ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 336

บทที่ 336

สวีลั่งยืนอยู่ที่เดิม นานมากถึงฟื้นสติกลับคืนมา

ตอนที่อาจารย์ยังอยู่เขายังเด็กอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องแต่งงาน ต่อมา อาจารย์เสียไปแล้ว และได้แยกจากกันกับรุ่นน้อง แล้วเขาก็อยู่แต่คนเดียว

ไม่มีใครจะเป็นห่วงเรื่องเล็กๆในชีวิตประจำวันของเขา ยิ่งอย่าไปพูดถึงเรื่องสำคัญอย่างการแต่งงานเลย ส่วนเขาเอง ก็ไม่เคยไปคิดด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้ มีคนเป็นห่วงแล้ว

สวีลั่งเห็นร่างที่จากไปของไป๋ยี่เฟย ครุ่นคิดอะไรอยู่

......

ไป๋ยี่เฟยเพิ่งเดินมาถึงปากบันได ผ่านห้องวีไอพีห้องสุดท้าย จู่ๆก็หยุดฝีเท้าลง

ห้องวีไอพีห้องนี้ประตูเปิดออก อาจจะเป็นเพราะว่ามีคนออกไปแล้วแต่ไม่ได้ปิดประตู คนข้างในก็ไม่ได้ใส่ใจ ปล่อยให้มันเปิดแบบนี้

เพียงตาเดียวไป๋ยี่เฟยก็สามารถเห็นสถานการณ์ข้างในนี้ได้

บนโซฟา มีผู้ชายห้าหกคน และผู้หญิงสามคนนั่งอยู่ ผู้ชายเหล่านี้ล้วนถือแก้วเหล้าอยู่ในมือ แต่เหล้าของพวกเขาล้วนไม่ใช่ดื่มด้วยตัวเอง ล้วนให้คนที่สวยที่สุดในผู้หญิงสามคนนั้นดื่มลงไป

ผู้หญิงที่เหลืออีกสองคน ไม่ได้โกรธเพราะเช่นนี้ แถมยังส่งสายตาสะกิดผู้ชายข้างๆ ให้พวกเขาเทเหล้าให้ผู้หญิงคนนั้น

เรื่องพวกนี้ปกติแล้วก็ไม่น้อย แถมที่นี่ยังเป็นไนท์คลับ ไป๋ยี่เฟยเห็นแล้วก็จะไม่ยุ่ง แต่วันนี้ไม่เหมือนปกติ เพราะว่าเขาได้เห็นคนรู้จักคนหนึ่ง

คนที่โดนเทเหล้าก็คือผู้หญิงที่ไป๋ยี่เฟยเคยรู้จัก ชื่อว่าพานหุ้ยหุ้ย

รู้จักกันมาครั้งหนึ่ง ไม่ช่วยไม่ได้

ภายในห้องวีไอพี ผู้ชายที่มีลักษณะหน้าตาเหมือนผู้ร้ายถือเหล้าแก้วหนึ่ง และยื่นไปให้ต่อหน้าพานหุ้ยหุ้ย"มาๆๆ อีกแก้วหนึ่ง นี่พี่หลี่่ขอชนแก้วกับคุณนะ ไม่ดื่มไม่ได้นะ"

สีหน้าของพานหุ้ยหุ้ยออกแดงเล็กน้อย คนที่กำลังทำให้เธอลำบากคนนี้ เป็นผู้ชายวัยกลางคนอายุ40กว่า ค่อนข้างอ้วนหน่อย มุมปากมีเคราหนึ่งกำมือ ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นกบฏ

"หุ้ยหุ้ย ไม่ไว้หน้าฉันเลยหรือ?

เพียงแค่คำพูดเดียว พานหุ้ยหุ้ยก็ปฏิเสธไม่ได้

ฐานะของพี่หลี่่คนนี้เธอไปยั่วยุไม่ได้

พานหุ้ยหุ้ยเลยต้องเอื้อมมือไปรับแก้วเหล้า

จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยและแปลกๆดังขึ้นมา

"หุ้ยหุ้ย?"

พานหุ้ยหุ้ยอึ้งไปสักพักหนึ่ง เงยหน้าไปมอง สายตาเปล่งความสว่างเล็กน้อย เพิ่งจะอ้าปาก แต่กลับถูกไป๋ยี่เฟยใช้สายตาห้ามไว้

ไป๋ยี่เฟยเดินมา และกวาดไปรอบหนึ่ง"หุ้ยหุ้ย คุณเมาไปแล้ว ฉันจะส่งคุณกลับไป"

เวลานี้ คนอื่นก็กว่าจะรู้สึกตัวขึ้นมา

"หุ้ยหุ้ย นี่เป็นใคร?"ผู้หญิงในนั้นคนหนึ่งถามไปด้วยพร้อมหัวเราะ"ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเห็นล่ะ?"

พานหุ้ยหุ้ยหมุนตุ๊กตา"นี่เป็นพี่ชายของฉัน คืนนี้เขามีเรื่องจะหาฉัน ฉันลาก่อนนะคะ"

ไป๋ยี่เฟยตอบว่าอืม ถือว่าเป็นการยอมรับความสัมพันธ์นี้

พี่หลี่่ลุกขึ้นมา"รอก่อน หุ้ยหุ้ยเล่นกับพวกเรา จะพูดว่ากลับก็กลับได้ยังไงล่ะ?"

"ใช่ไง หุ้ยหุ้ย เราเพิ่งมาไม่นาน ถ้าไปแบบนี้พี่หลี่่จะไม่สบายใจแน่เลย"สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก็พูดน้าวโน้มใจ

มีลูกจ้างลุกออกมา ตะโกนพูดว่า"แกเป็นพี่ชายของเธอก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องเธอ เธอดื่มเหล้ากับพี่หลี่่ของพวกเราอยู่ แกรีบออกไปไกลๆเลย!"

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ปรากฏสีหน้าใดๆ เพียงแค่พูดกับพานหุ้ยหุ้ยว่า"คุณจะไปกับฉัน หรือจะอยู่ที่นี่ต่อ?"

พานหุ้นหุ้ยกัดริมฝีปาก เธออยากไปแน่นอนสิ แต่ว่าพี่หลี่่ไม่ใช่คนที่เธอสามารถยั่วยุได้ เธอลังเลมาก

ไป๋ยี่เฟยเห็นแล้วก็รู้ความคิดของเธอ และอีกอย่างหนึ่งผู้หญิงสองคนนั้นก็ไม่ได้หวังดีใดๆเลย เลยตัดสินใจเอง"ไปกับฉันเถอะ?ยังมีธุระไม่ใช่หรือ?"

พานหุ้ยหุ้ยเห็นเช่นนี้มีความเหม่อลอยสักพักนึง จากนั้นก็พยักหน้า"โอเค"

"หุ้ยหุ้ย คุณจะไปจริงหรือ?"พี่หลี่่ปรากฏรอยยิ้มบนมุมปาก แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นการคุกคาม