ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 338

บทที่ 338

เมื่อเห็นเธอแบบนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีก แต่มองไปที่คนใส่ชุดดำที่ถูกมัดไว้ “ใครคือเจ้านายของคุณ?”

คนใส่ชุดดำกล้าหาญมาก ไม่พูดอะไร

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้โกรธ แต่พูดอย่างเฉยๆ “ถ้าคุณไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันมีช่องทางที่จะสามารถรู้ว่าเจ้านายของคุณเป็นใคร แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ เนื่องจากคนที่ฆ่าฉันก็เยอะ”

คนใส่ชุดดำจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยพูดกับสวีลั่งอย่างราบเรียบ “โดยทั่วไปแล้ว วิธีที่นักฆ่าทำให้คนทรมานเป็นอย่างไร”

“นักฆ่าเป็นคนที่ไปฆ่าคนอื่น”สวีลั่งตอบอย่างโกรธ ๆ

“ถ้าอย่างนั้น พวกคุณใครมีวิธีทรมานที่ดี? ถ้าใครสามารถทำให้คนคนนี้พูดได้ ฉันจะให้เงินหนึ่งแสน”

คำพูดของไป๋ยี่เฟยทำให้ตาของเฉินอ้าวเจียวและจงเหลียนสว่างขึ้น แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดก็ทำงานภายใต้เจ้านาย แต่ใครจะคิดว่าเงินมากเกินไป?

สวีลั่งไม่ได้ตื่นเต้นมาก แต่เขายังมองไปที่ไป๋ยี่เฟย พูดอย่างรังเกียจ “หยาบคาย!”

แต่คนใส่ชุดดำนิ่งอึ้งไปแล้ว

เพียงแค่เพื่อทำทรมานเขา ให้เขาบอกว่าจะให้หนึ่งแสน!

จงเหลียนอาสาที่จะเดินไปที่ข้างหน้าของคนใส่ชุดดำ“ฉันมาลอง พี่เคยบอกว่า วิธีที่ดีที่ทรมานที่สุดก็คือทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดที่ตายทั้งเป็นในทุกวินาที

“ไป๋หู่เคยพูดเหรอ?”ไป๋ยี่เฟยนึกภาพที่ไป๋หู่พูดประโยคนี้ รู้สึกมันแปลกๆมาก

จงเหลียนหัวเราะเบาๆ “นั่นไม่ใช่คำพูดเดิมที่เขาพูด ฉันแค่แสดงความหมายของพี่ชายโดยละเอียดกว่า”

“ก็ได้!” ไป๋ยี่เฟยยักไหล่ “งั้นคุณมาลองดู”

ตอนนี้ยังเป็นตอนคืน ยังไงก็ไม่มีอะไรที่จะทำ ก็ใช้เหล่านี้มาฆ่าเวลา

คนใส่ชุดดำมองไปที่จงเหลียนด้วยความหวาดกลัว ส่ายหัวและพูดว่า “ฉันจะไม่ให้โอกาสนี้แก่คุณ!”

หลังจากพูดเสร็จ คนใส่ชุดดำก็ขยับตัว ราวกับว่าเขาจะฆ่าตัวตาย แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของเขาถูกมัดไว้ และเป็นไปไม่ได้ถ้าเขาจะกัดลิ้นตัวเอง เพราะการกัดลิ้นไม่สามารถตายได้

จงเหลียนย่อตัวลง หัวเราะสองครั้ง ยกมือขึ้นจับมือข้างหนึ่งของคนใส่ชุดดำ และใช้นิ้วบีบนิ้วของเขา ในที่สุดก็หักมันกลับอย่างแรง!

“อ้า!”

คนใส่ชุดดำกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“อย่านะ นี่มันแค่จุดเริ่มต้น! แล้วต่อไปคุณจะทำยังไง?”

หลังจากพูดจง เหลียนก็ทำต่อ โดยหักนิ้วทีละนิ้ว และเมื่อทำเสร็จแล้ว เสียงร้องของคนใส่ชุดดำก็แห้ง

ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า อย่าไปยั่วผู้หญิง ถ้าผู้หญิงใจร้ายขึ้นมา ผู้ชายก็ไม่มีอะไรที่ต้องทำแล้ว!

สวีลั่งและเฉินอ้าวเจียวไม่มีสีหน้าอะไร พวกเขาเพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ

ต่อมาจงเหลียนก็ตีแขนทั้งตัว ต่อไปเป็นขา พูดง่ายๆ ที่ใดก็ตามที่มีข้อต่อกระดูก ต่อก็จะถูกหักอย่างโหดร้าย!

แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ แม้ว่าคนใส่ชุดดำถูกทำลายเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่พูด

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าคนที่อยู่เบื้องหลังจะไม่เรียบง่าย คนใส่ชุดดำคนนี้ได้รับการฝึกฝนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงสามารถทนได้

“ช่างมันเถอะ”ไป๋ยี่เฟยโบกมือ “ฉันไม่อยากรู้แล้ว”

จงเหลียนถึงยืนขึ้น ดวงตาของเธอยังคงมีความเสียใจอยู่เล็กน้อย

หน้าผากคนใส่ชุดดำเต็มไปด้วยเหงื่อ และดวงตาของเขาก็ว่างเปล่าเล็กน้อย หากเขาไม่ได้อดด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง เขาคงจะพูดเรื่องนี้ไปนานแล้ว และบางทีเขาอาจจะเป็นลมเนื่องจากความเจ็บปวดโดยตรง

ไป๋ยี่เฟยไม่มีความสนใจกับคนเช่นนี้ พูดกับสวีลั่งว่า “ฆ่าเขาซะ!”

เมื่อคนใส่ชุดดำได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็มีความยาวโฟกัสเล็กน้อยและในเวลาเดียวกันเขาก็พูดอย่างกลัว“ฉัน ... ฉันพูด ... อย่าฆ่า ... ”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเยาะเมื่อได้ยินเช่นนี้“ในที่จริงก็กลัวตายเหรอ”

ไม่กลัวทรมาน แต่กลัวตาย

ก็ใช่ เอาแค่เป็นมนุษย์ ทุกคนก็กลัวความตาย