ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 238

บทที่ 238

“มันไม่น่าจะเชื่อจริงๆ”

เป็นประธานของธุรกิจด้วยกัน เวลาก็ยุ่งมากแล้ว ใครจะพาผู้หญิงที่สวนสนุก?

“แต่นี่ก็ทำให้เราสะดวกมากขึ้นแล้ว”

พวกเขาอยากร่วมมือกับไป๋ยี่เฟยต่อไป แต่อย่างไรไป๋ยี่เฟยก็ไม่ยอมปล่อยให้อภัย ไม่มีทางอื่น พวกเขาจึงหาคนติดตามไป๋ยี่เฟย เพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะมีจุดอ่อนอะไร และสามารถให้พวกเขาหลอกใช้ได้

“เนื่องจากเขาใส่ใจกับภรรยาของเขามากขนาดนี้ เราก็เริ่มจากภรรยาของเขาก่อน”

“ก็ได้ แต่พวกคุณอย่าทำอะไรเกิดไปนะ ไม่อย่างนั้น ถ้าไป๋ยี่เฟยรู้แล้ว และเราก็จะไม่มีทางไปอีก”

“ไว้ใจเถอะ พวกเราไม่ใช่คนโง่!”

“ภรรยาของเขาตามใจได้อย่างเดียว แต่ขัดใจไม่ได้!”

“……”

หลังจากที่หลี่เสว่ตื่นแล้วไม่เห็นไป๋ยี่เฟย และรู้สึกไม่สบายใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่หลังจากที่เห็นโน้ตที่เหลือให้เธอ ก็รู้สึกโล่งใจแล้ว

ถ้าพูดถึง IQของเธอมีแค่ประมาณ5 6ขวบ แต่ทุกสิ่งที่เธอเคยเรียนรู้มาก่อนก็จดจำอยู่ในสมองเธอ ดังนั้นเธอจึงสามารถเข้าใจบันทึกที่ไป๋ยี่เฟยเหลือ เธอก็สามารถเข้าใจ และบางสิ่งก็เข้าใจได้เช่นกัน แต่เธอ แค่เข้าใจไม่ได้

เพิ่งตื่นขึ้น หลี่เสว่ก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยนั่งบนเตียงและใจลอย

ผ่านไปสักพัก ได้ยินเสียงกริ่ง

หลี่เสว่สวมรองเท้าและลงไปชั้นล่าง แล้วเปิดประตู

ผู้ชายหลายคนยืนอยู่ที่หน้าประตู ทุกคนสวมเสื้อสูทและถือกล่องของขวัญไว้ในมือ

“คุณ ... พวกคุณมาหาใคร” หลี่เสว่ถามด้วยเสียงเบาๆ

ผู้ชายหลายคนยิ้ม และหยิบกล่องของขวัญไปให้หลี่เสว่ “สวัสดีคุณหญิงไป๋ พวกเราเป็นประธานของธนาคาร วันนี้มาที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณหญิงไป๋”

“ใช่ๆ นี่เป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆให้สำหรับคุณหญิงไป๋ ขอให้ยิ้มรับเลย”

“ขอให้คุณหญิงไป๋ยิ้มรับ”

หลี่เสว่ถอยหลัง “ฉันไม่รู้จักพวกคุณ”

พวกประธานอยากจะเอาอกเอาใจหลี่เสว่อย่างเดียว ก็ไม่ได้สังเกตความแปลกประหลาดของหลี่เสว่

“คือพวกเรากะทันหันเกินไป”

“ไม่เป็นไร พอดีนี่ก็เป็นโอกาสที่ให้พวกเรารู้จักกัน”

“ใช่สิ คุณหญิงไป๋ ไม่รู้ว่าจะมีเกียรติเข้าไปนั่งได้ไหม”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ หลี่เสว่ส่ายหัวแรงๆ “ไม่ได้”

“อืม……”

ประธานหลายทันที

ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำลักษณะภายนอกให้เกรงใจหน่อยไม่ใช่หรือ? ปฏิเสธตรงๆขนาดนี้เลยเหรอ?

หลี่เส่วรู้สึกกังวลและกลัว เมื่อเห็นว่าพวกเขายังไม่ไป เธอจึงปิดประตูโดยตรงเลย

หลังจากปิดประตู หลี่เสว่ก็นึกถึงไป๋ยี่เฟย และโทรหาไป๋ยี่เฟยทันที

“คุณลุง มีหลายคนยืนอยู่นอกประตูและถือของ ว่าพวกเขามาหาหนู”

ไป๋ยี่เฟยได้รับสายจากหลี่เสว่ โดยจิตใต้สำนึกคิดว่าหลี่เสว่เกิดอุบัติเหตุอีกครั้ง หัวใจของเขาก็เต้นแรง และเขาก็กระวนกระวายขึ้น แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่เสว่ เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “พวกเขาถือของอะไร? พวกเขาแกล้งเธอหรือเปล่า?”

“ไม่ได้แกล้ง” หลี่เสว่ตอบ “พวกเขาบอกว่าพวกเขาอยากให้ของขวัญกับฉัน และบอกว่าพวกเขาอยากรู้จักฉันด้วย”