ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 374

บทที่ 374

ห้องเก็บศพชั้นใต้ดิน

“ท่านประธาน คุณมาแล้วเหรอครับ............” ซูต้าหลิวลุกขึ้นอย่างเชื่อฟังทันทีเมื่อเห็นไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยไม่มีการแสดงออกใดๆ และเดินตรงเข้าไป

ก่อนหน้านี้เพื่อให้เย่อ้ายอยู่ที่นี่อย่างดี เขาได้ย้ายโซฟาและทีวีเข้ามาเป็นพิเศษ แต่ไม่ได้ให้โทรศัพท์มือถือ และไม่มีอินเทอร์เน็ตให้กับเธอ

ในตอนนี้ เย่อ้ายกำลังนั่งอยู่บนโซฟา โดยนั่งไขว่ห้าง กำลังดูทีวีอยู่อย่างเบื่อหน่าย ตอนที่เห็นไป๋ยี่เฟย เย่อ้ายก็ลุกขึ้นยืนทันที

“ไป๋ยี่เฟย! คุณอยากจะทำอะไร?”

เมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นเย่อ้าย เขาก็นึกถึงเย่ฮวนโดยธรรมชาติ และหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้ ผมแค่อยากกักขังคุณไว้ แต่ตอนนี้........ผมอยากจะให้คุณไปตาย!”

“คุณกำลังพูดอะไรอยู่?” เย่อ้ายถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น และทำไมไป๋ยี่เฟยถึงมีแววตาที่น่ากลัวเช่นนี้ “เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

“หึ้.........”

ไป๋ยี่เฟยเย้ยหยัน เหลือบไปเห็นซูต้าหลิวด้วยหางตา จู่ๆก็หันไปหาซูต้าหลิว และกล่าวว่า “กักขังมานานขนาดนี้แล้ว คุณไม่เคยแตะต้องตัวเธอเลยเหรอ?”

ซู่ต้าหลิวไม่แน่ใจกับความคิดของไป๋ยี่เฟย และไป๋ยี่เฟยในขณะนี้รู้สึกน่ากลัวมาก ตัวสั่นโดยจิตสำนึกและกว่าวว่า “ไม่.........ไม่ได้แตะต้องอย่างแน่นอน.........”

“ไอ้โง่!” ไป๋ยี่เฟยด่าไปคำหนึ่ง “ไอ้ขยะ!”

ซู่ต้าหลิวตกใจกลัว เขาไม่ได้แตะต้องเย่อ้าย ก็ต้องโดนด่างั้นเหรอ?

ไป๋ยี่เฟยพูดกับเย่อ้ายอีกครั้ง “ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมไม่อยากให้คุณตายแล้ว ผมจะให้เขา.........ข่มขืนคุณ!”

“ไป๋ยี่เฟย! คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”

เย่อ้ายหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่า ต้องเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมาอย่างแน่นอนถึงทำให้ไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนท่าทีกะทันหัน และเหตุการณ์นี้จะต้องส่งผลกระทบต่อเขาอย่างมากแน่นอน!

“ไป๋ยี่เฟย! คุณมาระบายความโกรธใส่ฉันแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? ถ้าแน่จริงก็ไปหาพี่ชายของฉันสิ?” เย่อ้ายเดาได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น บวกกับไป๋ยี่เฟยมาหาเธอ ดังนั้นเธอจึงพอเดาได้อย่างเป็นธรรมชาติว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับเย่ฮวนพี่ชายของเธออย่างแน่นอน

ไป๋ยี่เฟยจับจ้องไปที่เย่อ้าย แต่พูดกับซู่ต้าหลิวว่า “คุณไม่ได้ยินที่ผมพูดหรือ? ยังไม่รีบไปอีก!”

ซู่ต้าหลิวชะงักงัน และมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที และคาดเดาได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง และความอดทนก็หายไปในทันที ลูบมือของเขา และยิ้มอย่างอนาถ “เฮ้ๆ........คนสวย ผมแอบมองคุณมานานแล้ว...........”

เย่อ้ายก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ “ไป๋ยี่เฟย! คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้! ไป๋ยี่เฟย! ถ้าพี่ชายฉันรู้เรื่อง เขาจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน!”

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่อดทน “เร็วเข้า!”

ซู่ต้าหลิวไม่พูดอะไรมาก ถอดเสื้อคลุม แล้วรีบวิ่งพุ่งชนเข้าไป

“ไปให้พ้น!”

เย่อ้ายกรีดร้องและถอยออกไป แต่ห้องนั้นไม่ได้ใหญ่มาก และถอยเพียงไม่กี่ก้าวก็มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เธอทำได้เพียงพิงที่กำแพง ชกต่อยและเตะขา พยายามกันไม่ให้ซูต้าหลิวเข้าใกล้ตัวเธอได้