ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 504

บทที่ 504

“ผม......”

ไป๋ยี่เฟยกำลังจะเอ่ยออกไป ก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“เสว่เอ๋อ มาแล้วเหรอ”

หลิ่วจาวเฟิงสวมชุดสูทสีเงินเดินมาจากเรือสำราญ เขารอหลี่เสว่มาสักพักแล้ว เห็นคนยังไม่มา จึงเดินออกมาตามหาเอง นึกไม่ถึงว่าจะเจอหลี่เสว่ที่ประตูทางเข้าพอดี

ทว่า หลิ่วจาวเฟิงก็เห็นไป๋ยี่เฟยไวเช่นกัน “ไป๋ยี่เฟย？ นายมาอยู่นี่ได้อย่างไร？”

ไป๋ยี่เฟยจึงเงยหน้ามองดูเขา “ฟังจากที่คุณพูด ผมดูไม่ควรอยู่ที่นี่？”

“หรือไม่ใช่เหรอ？” สีหน้าหลิ่วจาวเฟิงปราศจากรอยยิ้ม “นี่การเลือกตั้งประธานสหพันธ์ธุรกิจ คนกระจอกอย่างนาย ไม่มีคุณสมบัติมาที่นี่！”

หลี่เสว่ไม่เห็นด้วยที่หลิ่วจาวเฟิงว่าไป๋ยี่เฟยเช่นนี้ จึงพูดเสียงเน้นว่า： “ฉันมีคุณสมบัติก็พอแล้ว ฉันพาเขาเข้ามาได้！”

หลิ่วจาวเฟิงรู้ว่าบัตรเชิญหนึ่งใบสามารถเชิญผู้ติดตามได้สองคน แต่เขานึกไม่ถึงว่าหลี่เสว่จะเชิญไป๋ยี่เฟยมา โมโหจนอกกระเพื่อมไม่หยุด “ได้ คุณจะพาเขาเข้าไปให้ได้ใช่ไหม？ อย่างนั้นผมจะบอกให้ เขาเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด！ เพราะผมไม่อนุญาต！”

“คุณมีสิทธิ์อะไรไม่อนุญาต ไม่ให้เขาเข้าไป？ คุณเป็นคนจัดการเลือกตั้งนี้เหรอ？” หลี่เสว่โต้เสียงดัง

หลิ่วจาวเฟิงลากเสียงหัวเราะยาว “เพราะว่า จดหมายเชิญของคุณผมเป็นคนให้ คุณคิดว่าผมมีสิทธิ์ไม่ให้เขาเข้าได้หรือเปล่า？”

“อะไรนะ？” หลี่เสว่ตกใจดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง บัตรเชิญนี้ที่แท้หลิ่วจาวเฟิงเป็นคนให้หรอกหรือ！

หลี่เสว่เหลือบตาคล้อยต่ำ กำมือตัวเองแน่นอย่างเงียบๆ

ไป๋ยี่เฟยเห็นเข้า เงยหน้าขึ้นพูดกับหลิ่วจาวเฟิง： “วางใจเถอะ บัตรเชิญของเสว่เอ๋อ ไม่พาผมเข้าไปหรอก คนที่เธอจะพาเข้าไปคือสองคนนี้”

จบประโยค ไป๋ยี่เฟยก็ชี้ไปที่โจวฉวี่เอ๋อกับเฉินห้าว

โจวฉวี่เอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอก็ไม่ชอบหลิ่วจาวเฟิง สถานการณ์ในตอนนี้ ทำให้เธอลังเลใจ ว่าจะเข้าไปดีหรือเปล่า? หรือควรจะให้โควตากับไป๋ยี่เฟยดี?

แต่คำพูดของหลิ่วจาวเฟิงเมื่อครู่ทำให้ความคิดของเธอเมื่อครู่ดับไปในทันที ดูท่าทางของไป๋ยี่เฟย เหมือนจะไม่แยแส？

หลิ่วจาวเฟิงเห็นสภาพแล้วก็หัวเราะขึ้นมา คางกางออก “ถือว่านายรู้จักตัวเองดี！”

จบประโยค หลิ่วจาวเฟิงก็ยิ้มให้หลี่เสว่แล้วพูดว่า： “เสว่เอ๋อ ไป เข้าไปกันเถอะ ผมจะนำทางให้”

“ไม่จำเป็น” หลี่เสว่สีหน้าดูไม่จืด พอตอบเขาเสร็จ ก็พูดกับไป๋ยี่เฟยว่า： “รอฉันเดี๋ยวนะ ฉันจะพยายามให้ถึงที่สุด”

ไป๋ยี่เฟยเห็นท่าทางเธอตั้งใจอย่างนี้ อดหัวเราะไม่ได้ “อืม ผมจะรอ”

จากนั้น หลี่เสว่ขนาดมองก็ยังไม่อยากมองหลิ่วจาวเฟิง เดินตรงดิ่งไปที่เรือสำราญ

หลิ่วจาวเฟิงเห็นหลี่เสว่ไม่เห็นเขาในสายตา สีหน้าก็ถมึงขึ้น ทว่าพอนึกถึงว่าไป๋ยี่เฟยขึ้นเรือมาไม่ได้ สามวันนี้เขายังมีเวลาใกล้ชิดกับหลี่เสว่อีกมาก ก็เลยไม่ร้อนรน

“ไป๋ยี่เฟย คอยดูเถอะ รอฉันได้เป็นประธานสหพันธ์ธุรกิจ เสว่เอ๋อก็จะเป็นของฉัน！” หลิ่วจาวเฟิงทิ้งคำพูดไว้ให้ไป๋ยี่เฟยเสร็จ ก็หมุนตัวเดินเข้าไปในเรือสำราญ

ไป๋ยี่เฟยมองดูเขาแล้ว ก็สบถคำด้วยสีหน้าเฉยเมยออกมาสองคำว่า “งี่เง่า”

พอหลังจากคนกลุ่มนี้ไปแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงเอ่ยปากพูดว่า： “ท่านที่ตรงนี้ ไม่มีบัตเชิญ เชิญกลับเถอะครับ！”

“ใครบอกว่าเราไม่มีบัตรเชิญ” ไป๋ยี่เฟยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนิ่งไปชั่วครู่ การสนทนาของอีกฝ่ายเมื่อครู่เขาได้ยินอย่างชัดเจน หลิ่วจาวเฟิงเป็นใครเขาก็รู้ นั่นคือประธานกรรมการบริษัทโหวจวี๋กรุ๊ปแห่งเมืองเทียนเป่ย เป็นบุคคลดัง

ส่วนไป๋ยี่เฟยไม่ได้เป็นอะไรเลย จึงไม่มีคุณสมบัติเข้าไป ฉะนั้น พอได้ยินว่าไป๋ยี่เฟยมีบัตรเชิญ เขาถึงได้ตกตะลึง

ไป๋ยี่เฟยในสายตาที่ตกใจของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เอาบัตรเชิญใบนั้นของตัวเองออกมา ยื่นให้เขา