บทที่ 232
“ประธานซุนยุ่งจัง!” ไป๋ยี่เฟยเห็นซุนเหว่ยมาแล้ว เดินไปด้วยรอยยิ้ม
“เรื่องธนาคารยุ่งจริงๆ”
ไป๋ยี่เฟยขำในใจ แกจริงจังกับคำเยาะเย้ยที่กูพูดด้วยเหรอ?
ซุนเหว่ยไม่เข้าใจความหมายของไป๋ยี่เฟยได้ไง แม้ว่าเขาไม่เข้าใจว่าทำไมไป๋ยี่เฟยจะเชิญคนมามากมาย แต่เขาก็ไม่ใส่ใจไป่ยี่เฟย
ซุนเหว่ยนั่งอยู่ที่นั่งว่าง และถามแบบไม่จงใจ“ประธานไป๋บอกว่าจะเลี้ยงพวกเราไม่ใช่เหรอ? ทำไมเราไม่รู้ว่าประธานไป๋ยังเชิญผู้คนเยอะขนาดนี้?”
ไป๋ยี่เฟยอธิบายว่า “ทุกคนก็ทำงานอยู่ในเมืองเทียนเป่ยกัน อย่างน้อยมาติดต่อเสริมความสัมพันธ์กันไม่ใช่เหรอ?”
“ประธานไป๋สมควรเป็นประธานโหวจวี๋จริงๆ คิดได้รอบคอบจังเลย”
สีหน้าของซุนเหว่ยไม่ค่อยดี คนจำนวนมากขนาดนี้ เดี๋ยวเขาจะขอเงื่อนไขอย่างไร
ปรากฏว่าไป๋ยี่เฟยเชิญผู้คนเยอะขนาดนี้เพื่อนี้ !
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยคุยกับซุนเหว่ยเสร็จแล้ว ประธานของธนาคารเหล่านั้นก็ทักทายกับซุนเหว่ยทีละคน
จากนั้นก็พูดคุยการทักทายกันอีกครั้ง และทุกคนก็กินและดื่มด้วยรอยยิ้ม
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว ทุกคนก็เกือบทานอาหารเรียบร้อยแล้ว
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่เสียเวลา เมื่อพูดถึงเรื่องที่สำคัญเลย“ประธานซุน ไม่รู้ว่าคุณคุยกับประธานธนาคารอื่นๆอย่างไงแล้ว?”
“ประธานไป๋ ในช่วงบ่ายเราได้พูดคุยเกี่ยวกับโครงการของประธานไป๋เป็นพิเศษ แต่คุณก็รู้ว่า โครงการของคุณมีโอกาสที่จะเสียมากเกินไป พวกเราก็ยากที่จะตกลงกับเรื่องกู้เงิน”
เมื่อไป๋ยี่เฟยได้ยินเช่นนี้ ก็ฮึอย่างเย็นชาในใจ พูดจาฟังดูดีที่เช่นนี้ ก็เพื่อที่จะขอเงื่อนไขนั้นเองไม่ใช่เหรอ?
“นั่นประธานซุนหมายความว่า ... ”
ซุนเหว่ยไม่ได้ตอบคำถามของไป๋ยี่เฟย แต่ถามว่า“วันนี้ประธานไป๋มาคนเดียวเหรอ ไม่ได้พาผู้ช่วยหลงและนางสาวหลิวเหรอ?”
ไป๋ยี่เฟยหรี่ตาเล็กน้อย ไม่ออกเสียง
เมื่อประธานธนาคารที่อยู่ข้างๆเห็นเช่นนี้ก็เข้าใจความหมายของซุนเหว่ย กล่าวว่า “ใช่สิ ประธานไป๋ครับ ปกติแล้วผู้ช่วยหลงก็ตามคุณมาตลอดไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ไม่เห็นเธอเลย?”
“ใช่ๆ ประธานไป๋วันนี้มาคนเดียว และไม่มีใครจะดื่มเหล้าแทนคุณ ไม่สะดวกจริงๆเลยนะ!”
“วันนี้พวกเธอมีเรื่องชั่วคราวที่ต้องทำ และกำลังทำงานในบริษัทอยู่”
ในความจริงกลับไปตั้งนานแล้ว
ไป๋ยี่เฟยก็ไม่โง่ เขาก็เข้าใจว่าซุนเหว่ยหมายถึงอะไร แต่เอาคนของเขาไป คิดว่าง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
“ประธานซุน เรามาคุยเรื่องกู้เงินกันเถอะ!”
ซุนเหว่ยกล่าวด้วยสีหน้าที่มืดลึก “ประธานไป๋ เมื่อกี้พูดได้ชัดเจนมากแล้ว โครงการนี้มีโอกาสที่จะเสียมากเกินไป และเราไม่สามารถให้กู้เงินกับคุณได้”
ไป๋ยี่เฟยรู้คำตอบของซุนเหว่ย เลยไม่ได้พูดอะไรมาก เขามองไปที่ประธานธนาคารอื่นๆ
“พวกคุณคิดแบบเดียวกันใช่ไหม?”
ประธานธนาคารหลายคนมองไปที่ซุนเหว่ยอย่างซ่อน แล้วพยักหน้ากัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่