ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 245
สรุปบท บทที่ 245: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
สรุปตอน บทที่ 245 – จากเรื่อง ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย
ตอน บทที่ 245 ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดยนักเขียน เหมยปาเหย เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 245
“ผมไม่กิน ผมไม่อยากให้เราสองคนลืมอดีตของเราไป”
ไป๋ยี่เฟยยังคงจำได้ว่า ยาแก้พิษเม็ดนั้นสามารถทำให้ความจำและสติปัญญาของคนถดถอยลงได้ เขาไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะกลายเป็นเด็กหรือไม่ แต่ที่เขาสนใจคือความทรงจำของเขากับหลี่เสว่ต่างหาก
เขาไม่อยากให้พวกเขาสองคนหลงลืมกันไป
จบคำ พวกหลิวเสี่ยวอิงก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ
......
ในลานจอดรถของโรงพยาบาล ไป๋ยี่เฟยนั่งรอไป๋หู่อยู่ในรถ
หลังจากนั้นไม่นาน ในมือไป๋หู่ก็หิ้วคนผิวดำเมี่ยมคนหนึ่งมา คนที่อยู่ในมือถูกไป๋หู่ใช้ผ้าอุดปากไว้ ร้อง “อู้อี้” มาตลอดทาง
ที่ด้านหลังไป๋หู่ ยังมีไอ้หัวล้านหลิวกับพี่น้องสองสามคนของเขาตามมาด้วย
ไป๋ยี่เฟยพูดไม่ออกอยู่บ้าง หากเขาบอกว่าเชิญเข้ามาสิ? แต่นี่นับเป็นการเชิญหรือ? นี่นับเป็นการลักพาตัวหรือเปล่า?
เมื่อคิดได้ ไป๋ยี่เฟยก็ลงจากรถ “วิธีที่นายเชิญคนมายังพิเศษเหมือนเดิม”
"อืม" ไป๋หู่พยักหน้า ถึงกับไม่ปฏิเสธเสียด้วย
ในเวลานี้ ไอ้หัวล้านหลิวกับพี่น้องสองสามคนที่อยู่ด้านหลังก็มาถึง
"เจ้านาย" ไอ้หัวล้านหลิวเดินมาหยุดเบื้องหน้าไป๋ยี่เฟย ยิ้มอย่างกระตือรือร้นพลางกล่าวว่า "เจ้านายมีอะไรจะสั่งครับ ผมจะทำสุดความสามารถ"
ไป๋หู่โยนคนผิวดำลงบนพื้น
ดึงผ้าที่อยู่ในปากของคนผิวดำออก "ไอ้เวร! มึงเป็นใคร พวกมึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร ถึงกล้าลักพาตัวกู? "
ไอ้หัวล้านหลิวเตะตาเจียงไปทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์ "พูดบ้าอะไรวะ"
"ไอ้หัวล้านหลิว! มึงลักพาตัวกู! " ตาเจียงเป็นคนผิวดำเมี่ยม แต่ฟันขาวจั๊วะ ซึ่งดูตัดกันอย่างชัดเจน
สำหรับตาเจียง เขาถูกไป๋หู่ลักพาตัวมา ส่วนไอ้หัวล้านหลิวตามมาถึงโรงพยาบาลทีหลัง เมื่อสักครู่จึงไม่เห็นไอ้หัวล้านหลิว
"ฉันลักพาตัวบรรพบุรุษแกสิ! " ไอ้หัวล้านหลิวด่าไปหนึ่งคำ "ทำตัวดีๆ หน่อย! "
ตาเจียงยันตัวยืนขึ้นจากพื้น พูดอย่างโกรธๆ ว่า "ไอ้หัวล้านหลิว มึงมันสามหาวไม่น้อย ขนาดบรรพบุรุษกูก็จะลักพาตัว? มึงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม? "
"พอแล้ว! "
ไป๋ยี่เฟยไม่ว่างมาดูพวกเขาด่ากันอยู่ที่นี่
เมื่อไอ้หัวล้านหลิวเห็นไป๋ยี่เฟยโกรธ ก็ยิ้มขอลุแก่โทษทันที "เจ้านาย สั่งมาได้เลยครับ"
ตาเจียงชำเลืองมองไป๋ยี่เฟย พูดอย่างจองหองว่า "เจ้าเด็กทารกคนนี้ เป็นเจ้านาย? ไอ้หัวล้านหลิว แกมันไร้อนาคตเกินไปแล้ว! "
ไอ้หัวล้านหลิวขยิบตาส่งสัญญาณโดยไร้คำพูด
ไป๋ยี่เฟยพูดเสียงเรียบว่า “ยี่สิบล้าน!”
คำพูดที่ตาเจียงต้องการเหน็บแนมอุดปากเขาทันที ในขณะเดียวกัน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง มองไป๋ยี่เฟยด้วยความไม่เชื่อถือ
ไอ้หัวล้านหลิวปรายตามองตาเจียง ส่งเสียงเหอะออกมาอย่างจองหอง “นี่นะหรือเรียกไร้อนาคต!”
ส่วนต้าส้งแห่งทางใต้ เป็นพวกมีใจทะเยอทะยาน แต่ไม่มีสมอง จึงไม่มีค่าพอให้กล่าวถึง
ชิงหยูในเวลานี้กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานประธานของสถานบันเทิงตี้หวง พลางถือโทรศัพท์เล่นเกมอยู่ในมือ
ในห้องยังมีลูกน้องของตัวเองยืนอยู่สองสามคน
"ลูกพี่ คนพวกนั้นล้วนปิดปากมิดชิด ทางครอบครัวก็ติดสินบนไว้แล้ว ไม่มีทางพูดจามั่วซั่วแน่"
ชิงหยูไม่ได้เงยหน้า เพียงพยักหน้าส่งเสียงอืมออกมา พลางถามอีกครั้งว่า "ตอนนี้ผู้หญิงที่ชื่ออิงอะไรนั่นอยู่ที่ไหน"
"ข่าวเมื่อเช้านี้ เราไปที่เขตวิลล่าหลันโปกั่งมา พวกเราลงมือไม่ถนัด……" ลูกน้องกล่าวอย่างลำบากใจ
ชิงหยูขมวดคิ้ว “เธอรวยขนาดนั้นเชียว อาศัยอยู่วิลล่าหลันโปกั่ง?”
“ซุนเหว่ยนี่ยังไงกัน ผู้หญิงแบบนี้แหย่เล่นได้เหรอ?”
ลูกน้องไม่กล้าตอบ
ผ่านไปสักพัก เกมของชิงหยูดูเหมือนจะจบแล้ว เขาวางโทรศัพท์ลง เงยหน้าขึ้น ใบหน้าซูบตอบปรากฏต่อหน้าลูกน้อง "คิดหาวิธีล่อเธอออกมาให้ฉัน! "
พอลูกน้องได้ยินก็พยักหน้าตามๆ กัน แต่ยังคงกังวลอยู่บ้าง "ลูกพี่ คราวก่อนทำไม่สำเร็จ ประธานของโหวจวี๋คนนั้นจะต้องไหวตัวทันแล้วแน่ กลัวว่าจะลงมือได้ยากแล้ว"
“โหวจวี๋ของเขายอดเยี่ยม แต่ต่อให้เขายอดเยี่ยมแค่ไหนก็เป็นแค่นักธุรกิจคนหนึ่ง นักธุรกิจก็แค่พวกไร้น้ำยา ยังจะมาสู้พวกพี่น้องเราได้เหรอ?”
“ใช่ ๆ ๆ ……” ลูกน้องพากันเออออ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่