ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 328
สรุปบท บทที่328: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
ตอน บทที่328 จาก ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่328 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ ที่เขียนโดย เหมยปาเหย เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่328
หลี่เสว่แปลกใจกับคนถามนั้น เธอจึงส่ายหน้าไป
พอเห็นอย่างนั้น สีหน้าของชายคนนั้นก็บิดเบี้ยวไปเล็กน้อย จากนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่คนสวย เรามีวาสนาที่ได้มาเจอกัน เรามาแรกเบอร์กันเอาดีครับ?”
หลี่เสว่เข้าใจถึงเป้าหมายของขายคนนี้ในทันที
“ไม่จำเป็นค่ะ” พูดจบหลี่เสว่ก็ลุกขึ้น เตรียมที่จะไปให้ไกลๆ จากชายคนนี้
ชายคนนั้นรีบคว้ามือของหลี่เสว่ไว้อย่างรวดเร็ว “อย่าเพิ่งไปสิครับ! ฮึฮึ ของมีระดับขนาดนี้ต้องไปตกอยู่ในมือของไอ้ชาติหมาอย่างไป๋ยี่เฟย มันช่างเสียของจริงๆ!”
“คุณพูดว่าอะไรนะ?” หลี่เสว่รีบหันมามองเขาเพราะได้ยินคำว่าไป๋ยี่เฟย
ชายคนนั้นไม่ได้อธิบายอะไร เขาแค่พูดว่า “ผมบอกว่า คุณไปอยู่กับเจ้านายผมเอาไหม? เจ้านายของผมเขามีฐานะสูงส่งกว่าไป๋ยี่เฟยเป็นไหนๆ ในเมืองหลวงไม่มีใครกล้าหาเรื่องเขาทั้งนั้น!”
“หรือจะอยู่กับผมก็ได้นะ! ผมจะดูแลคุณเป็นอย่างดีเลย!”
“ผม………โอ้ย!”
ในขณะที่ชายคนนั้นยังพูดไม่ทันจบ เขาก็ถูกไป๋ยี่เฟยชกเข้าที่หน้าด้านซ้ายอย่างจัง
ไป๋ยี่เฟยดึงหลี่เสว่ให้มาหลบอยู่ข้างหลังตัวเอง “อยู่ให้ห่างภรรยาของผมนะ!”
“แม่งเอ๊ย!” ชายคนนั้นเอามือกุมอยู่ที่หน้าของตัวเอง จากนั้นเขาก็เข้ามาประชิดตัวไป๋ยี่เฟยในทันที แล้วกระซิบเบาๆ ว่า “ให้ผมเอาเรื่องที่คุณฆ่าหวังไห่ป่าวประกาศออกไปดีไหม?”
พอไป๋ยี่เฟยได้ยินอย่างนั้น รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง จากนั้นก็ตอบไปอย่างใจเย็นว่า “คุณพูดเรื่องอะไร? จีบสาวไม่ติดแล้วยังคิดจะมาให้ร้ายผมอีกอย่างนั้นเหรอ?”
ชายคนนั้นขำออกมา “อย่าแกล้งโง่หน่อยเลย คุณรู้อยู่แก่ใจว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร”
ไป๋ยี่เฟยหรี่ตา “ถ้าอย่างนั้นเราไปที่สงบๆ คุยกันดีไหม?”
“ได้สิ” ชายคนนั้นพยักหน้า
พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็บอกให้หลี่เสว่รออยู่ตรงนั้น จากนั้นเขาก็พาชายคนนั้นไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขา
พอเข้ามาในห้อง ชายคนนั้นก็มองไปรอบๆ “อื้ม ห้องทำงานของคุณนี่มันไม่เลวเลยนะ!”
“เชิญตามสบาย” ไป๋ยี่เฟยไม่มีท่าทีว่าจะไปเทน้ำให้ชายคนนั้นเลย แต่เขากลับถามขึ้นมาตรงๆ ว่า “คุณต้องการอะไร?”
ชายคนนั้นเอามือกอดอก “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ยอมรับแล้วสินะว่าคุณเป็นคนฆ่าหวังไห่?”
“ไม่ ผมไม่ได้ฆ่า” ไป๋ยี่เฟยตอบไปอย่างเรียบๆ
ชายคนนั้นชะงักไป “โกหก! ถ้าคุณไม่ได้ฆ่าแล้วใครเป็นคนฆ่าล่ะ? อย่าคิดมาหลอกผมเลย! ไป๋ยี่เฟย! คุณนี่มันช่างกล้าจริงๆ! ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปคุณก็เตรียมไปนอนคุกได้เลย!”
“แล้วคุณต้องการอะไร?” ไป๋ยี่เฟยถาม
พอเห็นแบบนี้ชายคนนั้นก็ได้หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา พอโทรติดเขาก็พูดด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่สุภาพว่า “ครับ เจอเขาแล้วครับ”
“ได้ครับ” พอชายคนนั้นวางสาย เขาก็หันมาพูดกับไป๋ยี่เฟยในทันทีว่า “คุณรู้ไหมว่าคนที่ผมโทรหาคือใคร? เขาก็คือรองประธานของสหพันธ์ธุรกิจในเป่ยไห่ ฉุงโยวเวย”
พอไป๋ยี่เฟยได้ยินแบบนั้น นิ้วเขาก็ขยับไปมา เขาคือหนึ่งในคู่นอนของเถาเยวอย่างนั้นเหรอ? เป็นรองประธานสหพันธ์ธุรกิจเนี่ยนะ!
แต่ไป๋ยี่เฟยก็ยังคงทำหน้าเรียบเฉย “แลัวมันจะทำไม? หรือผมต้องทำท่าตกใจมากอย่างนั้นเหรอ?”
ชายคนนั้นถึงกับไม่รู้จะตอบโต้ยังไงไปพักหนึ่ง สุดท้ายเขาก็สวนไปด้วยเสียแข็งไปว่า “ท่านรองประธานบอกมาว่า ยังไงคุณก็ต้องมีคำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าไม่อย่างนั้น เขาจะทำให้โหวจวี๋ของคุณหายสาบสูญไปจากเมืองเทียนเป่ยทันที!”
ไป๋ยี่เฟยจ้องไปที่ชายคนนั้น และยังไม่มีท่าทีอะไรเปลี่ยนแปลงเหมือนเดิม “ผมไม่มีคำอธิบายอะไรทั้งนั้น”
ไป๋ยี่เฟยกำหมัดของตัวเองแน่น จากนั้นก็คลายมือออก “ถ้าเป็นแบบนี้ละก็……ผมก็คงต้องกัดการกับเรื่องด้วยวิธีการของผมแล้วล่ะ”
ชายคนนั้นทำท่าหัวเราะเยาะ “วิธีของแกอย่างนั้นเหรอ? นี่แกยังไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ดีใช่ไหม? ตอนนี้แกไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะพูดด้วยซ้ำ!”
แล้วไป๋หู่ก็เปิดประตูเข้ามาพอดี
“จัดการให้เรียบร้อย” ไป๋ยี่เฟยพูดจบเขาก็เดินจากไปเลย
ชายคนนั้นยืนอึ้งอยู่กับที่ จากนั้นก็ตะโกนด่าตามหลังไป “ไป๋ยี่เฟย นี่แกคิดจะทำอะไร? แกคิดจะฆ่าฉันรึไง? แกกล้าฆ่าฉันเหรอ? แกไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร?”
“ฉันเป็นคนสนิทของท่านรองประธานเลยนะ ถ้าแกกล้าทำอะไรฉันละก็ แก………”
ไป๋ยี่เฟยเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่หันกลับมามองเลยด้วยซ้ำ ในจังหวะที่ประตูปิดลง เขาก็ได้ยินเสียงร้องโอดครวญของชายคนนั้น แล้วเขาก็ได้ขำออกมาอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับเดินจากไป
พอมาเจอหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยก็ได้เรียกสวีลั่งมา เพื่อให้เขาขับรถพาทุกคนไปส่งที่วิลล่าเหมือนเดิม
พอได้ถึงที่หมาย สวีลั่งก็ได้รับสายจากเถาเยว
“ฉันติดต่อคนๆ นั้นให้แล้ว คุณช่วยบอกเจ้านายคุณให้ที เขาจะรอเขาอยู่ที่บ้าน เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้”
สวีลั่ง “อืม” แล้ววางสายไป จากนั้นก็รีบรายงานเรื่องนี้ให้ไป๋ยี่เฟยทันที “เถาเยวบอกว่าจะรอคุณอยู่ที่บ้าน เดี๋ยวเธอจะส่งที่อยู่มาให้ครับ”
สิ่งแรกที่ไป๋ยี่เฟยให้ความสนใจคือท่าทีของหลี่เสว่ แต่หลี่เสว่ก็แค่หยิบรีโมทขึ้นมาเพื่อที่จะเปิดทีวีเท่านั้น และไม่ได้เหลือบมองเขาเลยสักนิด
จากนั้นไป๋ยี่เฟยก็หันไปพูดกับสวีลั่งว่า “ผมเข้าใจแล้ว เดี๋ยวคุณช่วยส่งที่อยู่ให้ผมด้วย”
จากนั้นเขาก็พูดต่อด้วยความไม่สบายใจว่า “ครั้งหน้าช่วยพูดให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อย อย่าพูดให้คนเขาเข้าใจผิดง่ายๆ แบบนี้”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่