ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 416

บทที่ 416

"บริษัทสองแห่งนี้ แห่งหนึ่งชื่อว่าฝูรุ่ยจิวเวลรี่ อีกแห่งหนึ่งชื่อจินเสียงจิวเวลรี่บริษัทสองแห่งนี้ล้วนเหมาะตามเงื่อนไขของคุณ สิ่งที่แตกต่างกันคือฝูรุ่ยจิวเวลรี่จะเน้นหยกและเพชรมากกว่า ส่วนจินเสียงจิวเวลรี่จะเน้นเงินทองมากกว่า"

ไป๋ยี่เฟยก้มหน้าไปดูเอกสารของบริษัทอัญมณีสองแห่งนี้ ครุ่นคิดไปสักครู่หนึ่งแล้วก็เลือกมาอันหนึ่ง"ฝูรุ่ยจิวเวลรี่ละกัน!รีบๆไปจัดการ พรุ่งนี้เสว่เอ๋อก็สามารถไปทำงานได้แล้ว"

"ค่ะ ท่านประธาน"หลงหลิงหลิงรีบออกไปจัดการ

ไป๋ยี่เฟยเห็นว่าหลงหลิงหลิงไปแล้ว ใจลอยไปสักพักหนึ่ง อยู่ดีๆก็นึกถึงเหลียงยู่

สองวันนี้ปลอดภัยมาก ไม่ได้รับการคุกคามใดๆ นี้ก็อยู่ในการคาดเดาของเขา

เขาไปคุกคามเหลียงหมิงเยว่ในทางอ้อมโดยผ่านเหลียงยู่ เหลียงหมิงเยว่ก็สั่งคนปรากฏตัว ใช้ชื่อของสหพันธ์ธุรกิจแห่งเมืองหลวงมาปกป้องไป๋ยี่เฟย ตอนนี้ถ้ามีคนกล้าลงมือต่อไป๋ยี่เฟย นั่นก็คือมาหาเรื่องสหพันธ์ธุรกิจแห่งเมืองหลวง

สหพันธ์ธุรกิจแห่งเมืองหลวงเป็นสิ่งที่แม้กระทั่งสี่ตระกูลใหญ่ยังไม่กล้ายั่วยุ แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าจับต้องไป๋ยี่เฟย นี่ยังต้องขอบคุณเหลียงยู่เลย

ไป๋ยี่เฟยคิดรู้ว่าควรที่จะเลี้ยงข้าวเหลียงยู่สักมื้อหนึ่ง เพื่อแสดงความขอบคุณ และก็สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเหลียงหมิงเยว่ เพื่อที่จะสามารถเตรียมตัวได้ทัน

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ลุกขึ้นมาทันที เตรียมจะไปกินข้าวกับเหลียงยู่ตอนกลางวัน และโทรไปบอกกับหลี่เสว่ว่า ให้เธอไปทำงานที่ฝูรุ่ยจิวเวลรี่ในวันพรุ่งนี้ ตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ ในขณะเดียวกันก็ได้ส่งเอกสารชุดหนึ่งที่เกี่ยวกับฝูรุ่ยจิวเวลรี่ให้เธอ

จากนั้น ไป๋ยี่เฟยขับรถไปที่สถานีตำรวจ พอดีว่าถึงเวลาเลิกงาย หลายคนล้วนออกไปกินข้าวแล้ว

รออีกสักครู่หนึ่ง ไป๋ยี่เฟยได้เห็นเหลียงยู่ ใส่ชุดตำรวจสีดำ ผมสั้นเกลี้ยงเกลา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม กำลังคุยอะไรกับเพื่อนร่วมงานอยู่

ไป๋ยี่เฟยบีบแตร

เหลียงยู่หันมาด้วยจิตสำนึก ตกใจขึ้นมาทันที"ไป๋ยี่เฟย?"

"เขามาหาคุณทำอะไร?"เพื่อนร่วมงานของเหลียงยู่รู้สึกแปลกใจมาก ทุกคนล้วนรู้จักไป๋ยี่เฟย เพราะว่าสองวันก่อนเพิ่งออกจากสถานีตำรวจ แถมยังชนะคดีความ

เหลียงยู่ก็รู้สึกแปลกใจ ดังนั้นจึงให้เพื่อนร่วมงานไปก่อน จากนั้นเดินไป พิงอยู่ข้างรถ"คุณหาฉัน?"

"แน่นอน"ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า

เหลียงยู่จ้องไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างแปลกประหลาด"คุณหาฉันทำอะไร คดีความของคุณจบสิ้นแล้วไม่ใช่หรือ?"

ไป๋ยี่เฟยยิ้ม"แน่นอนว่ามาชอบใจคุณสิ ฉันสามารถออกมาอย่างปลอดภัย ล้วนเพราะคุณนั่นแหละ!"

"อ๊ะ?"เหลียงยู่ทำหน้าอึ้ง ไม่รู้ว่าไป๋ยี่เฟยได้ไปคุกคามเหลียงหมิงเยว่โดยผ่านเธอ

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่พูดมาก"ไปเถอะ ฉันเลี้ยงข้าวคุณ"

เหลียงยู่คิดแล้ว พูดปฏิเสธว่า"ฉันไม่ไป ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ช่วยคุณอะไรเลย แต่คุณกลับบอกว่ามาขอบใจฉัน ดังนั้นฉันมีเหตุที่จะสงสัยคุณ คุณตั้งใจมาหาฉัน ไม่แน่ว่าคิดอะไรร้ายๆอยู่เลย?"

ตามจริงเหลียงยู่ก็พูดถูกแล้ว แต่ความหมายที่เหลียงยู่เข้าใจ มันอาจจะไม่เหมือนกับที่ไป๋ยี่เฟยเข้าใจ

"ฉันมาขอบใจคุณจริงๆ"ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างตั้งใจ"และอีกอย่างหนึ่ง แต่กินข้าวเท่านั้น ไม่ต้องระวังขนาดนี้หรอก?"

เหลียงยู่กะพริบตา รู้สึกว่ามันก็ใช่ ก็เลยขึ้นรถ

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้พาเหลียงยู่ไปภัตตาคารที่ระดับสูง จอดลงในร้านอาหารจีนข้างถนน สั่งอาหารหลายจานมากิน

"คุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่งและมาเป็นตำรวจที่นี่ คนในครอบครัวไม่ปฏิเสธหรือ?"ไป๋ยี่เฟยถามอย่างไม่ตั้งใจ

เหลียงยู่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ"ปฏิเสธอะไรล่ะ?ฉันทำของฉัน มีความเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาล่ะ?"

ไป๋ยี่เฟยอึ้งเล็กน้อย พยักหน้า"ก็ใช่นะ พ่อของคุณต้องรักคุณมากๆ ถึงเคารพทางเลือกของคุณ"

เหลียงยู่คิดแล้ว ก็ไม่พูดมาก เพียงพูดว่า"พอใช้ได้"

ไป๋ยี่เฟยมองไปดูที่เหลียงยู่ รู้สึกว่าแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเหลียงหมิงเยว่และเหลียงยู่ผ่อนผังลงแล้ว แต่ยังไงก็ยังมีช่องว่างอยู่ ปกติไม่มีอะไร แต่ขอให้พูดถึงสิ่งนี้ ก็ยังมีความไม่สบายใจ

"พ่อคุณกลับมาเยี่ยมคุณหรือเปล่า?"ไป๋ยี่เฟยถาม

เหลียงยู่ส่ายหน้า"ตอนนี้เขายังออกจากโรงพยาบาลได้ไม่นาน!ยังมีเรื่องต้องยุ่ง ไม่มีเวลามาเยี่ยมฉัน"