ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 219

บทที่219

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว “รู้จักตัวตนของผมแล้วเหรอ?”

ใบหน้าของต้าส้งแดงก่ำ แต่ก็ไม่ได้อธิบายว่ารู้ได้ยังไง ตอนนี้เขาไม่กล้าหาเรื่องไป๋ยี่เฟยอีกต่อไปแล้ว เขาจึงพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆ ไปว่า “ท่านประธานไป๋ครับ ผมผิดไปแล้วจริงๆ ผม……”

“คุณทำอะไรผิดอย่างนั้นเหรอครับ?” ไป๋ยี่เฟยถามลอยๆ

ต้าส้งอึ้งไป เขาจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าตัวเองทำผิดตรงไหน?

ไอ้คำว่า “ผิดไปแล้ว” มันก็แค่คำที่นิยมใช้กัน ใครจะไปรู้หล่ะว่าตัวเองทำอะไรผิด?

ต้าส้งพยายามใช้ความคิด จากนั้นก็ตอบไปอย่างระมัดระวังว่า “เรื่องที่ผมไปไถเงินคุณเหรอครับ?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้า

ต้าส้งตอบอีก “เรื่องที่ผมจับตัวพวกคุณ?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้าอีก ถ้าสองเรื่องที่พูดไปมันไม่ใช่ งั้นเขาก็ไม่รู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรผิดไป

หลิวเสี่ยวอิงก็มองมาที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความสงสัยเหมือนกัน เรื่องนี้ก็ไม่ใช่เหรอ?

ไป๋ยี่เฟยพูดออกมาอย่างเรียบเฉย “คุณผิดที่เชื่อคนง่ายไป”

“ตอนที่ผมให้คุณโทรศัพท์นั้น ถึงคุณจะสงสัย แต่คุณก็ยังโทร เป็นถึงมาเฟีย แต่ไม่คิดที่จะตรวจสอบหน่อยเลยเหรอ?”

“ถ้าเป็นผมละก็ ผมจะสั่งให้อีกฝั่งปลดล็อกหน้าจอก่อน จากนั้นก็ตรวจดูข้อความในมือถือ วิเคราะห์คาดการณ์ ใครคือคนที่สำคัญกับผมมากที่สุด แบบนี้ตอนที่เอาเงินมาส่งโอกาสที่จะสำเร็จก็จะสูงยิ่งขึ้น แถมยังไม่ต้องมาพะวงอีกว่าคนๆ นั้นจะเป็นบอดี้การ์ดหรือเปล่า”

“อะไรนะครับ?” ต้าส้งถึงกับตาค้าง “บอดี้การ์ด?”

พูดจบต้าส้งก็มองไปที่ไป๋หู่ พอมาดูอีกที ต้าส้งก็ต้องรู้สึกว่าตัวเองนั้นโง่แค่ไหน คนแบบเขามันเหมาะจะเป็นผู้ช่วยซะที่ไหน? ต้องบอดี้การ์ดสิถึงจะเหมาะ!

“ทำไมถึงต้องจับตัวผมมาด้วย?” ไป๋ยี่เฟยถาม

พอต้าส้งได้ยินอย่างนั้นก็ตอบกลับไปในทันทีว่า “เพื่อเงินครับ”

ไป๋ยี่เฟยถามต่อ “นอกจากเรื่องเงินล่ะ?”

“ห๋า?” ต้าส้งแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ ในเมื่อเบื้องบนสั่งให้เขาดูไป๋ยี่เฟยให้ดี และพวกเขาก็ไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนแสดงว่าไม่ต้องการให้ใครสืบถึงตัวได้ ดังนั้นต้าส้งเลยทำเป็นไม่รู้เรื่องซะเลย

“นอกจากเงิน ยังต้องมีเหตุผลอื่นอีกใช่ไหม?”

ความจริงคือเขากำลังสงสัยอยู่ว่ามีใครอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า ถ้ามีจริงเขาจะได้เตรียมแผนรับมือได้ก่อน

ไป๋ยี่เฟยจ้องเข้าไปในนัยน์ตาของเขา จากนั้นก็พูดออกมาอย่างเชื่องช้าว่า “ผมจะเล่าอะไรให้ฟัง”

ต้าส้งกะพริบตาปริบๆ เต็มไปด้วยความสงสัย เปลี่ยนเรื่องเร็วไปนะ

“ก่อนหน้านี้เคยมีนักฆ่าคนหนึ่งต้องการที่จะฆ่าผม แต่โชคร้ายที่เขามีความสามารถไม่มากพอ จนถูกผู้ช่วยของผมคนนี้จับตัวเข้า จากนั้นผมก็สั่งให้ขังเขาไว้ในตู้คอนเทนเนอร์”

ผมไม่ใช่คนที่โหดเหี้ยมขนาดนั้น และไม่อยากให้มือเปื้อนเลือด ดังนั้น ผมจึงปล่อยให้เขาอยู่ตามยถากรรมของตัวเองในตู้คอนเทนเนอร์ไป”

“คุณเองก็น่าจะรู้ดีว่าภายในตู้คอนเทนเนอร์นั้น นอกจากประตูที่เข้าไปแล้วก็ไม่มีทางออกทางอื่นเลย แม้แต่หน้าต่างที่ระบายอากาศก็ไม่มี อาหารกับน้ำก็ไม่มี”

“ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะสามารถทนได้นานขนาด? คุณสนใจที่จะหาคำตอบให้ผมไหมครับ?”

ต้าส้งมองมาที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความหวาดกลัว

ภายในตู้คอนเทนเนอร์ไม่มีทั้งทางออก อาหารกับน้ำ ปล่อยให้ตายไปตามยถากรรมของตัวเอง นี่ไม่เรียกว่าโหดเหี้ยมแล้วจะให้เรียกว่าอะไร?

“มะ ไม่ดีกว่าครับ…” ต้าส้งไม่อยากตายเพราะการขาดอาหาร ขาดน้ำ หรือขาดอากาศ

ไป๋ยี่เฟยร้องอ๋อออกมา “ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยตอบมาทีว่า นอกจากเงินแล้วคุณจับผมมาทำไม?”