ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 424

บทที่ 424

เป็นวันใหม่อีกวันหนึ่ง ไป๋ยี่เฟยถูกฝึกฝนจนเกือบตายไปเหมือนเดิม

ในที่สุด หลังจากครั้งสุดท้ายที่ถูกจับทุ่มออกไป ไป๋ยี่เฟยพิงอยู่ข้างลำต้น “ผมว่า ในหนึ่งเดือนนี้ผมก็จะไม่เป็นเช่นนี้ทุกวันมั้ง? นี่ยังเรียกว่าฝึกฝนอะไรหรือ? นี่เห็นได้ชัดว่ามาถูกซ้อมล่ะ!”

เหลียงยู่ยิ้มแล้วยิ้มอีก “ไม่เป็นแน่นอน แต่ว่าความแข็งแกร่งของร่างกายคุณจะต้องเพิ่มให้คุณ ไม่งั้นวันหลังคุณจะน้อมรับไม่ไหว”

นั่งอยู่ข้างลำต้น ไป๋ยี่เฟยอดไม่ได้คิดแล้วคิดอีก สี่วันที่ผ่านมา เขาทนจับทุ่มได้มากขึ้นจริงๆ แต่ในที่สุดก็ยังเป็นเพียงแค่ทนจับทุ่มได้เท่านั้น กลับไม่มีฝีมือที่จะควบคุมศัตรูได้เลย

เหลียงยู่เดินเข้ามา ใช้เท้าเตะไป๋ยี่เฟยเตะแล้วเตะอีก “คืนนี้พวกเรากินปิ้งปลากัน”

“อ่า?” ไป๋ยี่เฟยอึ้งชะงัก จากนั้นตาสว่างขึ้น “ปิ้งปลาหรือ? คุณไปซื้อหรือ?”

สิ่งที่ไป๋ยี่เฟยคิดคือปิ้งปลาที่มีเครื่องปรุงคู่กับผักมากมายแบบนั้นในร้านอาหาร หลายวันนี้กินจืดมากกว่ามาโดยตลอด ในที่สุดก็สามารถกินเนื้อได้แล้วหรือ?

เหลียงยู่ลืมตาขาวหนึ่งที “คุณฝันไปเถอะ บอกแล้วหลังจากหนึ่งเดือนจึงลงจากเขาได้ ฉันก็ไม่ได้เช่นกัน แต่ว่าฝั่งโน้นมีแม่น้ำสายหนึ่ง พวกเราไปจับมาย่างเอง เข้าใจหรือยัง?”

จากนั้น เหลียงยู่พาไป๋ยี่เฟยเดินเข้าในป่าไประยะหนึ่ง ผ่านไปไม่นานข้างหน้าตากว้างขวางขึ้นมา มีแม่น้ำสายหนึ่งกว้างประมาณสองเมตรปรากฏอยู่ต่อหน้าคนทั้งสอง

“น้ำในแม่น้ำนี้ไหลลงมาจากภูเขา ใสสะอาดมาก ปลาที่อยู่ข้างในก็อ้วนมากด้วย” เหลียงยู่พูดกับไป๋ยี่เฟยว่า “ไป จับปลา”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยถอดรองเท้าออก เอาขากางเกงขึ้น ลงไปอย่างมือเปล่า

แม่น้ำใสสะอาดมากจริงๆ ความสูงถึงเพียงน่องของไป๋ยี่เฟย ก้อนหิน ปลาที่อยู่ในน้ำล้วนมองเห็นอย่างชัดเจน

หลังจากไป๋ยี่เฟยเข้าไปแล้ว หาสถานที่ที่มีปลามากกว่าจุดหนึ่ง ค่อยๆก้มตัวลง อยากจะจู่โจมสักหน่อย แต่ความรู้สึกที่ปลามีต่อน้ำเร็วมาก ทันทีที่มือของไป๋ยี่เฟยจับต้องกับน้ำ ก็ทำให้ปลาตื่นแล้ว ปลากระจายออกไปทันที

ไป๋ยี่เฟยจับไปหลายครั้งล้วนจับปลาไม่ได้ เหนื่อยจนหอบฮื้ดๆ รู้สึกเหนื่อยกว่าตอนฝึกฝน

เหลียงยู่หัวเราะเสียงดังอยู่บนฝั่ง “ฮ่าฮ่า......คุณทำไมโง่ขนาดนี้ล่ะ? แม้แต่ปลาก็จับไม่ได้”

ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าจ้องมองเหลียงยู่หนึ่งที “ถ้าแน่คุณมาสิ!”

เขาก็คิดว่าแค่จับปลาน่าจะง่ายนะ ใครจะรู้ว่ายากขนาดนี้ล่ะ?ปลาเหล่านี้ลื่นเกินไปแล้ว จับไม่อยู่จริงๆ!

เหลียงยู่ไม่อยากลงน้ำ “คุณไม่ใช่ใช้ชีวิตอยู่กับชาวนามานานขนาดนั้นแล้วหรือ? ทำไมแม้แต่จับปลาก็ไม่เป็นล่ะ?”

ไป๋ยี่เฟยหยุดชะงัก นึกถึงสถานะของเหลียงยู่ก็เข้าใจแล้วด้วย สิ่งที่เธอพูดเป็นเรื่องจริง แต่เวลานั้นล้วนทำไร่ทำนา ที่ไหนมีเวลาไปจับปลาเล่นล่ะ?