ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 367

บทที่ 367

มีดเสียบเข้าที่ไหล่ของไป๋ยี่เฟย

“แม่ง!”

ไป๋ยี่เฟยกลั้นเจ็บสบถออกมา

ไป๋หู่เห็นแล้ว จัดการสองคนที่อยู่ตรงหน้าลงไป กระโดดขึ้นหน้ามาสองสามก้าว ใช้เท้าข้างหนึ่งถีบไปที่ศัตรูที่อยู่ตรงหน้าไป๋ยี่เฟย จากนั้นก็หยิบมีดของมันขึ้นมา เสียบเข้าไปที่หัวใจของศัตรูทันที

ไป๋ยี่เฟยกุมไหล่ของตนเอง คุกเข่าพิงข้างรถ

“ระยำ!” เขาคิดตื้นไปหน่อย คิดว่าตนเองฝึกกับไป๋หู่มาระยะหนึ่งก็ใช้ได้แล้ว แต่ในความเป็นจริง เขายังทำไม่ได้เท่าที่ควร อย่างน้อยการลงสนามจริงก็ยังไม่ได้

เพื่อไม่เพิ่มความกังวลให้ไป๋หู่กับสวีลั่ง ไป๋ยี่เฟยจึงคิดจะนั่งรอพวกเขาอยู่ในรถ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเปิดประตู ก็มีคนมาอีกสองคน

อู๋ปิ้งกับหูเทียนจิ่น

เวลานี้ สวีลั่งกับไป๋หู่จัดการคนได้หมดแล้ว

หลังอู๋ปิ้งเห็นสวีลั่งก็ร้องเรียก “รุ่นพี่”

ส่วนหูเทียนจิ่นถลึงตามองไป๋ยี่เฟย หัวเราะฮ่าฮ่า “ไป๋ยี่เฟย วันนี้ฉันจะดูสิว่าแกยังจะหนีไปไหนได้อีก แกฆ่าลูกศิษย์ของฉัน ทำลายคนของฉันไปมากมาย วันนี้แกอย่าอยู่เลย!”

ชั่วขณะที่ไป๋ยี่เฟยเห็นหูเทียนจิ่นก็รู้ว่าวันนี้คงไม่อาจผ่านพ้นไปได้แล้ว มีเพียงแกตายฉันอยู่เรื่องถึงจะยุติ

เพียงแต่หูเทียนจิ่นรู้ที่อยู่ของตัวเขาได้อย่างไร ใครเป็นคนบอกเขา? เย่ฮวน?

เหมือนอู๋ปิ้งจะมองออกว่าไป๋ยี่เฟยกำลังสงสัยอะไร จึงยักไหล่กล่าวว่า “คุณวางใจ ผมไม่ได้มาฆ่าคุณ”

“อ้อ” ไป๋ยี่เฟยไม่เชื่อ

อู๋ปิ้งยักไหล่ ได้แต่แสดงออกทางการกระทำแทน โดยไปยืนอยู่ด้านข้างสวีลั่ง

เขามาเพื่อขวางสวีลั่ง ขอเพียงเขาขวางสวีลั่งไว้ เช่นนั้นหูเทียนจิ่นก็จะมีโอกาสฆ่าไป๋ยี่เฟยได้

หูเทียนจิ่นคร้านจะพูดมาก “จงตายเสียเถอะ!”

จบคำ ก็พุ่งเข้าไปหาไป๋ยี่เฟยทันที

ไป๋หู่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เข้าต่อสู้กับหูเทียนจิ่น

ทั้งสองไม่มีอาวุธ แต่ที่มือหูเทียนจิ่นมียาพิษชนิดร้ายแรง ขอเพียงสัมผัสนิดเดียว ก็ตายได้

ไป๋ยี่เฟยมองดูอย่างร้อนใจ กำลังของไป๋หู่เป็นรองหูเทียนจิ่น อีกทั้งสาเหตุยังเป็นเพราะยาพิษ ทำอะไรจึงลำบาก จึงพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว ทั้งสวีลั่งก็ถูกอู๋ปิ้งยื้อยุดไว้ ถึงเวลาเขาคงตายอย่างไม่ต้องสงสัย

เป็นดังคาด ไป๋หู่ถูกหูเทียนจิ่นต่อยจนถอยไปด้านหลัง ไกลจากบริเวณที่ไป๋ยี่เฟยอยู่ พริบตาหูเทียนจิ่นก็พลิกตัว พุ่งไปหาไป๋ยี่เฟย

ไป๋หู่เห็นก็คิดจะพุ่งเข้ามา แต่อยู่ห่างเกินไป จึงมาไม่ทัน

สวีลั่งกลับทำได้ แต่ถูกอู๋ปิ้งพัวพันอยู่

เกิดเสียง “เช้ง” ดังขึ้น สวีลั่งใช้มีดโค้งของตนเองปะทะกับมีดโค้งของอู๋ปิ้ง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาหูเทียนจิ่นอย่างไม่แยแสสิ่งใด

หูเทียนจิ่นพลันรู้สึกถึงกลิ่นอายอันแข็งแกร่งที่ด้านหลัง จึงพลิกตัวกลับทันที

สวีลั่งรู้ว่าที่มือเขามียาพิษ จึงใช้มีดโค้งขวางไว้ แต่ด้วยพละกำลังของหูเทียนจิ่น จึงถูกดันจนถอยหลังไปหลายก้าว

เพราะช่วงเวลาอันสั้นนี้ ทำให้ไป๋ยี่เฟยได้มีช่องให้หายใจพอดี กลิ้งตัวสองสามครั้ง ก็อยู่ห่างจากหูเทียนจิ่น ขณะเดียวกันก็อยู่ในความคุ้มครองของไป๋หู่อีกครั้ง

แต่อู๋ปิ้งควบคุมสวีลั่งไว้ได้อีกครั้งแล้ว หูเทียนจิ่นจึงสู้กับไป๋หู่อีกครั้ง

ไป๋ยี่เฟยหอบเล็กน้อย กลั้นเจ็บหยิบโทรศัพท์ออกมา เขาคิดจะโทรหาฉินหัว เพราะพละกำลังของฉินหัวแข็งแกร่งมาก คราวก่อนก็เคยประจักษ์ตาที่บ้านเดิมมาแล้ว

แต่วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉินหัว เวลานี้ ฉินหัวจะต้องกำลังเคล้าคลออยู่กับโจวฉวี่เอ๋อ เขาไม่ควรไปรบกวน

เมื่อมองจากสถานการณ์ในตอนนี้ หากไม่มีกองหนุน สุดท้าย เขาคงมีแต่ตายเท่านั้น

พัวพันกันอยู่นาน ไป๋ยี่เฟยกัดฟัน เก็บโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าตัวเองอีกครั้ง