ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 418

บทที่ 418

ไป๋หู่รับรู้ความหมายทันที ลุกขึ้นมาจะไปชนผู้หญิงคนนั้น

แต่ยังไม่ทันรอให้เขาวิ่งไป ไป๋ยี่เฟยก็ถูกผู้หญิงคนนั้นสะบัดออกทันทีและบินออกไปอีกครั้ง

ไป๋ยี่เฟยตกใจมาก ครั้งก่อนที่เหมือนหลี่ป้า เขาจับล้อมรอบหลี่ป้าไว้ยังไม่ได้ถูกสะบัดออก แต่พอถึงผู้หญิงคนนี้ แค่สะบัดเล็กน้อย ก็ถูกสะบัดออก แถมยังถูกสะบัดจนบินออกไป

แรงแบบนี้ มันเกินความคาดเดาของไป๋ยี่เฟยแล้ว

ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นมาอย่างดื้อดึง แต่เขาไม่ได้วิ่งขึ้นไปรับความเจ็บปวดแล้ว ใจเย็นลงมา"คุณมาฆ่าฉันหรือ?"

"ยังต้องถามอีกหรือ!"ผู้หญิงตอบ

"แล้วทำไมคุณไม่ฆ่าฉันล่ะ?"

ไป๋ยี่เฟยนึกถึงผู้หญิงคนนี้เก่งขนาดนั้น เขากับไป๋หู่ชนะไม่ได้อยู่แล้ว เธอเพียงต้องใช้กระบวนท่าเดียว ก็สามารถฆ่าพวกเขาได้ แต่ตอนนี้ นอกจากตบ เตะ และสะบัดพวกเขาแล้ว ไม่ได้ฆ่าพวกเขาเลย

"คุณไม่ได้มาฆ่าฉันหรอ"ไป๋ยี่เฟยใช้เสียงที่แน่วแน่พูด"ดังนั้น คุณมาหาฉันโดยเฉพาะ คือจะให้ฉันทำอะไรหรือ?"

ผู้หญิงมองไปดูไป๋ยี่เฟยตาหนึ่ง"ก็ไม่ใช่ว่าโง่มาก"

"คุณมีความสัมพันธ์อะไรกับเหลียงยู่?"ไป๋ยี่เฟยถามออกมาโดยตรง แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาฆ่าเขา แต่ในสถานที่นี้ ถ้าบอกว่าไม่มีความเกี่ยวข้องกับเหลียงยู่ เขาไม่เชื่อหรอก

ผู้หญิงไม่ได้ตอบคำถามของเขา กลับได้มาถึงต่อหน้าไป๋ยี่เฟยอย่างเร็ว

ไป๋ยี่เฟยตกใจมาก อยากจะหลบหลีก แต่เสียดาย หลบหลีกไม่ทัน

ครั้งนี้ ผู้หญิงไม่ได้ตบจนเขาบินไป แค่ใช้มีดในมือก็เคาะจนไป๋ยี่เฟยสลบ

ไป๋หู่วิ่งมา มองดูผู้หญิงคนนี้อย่างระมัดระวัง

ผู้หญิงมองไปดูไป๋ยี่เฟยตาหนึ่ง และก็มองไปดูไป๋ยี่เฟยอีก"ฉันยืมเขามาใช้เดือนหนึ่ง เดือนหนึ่งผ่านไปเขาก็จะกลับมา"

"คุณเป็นใคร?อยากจะทำอะไร?"ไป๋หู่ถาม

ผู้หญิงไม่ตอบ เพียงพูดว่า"ยังไงก็มีผลประโยชน์ต่อเขา ไม่มีผลเสียหรอก"

พูดเสร็จ ไม่สนใจไป๋หู่ มือข้างหนึ่งยกไป๋ยี่เฟยขึ้นมาราวกับยกเด็ก แถมยังไปได้อย่างสบายมาก

......

ตอนกลางคืน หลี่เสว่ไม่เห็นไป๋ยี่เฟยกลับมา ตอนแรกยังนึกว่ายุ่งงานอยู่ไม่ได้สนใจ แต่รอจนกว่าสิบโมงกว่ายังไม่กลับมา นี่ถึงเป็นห่วงขึ้นมา

หรือว่าศัตรูคนไหนมาหาไป๋ยี่เฟยแก้แค้นอีกหรือ?ไป๋ยี่เฟยจะมีอันตรายหรือเปล่า?

หลี่เสว่รีบโทรให้ไป๋ยี่เฟย

"ขอโทษค่ะ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......"

หลี่เสว่ใจเต้นขึ้นมา เกิดความรู้สึกที่ไม่ดี

ในเวลานี้ ไป๋หู่โทรเข้า

"ไป๋ยี่เฟยมีเรื่องต้องไปจัดการ อีกหนึ่งเดือนกลับมา"

"เรื่องอะไร แม้กระทั่งโทรศัพท์ยังใช้ไม่ได้หรือ?"หลี่เสว่รีบถาม

ไป๋หู่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพียงพูดว่า"เขาไม่มีอันตราย แต่ไม่สะดวกใช้โทรศัพท์"

พูดเสร็จ ไป๋หู่ก็วางสายโดยตรง

หลี่เสว่นั่งอยู่บนเตียง มองดูโทรศัพท์อย่างมึนงง ใจเต้นแรงมาก ตกลงนี่หมายความว่าอย่างไร?มีเรื่องอะไรไม่สะดวกติดต่อทางโทรศัพท์?หรือได้ไปสถานที่ที่ไม่มีสัญญาณหรือ?

แต่ไปสถานที่ที่ไม่มีสัญญาณทำไม?แถมยังไปอย่างกะทันหัน?

นึกไม่ออก หลี่เสว่เลยนอนไม่หลับ