ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 30

บทที่30

ตอนนี้ ตำรวจที่จับเขาเดินเข้ามาแล้ว ถึงแม้จะใส่ชุดตำรวจ แต่ก็ปิดบังความอัปลักษณ์ของเขาไม่ได้ บอกกับหัวค่อนข้างล้าน ยิ่งอัปลักษณ์เข้าไปใหญ่

“ยังคิดอยากออกไป? แกฝันอยู่เหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยหรี่ตาลง “ทำไมจะออกไปไม่ได้? พวกเราไม่ได้ฆ่าคนทำผิดกฎหมายสักหน่อย?”

“ทะเลาะวิวาทตีคนจนพิการยังไม่ผิดกฎหมาย?” ตำรวจหัวล้านพูดเบาๆ

หวังโหลวพูดด้วยความโมโห “พวกเราไม่ได้ทะเลาะวิวาทเลยสักนิด และ ก็คงไม่ขังเราไปทั้งชีวิตหรอกมั้ง!”

“มาถึงที่นี่จำเป็นต้องฟังผม ใครจะสนใจพวกแกไม่ได้ทะเลาะวิวาท?” ตำรวจหัวล้านอยู่อย่างเย่อหยิ่ง

ไป๋ยี่เฟยและหวังโหลวพูดจบก็มองตากัน ตอนนี้เข้าใจแล้ว น่าจะมีคนอยากจัดการเขาโดยเฉพาะ!

“ใครให้คุณทำแบบนี้?” ไป๋ยี่เฟยถามขึ้น

ตำรวจหัวล้านพูดเบาๆ “รีบร้อนอะไร? พรุ่งนี้ก็รู้แล้ว และ ฉันคิดว่าพรุ่งนี้แกคงมีความสุข”

พรุ่งนี้?

ไป๋ยี่เฟยคิดไปคิดมา พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ เขาก็อยากจะรู้ ว่าเป็นใครกันแน่ที่อยากจัดการเขา

ตำรวจมองทั้งสองคน ก็เดินออกมาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ พรุ่งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย ถึงตอนไหนใช้โอกาสคว้าเงินสักหนึ่งก้อน เหอะเหอะ!

เพิ่งออกจากห้องสืบสวน ตำรวจก็ได้รับสายโทรศัพท์จากหัวหน้า “หัวหน้า คุณหาผม?”

“มาหาผมที่ห้องทำงานหน่อย” เสียงของหัวหน้าเป็นปกติ ตำรวจหัวล้านฟังไม่ออกก็ค่อยๆ เดินไปที่ห้องทำงาน

ตำรวจหัวล้านยิ้มใส่หัวหน้า “หัวหน้า”

ผู้อำนวยการจ้าวเห็นตำรวจหัวล้าน ยังถามด้วยความแน่นิ่ง “วันนี้ไปจับคนมาใช่ไหม?”

“ครับ เป็นพวกที่มีเรื่องทะเลาะวิวาท!”

ผู้อำนวยการจ้าวมองมาทางเขา “พวกไหน? มีทั้งหมดกี่คน?”

“เอ่อ......” ตำรวจหัวล้านนิ่งอึ้งไป

ผู้อำนวยการจ้าวเห็นแบบนี้จู่ๆ ก็ตบโต๊ะขึ้นเสียงดัง “ปั้ง” ตำรวจหัวล้านตกใจจนตัวสั่น

“ใครอยู่ข้างนอก เข้ามา!”

ผ่านไปไม่ถึงสองนาที ตำรวจสองคนก็เดินเข้ามา “หัวหน้า”

ตำรวจหัวล้านหนังตากระตุก มองที่หัวหน้า

หัวหน้าพูดอย่างโมโห “เอายศบนบ่าเขาถอดออก เอาเข้าไปในห้องสอบสวน!”

“ครับ!” ตำรวจสองคนที่มา คนหนึ่งกดเขาลง อีกคนถอดยศที่ไหล่

ตำรวจหัวล้านเบิกตาโพลง “หัวหน้า หัวหน้า ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย? ทำไมต้องถอดยศผมออก?”

“ยังไม่ได้ทำอะไร?” ผู้อำนวยการจ้าวพูดด้วยความโมโห “แกยังกล้าพูดว่าแกไม่ได้ทำอะไร? จับสองคนที่ไม่มีความผิด ก็ช่างมันเถอะ ในฐานะที่แกเป็นตำรวจของประชาชน ไม่ทำหน้าที่ให้ดี เพียงเงินน้อยนิดก็จังคนไปทั่ว จิตใจของแกถูกหมากินไปแล้วเหรอ? แกไม่สมควรเป็นตำรวจเลยสักนิด!”

ตำรวจหัวล้านตัวสั่นด้วยความกลัว เรื่องพวกนี้หัวหน้ารู้ได้ยังไง?

ผู้อำนวยการจ้าวพูดออกมา “เอาเขาไปขัง!”

ทั้งสองคนเห็นแบบนี้ หลังจากถอดยศออก ก็รีบใส่กุญแจมือตำรวจหัวล้านทันที

“ผู้อำนวยการจ้าว คุณฟังผมก่อน ผมไม่ได้.....” ตำรวจหัวล้านตื่นตระหนก คิดอยากอธิบาย

หัวหน้าก็ตะโกนขึ้น “หุบปากเดี๋ยวนี้! เกิดเป็นตำรวจ แต่ความรู้สึกของการเป็นตำรวจไม่มีเลยสักนิด ยังพยายามเล่นลิ้นอีก!”

พูดจบ หัวหน้าก็ไม่ได้ให้โอกาสตำรวจหัวล้านพูดอีก และให้คนกุมตัวเขาไป

ไม่นาน ตำรวจหัวล้านก็มาอยู่ในห้องสืบสวน

ไป๋ยี่เฟยและหวังโหลวเห็นแบบนี้ก็ดีใจ

“นี่ไม่ใช่ลุงตำรวจเหรอ? ทำไมเข้ามาแล้วล่ะ?” ไป๋ยี่เฟยพูดกวนประสาท

หวังโหลวก็พูดตามขึ้นมา “ไม่แน่อาจจะมาหาประสบการณ์ชีวิตก็ได้?”

ตำรวจหัวล้านรู้สึกอาย พูดด้วยความโกรธว่า “เกี่ยวอะไรกับพวกแก! เดี๋ยวไม่นานฉันก็ออกไปแล้ว!”

“เอ่อ ถ้าคุณมีความสามารถก็ออกไปตอนนี้สิ?” ไป๋ยี่เฟยยิ้มพูด

ตำรวจหัวล้านได้ยินก็หน้าแดงขึ้น “พวกแกรอฉันนะ ถ้าวันนี้ออกไปไม่ได้ ไม่ช้าไม่นานฉันก็ได้ออกไป แต่ว่าพวกแก พวกแกก็รอฉันจัดการซะเถอะ!”