ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 456

บทที่ 456

“หา?” ไป๋ยี่เฟยตื่นทันที รู้สึกตกใจอีกครั้ง วินาทีนี้เขายังไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร

หลิวาเสี่ยวอิงตั้งใจพูดอีกครั้ง “ฉันไม่มีโอกาสแล้วจริงเหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยชะงัด ทันใดนั้นเข้าใจความหมายของหลิวเสี่ยวอิง จากนั้นก็ถอนหายใจ “เสี่ยวอิง คุณเป็นผู้หญิงที่ดี แต่ผมมีเมียแล้ว คุณคู่ควรกับคนที่ดีกว่า”

หลิวเสี่ยวอิงได้ยินคำพูดนี้แล้ว ตะลึงไปครู่หนึ่ง ตาแดงน้ำตาคลอทันที หันหัวไปอีกฝั่ง น้ำเสียงสั่นเครือ “ก็ได้ ฉันแค่อยากให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย คนที่ชอบฉันยังเข้าแถวรอตั้งเยอะ”

“อย่างนั้นก็ดี คุณสามารถเลือกคนที่เหมาะสมคนหนึ่ง” ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าตอนนี้หลิวเสี่ยวอิงเสียใจ ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ก็แค่พูดคล้อยตามเธอ

หลิวเสี่ยวอิงทำเสียงเชอะ ลุกขึ้นยืน แล้วเดินจากไป

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวอย่างเอือมระอา ไม่พักผ่อนต่อแล้ว แต่กลับไปคฤหาสน์ที่หลันโปกั่ง

ในคฤหาสน์ ไม่มีหลี่เสว่ รู้สึกอ้างว้างเดียวดาย

ไป๋ยี่เฟยนั่งในห้องรับแขก มองไปรอบด้าน วินาทีนี้รู้สึกว่าคฤหาสน์ใหญ่เกินไป ควรจะเปลี่ยนไปอยู่บ้านหลังเล็ก

“กริ๊งกริ๊งกริ้ง......”

ไป๋ยี่เฟยหยิบมือถือขึ้นมา จางหรงโทรมา

“ท่านประธาน เกิดเรื่องแล้ว......”

ไป๋ยี่เฟยวางสาย แล้วออกจากบ้านทันที ขับรถไปที่ที่เคยเป็นของเฝิงหย่งก้าง แต่ตอนนี้เป็นโรงงานเครื่องประดับของเขา

เมื่อครู่จางหรงบอกว่า เฝิงหย่งก้างรู้ว่าไป๋ยี่เฟยใช่ประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปแล้ว ก็เลยพาคนของตัวเองไปที่โรงงานเครื่องประดับ จะเอาโรงงานเครื่องประดับคืน

จางหรงรู้เรื่องของไป๋ยี่เฟยแล้ว แต่เป็นเพราะว่าเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา จางหรงคิดว่าไป๋ยี่เฟยไม่ล้มง่ายๆอยู่แล้ว จึงไม่ยอมเฝิงหย่งก้าง

แต่เฝิงหย่งก้างเอาเย่ฮวนมาอ้าง เขาก็เลยไม่มีวิธี จึงต้องหาไป๋ยี่เฟยมาจัดการด้วยตัวเอง

.......

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ไป๋ยี่เฟยก็มาถึงโรงงานเครื่องประดับ เวลานี้ที่โรงงานมีคนสองกลุ่ม

กลุ่มหนึ่งเป็นคนของเฝิงหย่งก้าง อีกกลุ่มหนึ่งเป็นคนของจางหรง

“พวกแกเจียมตัวหน่อย หลบเดี๋ยวนี้ โรงงานนี้คืนให้ฉัน ฉันยังจะให้โอกาสพวกแกมีหนทางการทำมาหากิน” เฝิงหย่งก้างพูดอย่างอวดดี “ประธานของพวกแกเปลี่ยนคนแล้ว อย่างมาหน้าโง่ช่วยมันทำงานอีก”

จางหรงพูดอย่างโมโห “เรื่องการเปลี่ยนประธานยังไม่แน่ชัด อย่ามาพูดไปเรื่อย อีกอย่างโรงงานเครื่องประดับนี้ถูกซื้อแล้ว และได้ดำเนินการตามขั้นตอนปกติ ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้ว”

“แล้วฉัน ก็เป็นผู้ครอบครองโหวจวี๋กรุ๊ป และเป็นพ่อตาของเย่ฮวนประธานของเย่ซื่อกรุ๊ป โรงงานเครื่องประดับนี้ ขอแค่ฉันพูดคำเดียว มันก็เป็นของฉัน” เฝิงหย่งก้างพูดอย่างมั่นใจ

จางหรงได้ยินก็พูดไม่ออก เขารู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นจึงไม่รู้จะตอบกลับยังไง ได้แต่จ้องหน้าเฝิงหย่งก้าง ให้เขาด่าไป

เวลาเดียวกัน เซียวหรงเทาที่ยืนอยู่ข้างเฝิงหย่งก้างก็เดินออกมา “ผมว่าประธานจาง คุณน่าจะรู้สถานการณ์ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยไม่มีอะไรแล้ว คุณจะเอาอนาคตตัวเองไปแลกกับคนแบบนี้ทำไม?”

พูดจบ คนอื่นๆก็พูดตาม

“ใช่ เมื่อเทียบกับของพวกนี้ อนาคตของตัวเองสำคัญกว่าทุกอย่าง”

“ถ้าเป็นผม ผมต้องยืนข้างประธานเฝิงแน่นอน”

“ก็ต้องเป็นแบบนั้น ประธานเฝิงเขาเป็นพ่อตาของประธานเย่ ความสัมพันธ์นี้ ธรรมดาที่ไหน?”

“......”

ทุกคนต่างพูดคล้อยตามแล้วใช้โอกาสประจบเฝิงหย่งก้าง นี่ยิ่งทำให้เฝิงหย่งก้างได้ใจยิ่งขึ้น สายตาที่มองจางหรงยิ่งหยิ่งผยองขึ้นมา

จางหรงสีหน้าไม่ดี และหัวหน้าระดับสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา

พวกเขาไม่เข้าใจเรื่องราวต่างๆนานาที่อยู่เบื้องหลัง แต่พวกเขารู้ว่า ไป๋ยี่เฟยออกจากตำแหน่งแล้ว ถ้าอยากพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ ก็ต้องติดตามเถ้าแก่ปัจจุบัน

“ประธานจาง ไม่อย่างนั้นคุณ......”