ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 379

บทที่ 379

รถคันหน้าคือไป๋หู่และพวกเขา ยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าหลังจากผ่านทางลาด ในขณะที่รถที่อยู่ข้างหลัง แต่ละคันห่างกันอย่างน้อยหนึ่งร้อยเมตร

หลังจากที่รถของไป๋หู่ขับไป รถที่ควรจะตรงไปก็เลี้ยวไปอย่างกะทันหัน และก็เลี้ยวเข้าทางลาดไปก่อนรถของพวกไป๋ยี่เฟย

จางหัวปินไม่สนใจเมื่อเขาเห็น และเหยียบเบรกไว้ทัน ยังไงแล้วเหตุการณ์แบบนี้ก็จะเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เช่นบางครั้งก็เผลอลืมดูทางลาด

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ หลังจากที่รถของไป๋ยี่เฟยเข้าสู่ทางลาด ด้านหลังของพวกเขา สถานการณ์เดียวกันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง มีรถอีกคันแทรกเข้ามา แต่รถนั้นอยู่ระหว่างรถของสวีลั่งและรถของไป๋ยี่เฟย

ในเวลาเดียวกัน ด้านหลังของสวี่ลั่งก็มีรถคันหนึ่งตามเขามาเช่นกัน

สวี่ลั่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และกำลังจะโทรหาไป๋ยี่เฟย แต่มันก็สายไปแล้ว

บนทางลาด มีรถทั้งหมดหกคัน รถของไป๋ยี่เฟยถูกแยกออกด้วยรถสามคัน ไม่เพียงแค่นั้น รถทั้งสามคันเร่งความเร็วพร้อมกัน ไปชนกับรถคันข้างหน้าของตัวเอง

ตอนที่ไป๋ยี่เฟยสังเกตเห็นว่ารถคันข้างหน้ากำลังเร่งความเร็วและพุ่งชนเข้ามา รูม่านตาของเขาก็หดลงทันที และเมื่อเขามองหันหลังกลับไป รถคันหลังก็เร่งความเร็วขึ้นและพุ่งชนเข้ามา

“ระวัง!”

ไป๋ยี่เฟยตะโกนด้วยเสียงดัง ดึงโจวฉวี่เอ๋อเข้ามา และปกป้องเธอไว้ภายใต้ร่างกายของเขา

“อ๊ะ!”

โจวฉวี่เอ๋อยังไม่ตอบสนองว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็รู้สึกได้ว่ารถถูกพุ่งชนอย่างรุนแรง จากนั้น รถก็พุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เนื่องจากการถูกชน

จางหัวปินได้รับแรงกระแทกอย่างแรง จับพวงมาลัยไว้แน่ๆ เลี้ยวอย่างรวดเร็ว พยายามจะเบี่ยงเบนจากวิถีของรถที่อยู่ข้างหลังเขา

อย่างไรก็ตาม มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะสิ่งเดียวกันก็กำลังเกิดขึ้นอยู่ข้างหน้า และระยะห่างระหว่างรถของพวกเขาก็ไม่ไกลกันนัก ถึงแม้ว่ารถของพวกเขาจะเหยียบเบรก แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของการชนรถคันข้างหน้าได้

“ตูม!”

“ตูม!”

“ตูม!”

มีเสียงดังขึ้นหลายครั้ง คือเสียงที่รถชนกระแทกต่อๆกันหลายคัน

............

ในที่สุด ทุกอย่างก็กลับสู่ความสงบ

บนทางลาดแคบรถชนกันหกคันติดต่อกัน ในจำนวนนั้น คันที่ถูกชนที่เลวร้ายที่สุดคือรถคันกลาง พวกเขาถูกชนทั้งด้านหน้าและด้านหลัง และเสียรูปทั้งหมด

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน คนที่อยู่ในรถคันแรกลงมาแล้ว

ไป๋หู่และจงเหลียนไม่ได้ร้ายแรง หลิวเสี่ยวอิงได้รับการปกป้องอย่างดีจากจงเหลียน และก็ไม่ได้รับบาดเจ็บ

ทั้งสามคนลงจากรถและวิ่งตรงไปที่รถด้านหลัง

“ไป๋ยี่เฟย!”

หลิวเสี่ยวอิงตะโกนอย่างกังวล แต่เมื่อเขาวิ่งไปที่รถของไป๋ยี่เฟย และเห็นสภาพรถที่ถูกชนจนพังไปหมด เธอก็ร้องไห้ออกมาทันที

ไป๋หู่และจงเหลียนนั้นสงบกว่ามาก ทั้งสองมองหน้ากัน จงเหลียนไปดูที่รถของสวี่ลั่ง ไป๋หู่เอื้อมมือไปที่หน้าต่างรถ และเปิดประตูจากด้านใน พยายามจะลากตัวจางหัวปินออกจากถุงลมนิรภัย

“ดูสิว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง?” ไป๋หู่กล่าว

หลิวเสี่ยวอิงเช็ดน้ำตาสองที รับจางหัวปิน และให้เขาพิงอยู่ข้างถนน จับชีพจร มีรอยขีดข่วนจากกระจกที่แขนของเขา มันไม่ร้ายแรง และการเป็นลมก็เนื่องมาจากถุงลมนิรภัย และไม่ได้เป็นอะไรมาก

จากนั้น ไป๋หู่ก็เปิดประตูเบาะหลังอีกครั้ง และพบไป๋ยี่เฟยและโจวฉวี่เอ๋อ