยคหนึ่ง “คุณกับเสว่เอ๋อรู้จักกันได้ยังไงหรือ?”

หลิ่วจาวเฟิงยิ้มตอบกลับว่า “เสว่เอ๋อกับผมคือเพื่อนร่วมชั้นเรียนในมหาวิทยาลัย ในเวลานั้นผมยังเคยจีบเธอล่ะ แต่เสว่เอ๋อปฏิเสธผมไปแล้ว ไฮ่ว.......”

หลิวจื่อหยุนหลังจากฟังแล้วดีใจเหลือเกิน หลิ่วจาวเฟิงคนนี้ดูแล้วก็คือคุณชายที่มีชาติตระกูลคนหนึ่ง ความชอบพอชื่นชมที่มีต่อเสว่เอ๋ออยู่ในตาแสดงออกมาอย่างชัดเจนไม่เกินไปกว่านี้อีกแล้ว!

หลิ่วจาวเฟิงเก่งกว่าไป๋ยี่เฟยเยอะมากเลย นี่จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในการเป็นลูกเขย