ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 259

บทที่ 259

“บอส..........” เฉินห้าวสำลักเล็กน้อย “หรือว่าคุณกินยาแก้พิษเม็ดนั้นไปเถอะ?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวเล็กน้อย “ผมไม่อยาก..........ลืม.........”

ตลอดชีวิตมากว่ายี่สิบปีของเขา เขาไม่ได้มีความทรงจำตอนเด็กๆ เขาจำได้แค่เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทนั้น นั่นคือที่อาศัยอยู่กับน้องสาวตัวเองมากว่าสิบปี

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ เขาไม่อยากจะลืมหลี่เสว่ไป

หลี่เสว่คือความคงอยู่ในชีวิตของเขา

เฉินห้าวอดทนอดกลั้น และทำให้น้ำเสียงของเขาฟังดูปกติขึ้นเล็กน้อย “แต่ว่า การลืมไป มันก็จะดีกว่าไม่มีชีวิตอยู่...........”

“คุณไม่เข้าใจ” ไป๋ยี่เฟยยิ้มเบาๆ

เฉินห้าวเม้มริมฝีปาก เขาไม่เข้าใจจริงๆ

ไป๋ยี่เฟยกล่าวอีกครั้ง “ตอนนี้เสว่เอ๋อเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เธอถูกผู้ช่วยหลงพาไปที่โหวจวี๋กรุ๊ป เพื่อไปเป็นผู้นำในสถานการณ์โดยรวม “เฉินห้าวตอบตามความเป็นจริง

ไป๋ยี่เฟยแปลกใจเล็กน้อย “เสว่เอ๋อ.........ดีแล้วเหรอ?”

“ไม่” เฉินห้าวตอบว่า “แค่ให้คุณนายหญิงไปสร้างภาพเท่านั้น”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอย่างข่มขื่นเมื่อได้ยินคำพูด เขาคิดว่าหลี่เสว่หายดีแล้ว จริงๆแล้วก็แค่สร้างภาพเท่านั้นเอง!

เฉินห้าวรู้สึกไม่สบายใจเลย “บอส..........”

ไป๋ยี่เฟยหลับตา “หยุดเรียกผมว่าบอสได้แล้ว เรียกผมว่าพี่ชายสักคำเถอะ!”

“พี่ชาย”

ไป๋ยี่เฟยตอบรับด้วยคำว่าอืม “เรื่องที่เหลือ คุณไปจัดการเถอะ! หลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว เราค่อยออกเดินทางกัน”

“โอเค” เฉินห้าวพยักหน้า จากนั้นก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟย ก่อนออกจากห้องทำงานไป

...........

เมื่อตกกลางคืน รถ BMW ก็ถูกขับออกจากวิลล่าหลันโปกั่ง และมุ่งหน้าไปยังชานเมือง

หลังจากนั้นไม่นาน รถบรรทุกคันหนึ่งก็วิ่งตามรถ BMW และวิ่งเข้าชนกับรถ BMW โดยตรง

รถ BMW ก็กลิ้งไปตามถนนสองสามรอบ และในที่สุดก็ออกจากถนนไป ที่ด้านข้างของถนนชานเมือง มีเสียงระเบิดดังโครมคราม

ร่างของรถติดไฟขึ้นมาทันที

และรถบรรทุกคันนั้น ได้ขับออกไปอย่างรวดเร็วแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น มีข่าวออกมา บอดี้การ์ดของท่านประธานกรรมการโหวจวี๋กรุ๊ปเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างเดินทาง และไม่เหลือแม้แต่ร่างศพ

พอมีข่าวออกมา มีบางคนก็ดูเพื่อความสนุก บางคนก็คิดว่าโอกาสมาแล้ว

อย่างเช่นซุนฮุย

“ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างๆไป๋ยี่เฟยแล้ว ได้เวลาลงมือแล้ว”

...........

ผ่านไปอีกวัน ไป๋ยี่เฟยอ่อนแอกว่าเมื่อวาน และไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป

เมื่อเฉินห้าวมา เขาเห็นใบหน้าซีดเซียวของไป๋ยี่เฟย และพูดอีกครั้ง “พี่ชาย กินยาแก้พิษลงไปเถอะ..........”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว และไม่กินอย่างเฉียบขาด

เฉินห้าวถอนหายใจ “พี่ชาย แม้ว่าคุณจะจำพวกเราไม่ได้ พวกเราก็จะจำคุณได้”

ถ้าไม่ใช่เพราะไป๋ยี่เฟย เฉินห้าวก็ยังคงเป็นหนูข้างถนน ใช้ชีวิตอย่างลับๆล่อๆ เขาจะมีชีวิตของตัวเองอย่างยุติธรรมเช่นนี้ได้อย่างไร?

และคนรอบข้างของไป๋ยี่เฟย มีคนไหนที่ไม่ใช่ยอมแพ้เพราะความประทับใจในเสน่ห์ของเขาล่ะ?

แม้แต่นักฆ่าคนนั้นก็........