ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 230

บทที่ 230

หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยเข้าไปในบาร์แล้วถึงรู้……

“คุณทำงานพิเศษอยู่เหรอ?”

สวีลั่งใส่เสื้อบริกรบาร์ ออร่าแตกต่างกับปกติมาก ในมือเขายังถือเชคเกอร์อยู่ ดูเหมือนว่าเป็นบาร์เทนเดอร์

ข้างๆเป็นลูกค้าที่ไม่มากและบริกร

ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่บนโต๊ะบาร์แล้วถามว่า “คนที่เป็นนักฆ่ารวยไม่ใช่เหรอ?”

ทำไมยังมาทำงานพิเศษ?

สวีลั่งตอบว่า “ภารกิจไม่เสร็จ เงินมาจากไหน?”

ไป๋ยี่เฟยนิ่งอึ้ง“ก็ใช่ว่ะ”

สวีลั่งมีสองภารกิจ ภารกิจแรกคือฆ่าไป๋ยี่เฟย ซึ่งมันไม่เสร็จ และอีกอย่างคือช่วยไป๋ยี่เฟยจับคนใส่ยาพิษ ซึ่งก็ยังไม่เสร็จ

สวีลั่งมองไปที่ทั้งสองคนและถามอย่างแผ่วเบา “มีภารกิจใหม่หรือไม่?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว จากนั้นมองไปที่สวีลั่งอย่างจริงจัง “ตอบคำถามฉันข้อหนึ่ง”

“ใครคือเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังคุณและอยากฆ่าฉัน”

สวีลั่งได้ยินเช่นนี้ สีหน้ามืดลึก และอารมณ์ที่ผ่อนคลายแบบเดิมก็หายไปทันที “ฉันเคยพูดมาก่อนแล้ว ว่าฉันมีจรรยาบรรณในวิชาชีพของฉัน”

“ฉันแค่อยากรู้ว่าใครคือเจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง? นี่เป็นเรื่องยากเหรอ?”

“สำหรับฉัน มันยาก” สวีลั่งตอบ

ไป๋ยี่เฟยหายใจเข้าลึกๆ “สวีลั่ง! จรรยาบรรณในอาชีพยังสำคัญกว่ามีชีวิตของเพื่อนใช่ไหม?”

คำรามนี้เขาตะโกนออกมา

ทุกคนที่อยู่รอบๆก็มองมา

และมีบริกรอีกสองคนเดินมา

“พี่ลั่ง เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

สวีลั่งส่ายหัว “ไม่เป็นไร พวกคุณไปทำงานก่อนเถอะ!”

บริกรมองไปที่ไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่อย่างลังเล รู้สึกว่าพวกเขามาหาเรื่อง แต่สวีลั่งให้พวกเขาไป พวกเขาก็ไม่ดีที่จะอยู่ที่นี่ พวกเขาถึงไป แต่สายตาของพวกเขายังคงมองที่นี่ สังเกตสถานการณ์

สวีลั่งมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่ซับซ้อน ตอนที่ไป๋ยี่เฟยพูดคำว่า “เพื่อน” หัวใจของเขาก็ใจเต้นอย่างแรงครั้งหนึ่ง พวกเขาเป็นเพื่อนกันเหรอ?

แต่เขาเป็นนักฆ่า เขาไม่มีเพื่อน และเขาก็ไม่มีสิทธิที่จะมีเพื่อน

“ฉันไม่มีเพื่อน”สวีลั่งตอบอย่างเย็นชา

อารมณ์ของไป๋ยี่เฟยจะระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง“ได้!ฉันนึกว่าเมื่อได้ผ่านความยากลำบากมามากมายแล้ว ก็ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายกันแล้ว ท้ายที่สุดก็คือฉันเองที่เข้าใจผิด”

“ฉันจะถามครั้งสุดท้าย ใครคือเจ้านายที่อยู่เบื้องหลัง?”

สวีลั่งก้มตาลง ไม่ได้มองไปที่ไป๋ยี่เฟย แค่พูดเบา ๆ “ฉันไม่พูด”

ไป๋ยี่เฟยโกรธขรึมเพราะคำพูดนี้โดยไม่คำนึงถึงระยะห่างของทั้งสองคน ข้ามไปที่โต๊ะบาร์และจับคอเสื้อของสวีลั่ง และชกไปหมัดหนึ่ง

สวีลั่งก็ไม่คาดคิดว่าไป๋ยี่เฟยจะต่อยเขา และเขาก็หนีไม่ทัน

แต่ด้วยเพราะหมัดนี้ สายตาที่สวีลั่งมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความโกรธเล็กน้อย

และบริกรที่สังเกตฝั่งนี้อยู่ เห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็มาทันที

เมื่อลูกค้าอื่นๆเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็กลัวโดนตัวเอง หนีกันหมดเลย

“นี่จะสู้กันเหรอ”