ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 409

บทที่409

“เสว่เอ๋อ?”

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปที่หลี่เสว่ตรงหน้าเขาไม่คาดคิดว่าเขาจะเห็นหลี่เสว่เมื่อเขาออกมา

หลังจากลงจากรถหลี่เสว่ก็ยืนอยู่ข้างถนนเพียงก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเงียบ ๆ

ไป๋ยี่เฟยเห็นดังนั้นก็เดินเข้าไปแล้วกอดหลี่เสว่ไว้ในอ้อมกอด

หลี่เสว่ไม่ได้ขัดขืน แต่เอื้อมมือไปกอดไป๋ยี่เฟยและกระซิบเบา ๆ: “คุณไม่เป็นไรแล้ว ดีจัง”

หลังจากพูดจบหลี่เสว่ก็ร้องไห้อย่างเงียบ ๆ

คนที่อยู่เบื้องหลังหลิวเสี่ยวอิงและพวกต่างยิ้มอวยพรเมื่อพวกเขาเห็นมัน

ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่กลับมาถึงวิลล่าหลันโปกั่ง

ต้องอยู่ในสถานกักกันมากว่าหนึ่งเดือน ทันทีที่ไป๋ยี่เฟยกลับไปก็เข้าไปอาบน้ำทันทีและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สะอาด สบายเนื้อสบายตัวไม่น้อย

หลี่เสว่นั่งรอไป๋ยี่เฟยอยู่ที่ห้องรับแขกและตื่นเต้นอยู่ในใจ เพราะเธอยังมีเรื่องจะบอกไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยเดินลงไปชั้นล่างหลังจากอาบน้ำเขารู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เห็นหลี่เสว่รอเขาอยู่

“เสว่เอ๋อ”

หลี่เสว่ตอบว่า “คุณมานั่งก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินคำพูดนั้นจากนั้นก็มองไปที่การแสดงออกของหลี่เสว่และอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าหลี่เสว่ต้องการจะพูดอะไรกับเขา? เป็นเพราะเวลานี้สิ่งต่าง ๆ ทำให้เธอคิดได้แล้ว เธอจึงต้องริเริ่มที่จะบอกเขาว่าเธอต้องการอะไร?

หลี่เสว่ยิ้มเล็กน้อยและพูดกับไป๋ยี่เฟย: “ฉัน...ฟื้นความทรงจำแล้ว”

เสียง “ปัง” ดังขึ้น ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าเขาโดนเซอร์ไพรส์

ไป๋ยี่เฟยตัวแข็งไปชั่วขณะก่อนจะกลับมามีสติสัมปชัญญะ “จริงเหรอ? จำได้ทั้งหมดเลยรึเปล่า?”

“อือ” หลี่เสว่พยักหน้า ความจำทั้งหมดของเธอกลับมาแล้ว เธอรู้แล้วว่าที่เธอแต่งงานกับไป๋ยี่เฟยในตอนแรกนั้นเป็นเพียงสัญญาแต่งงาน และรู้ว่าความเย็นชาที่มีต่อไป๋ยี่เฟยเมื่อสองปีก่อน และยิ่งรู้ว่าช่วงครึ่งปีมานี้ ไป๋ยี่เฟยดีกับเธอมาก

ไป๋ยี่เฟยตื่นเต้นมากและนั่งลงข้างหลี่เสว่อย่างไม่รู้ตัวและกอดเธอไว้ในอ้อมกอด

“ดีจังเลย...”

มันดีมากจริง ๆ ความทรงจำของหลี่เสว่กลับมาแล้ว เธอจำสิ่งเล็กน้อยระหว่างพวกเขาทั้งน่าพอใจและไม่เป็นที่พอใจทั้งหมดในใจของเธอ

ไป๋ยี่เฟยแทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องแน่ใจ “เสว่เอ๋อ...ที่รัก...”

“อือ...” หลี่เสว่ที่พิงอยู่ในอ้อมกอดของไป๋ยี่เฟยและตอบอย่างเขินอาย

ไป๋ยี่เฟยได้ยินเธอตอบกลับแล้วยิ่งเพิ่มความตื่นเต้น “ที่รัก พวกเรา...ถือว่าบำเพ็ญตบะสำเร็จรึยัง?”

หลี่เสว่พยักหน้าไม่พูดอะไร

ถึงกระนั้นไป๋ยี่เฟยก็เข้าใจความหมายของหลี่เสว่เธอรู้สึกอายที่จะพูดออกไปและเขาก็รู้อยู่ในใจก็พอแล้ว

ในที่สุดไป๋ยี่เฟยก็รอจนหลี่เสว่เปิดใจ ในที่สุดพวกเขาก็บำเพ็ญตบะสำเร็จแล้ว

เดี๋ยวก่อน ห้องหอยังไม่ได้เข้า บำเพ็ญตบะอะไรกัน?