ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 543

บทที่543

หลิวเสี่ยวอิงยิ้มแหะๆ “ก็เราไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้วนี่ ฉันเลยอยากจะเม้าท์กับเธอหน่อยก็เท่านั้น”

หลี่เสว่สงสัยหนักยิ่งกว่าเดิม จนถึงขั้นเริ่มระวังตัวแล้ว

จะให้โทษหลี่เสว่ก็ไม่ได้ หลี่เสว่จำได้ดีว่าตอนอยู่บนเรือคนมีคนปลอมตัวเป็นโจวฉวี่เอ๋อมาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องของฉินหัว พวกเธอก็ไม่มีทางจับพิรุธได้เด็ดขาด

แล้วหลิวเสี่ยวอิงในตอนนี้ก็มีจุดที่ผิดปกติไปเหมือนกันบวกกับในรถก็เหลือแค่พวกเธอสองคนเท่านั้น มันจึงทำให้เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยแบบนั้น

พอหลิวเสี่ยวอิงเห็นว่าหลี่เสว่กำลังระวังตัวมากขึ้น เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด เพราะน้าสองฉันมาแล้วต่างหาก”

สิ้นเสียง หลี่เสว่ก็โล่งอกลงทันทีและเข้าใจเจตนาของหลิวเสี่ยวอิงแล้ว

“เราจะไปตอนนี้เลยใช่มั้ย?” หลี่เสว่ถามไปด้วยความดีใจ ทันทีที่พิษถูกแก้เธอก็สามารถมีลูกได้แล้ว และเธอก็ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ไป๋ยี่เฟยต้องเดือดร้อนอีก

หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า “ตอนนี้ไป๋ยี่เฟยยังไม่รู้ว่าอาสองมาแล้ว”

หลี่เสว่ อืม แล้วขอร้องไปว่า “ช่วยไม่บอกเรื่องนี้กับเขาได้มั้ย? ถ้า ถ้าเกิดว่ารักษาได้แล้ว เราก็แค่ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น”

หลิวเสี่ยวอิงเงียบไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา “เธอไม่ต้องห่วง ฉันไม่บอกไป๋ยี่เฟยหรอก”

แต่เธอกลับแอบแลบลิ้นในใจ ไป๋ยี่เฟยรู้เรื่องนี้ไปนานแล้วย่ะ แถมยังกำชับให้เธอห้ามบอกให้หลี่เสว่รู้ด้วย สองคนนี้นี่ช่าง เป็นคู่ที่เกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆ!

……

พอกลับมาถึงบ้าน เพื่อฉลองที่หลี่เสว่ได้ขึ้นเป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจ ไป๋ยี่เฟยจึงบอกให้หวังโหลวไปจองห้องวีไอพีของ โรงแรมเทียนเป่ยไว้ห้องหนึ่ง

และในเวลาเดียวกัน เพื่อเป็นการฉลอง ลูกน้องของไป๋ยี่เฟยทุกคนวันนี้ยังได้หยุดงานอีกหนึ่งวัน

พอหลี่เสว่กลับมาถึงวิลล่าก็รีบเก็บของทันที

พอไป๋ยี่เฟยเห็นอย่างนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดไปว่า “ที่รัก กว่าจะเดินทางก็พรุ่งนี้ ค่อยเก็บคืนนี้ก็ได้ครับ!”

หลี่เสว่ส่ายหน้า “การเป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจนั้นฉันไม่เคยมีประสบการณ์เลยสักนิด ฉันเลยอยากจะเตรียมตัวให้ดี แล้วฝึกฝนตัวเองให้เยอะๆ พรุ่งนี้ไปจะได้ไม่ถูกคนอื่นเขาหัวเราะเยาะเอาค่ะ”

“ใครว่าล่ะครับ ภรรยาของผมนั้นฉลาดจะตาย เรียนรู้อะไรก็เร็ว” ไป๋ยี่เฟยพูดชมเธอ

หลี่เสว่มองเขาอย่างไม่ชอบใจ “ไม่ต้องมายอฉันเลยค่ะ ตัวเองเป็นยังไงฉันรู้ดีแก่ใจ”

ไป๋ยี่เฟยแตะจมูกเบาๆ ด้วยความเขิน “โอเคครับ ที่รักว่ายังไงก็ว่าตามนั้น”

หลี่เสว่เก็บของไปพูดไป “เสื้อผ้าในตู้นั้นถูกจัดไว้ตามฤดูกาล คุณจัดการเอาเองนะคะ อีกอย่าง เสื้อสูทตัวนี้จะต้องซักแห้ง ห้ามเอาไปซักในเครื่องซักผ้าเด็ดขาด……”

ไป๋ยี่เฟยมองดูหลี่เสว่ที่กำลังสั่งโน่นสั่งนี่ จนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ที่รัก คุณพูดอย่างกับว่าคุณจะไม่กลับมาแล้วอย่างนั้นแหละ”

หลี่เสว่ชะงักไป ความจริงเธอเองก็มีความคิดแบบนั้นอยู่เหมือนกัน เธอคิดว่าถ้าเรื่องที่เธอไม่สามารถมีลูกรักษาไม่หายละก็ เธอก็เลือกที่จะออกจากชีวิตของไป๋ยี่เฟยไป เธอจะเป็นตัวถ่วงของไป๋ยี่เฟยไม่ได้ ไป๋ยี่เฟยจำเป็นต้องมีลูกสักคนถ้าเธอมีให้ไม่ได้ ก็มีแต่ต้องจากไป ให้เขาไปแต่งกับผู้หญิงคนอื่น

ส่วนเธอนั้น ตอนนี้ได้ขึ้นเป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจเป่ยไห่แล้ว ถึงแม้จากแยกจากไป๋ยี่เฟยแล้ว เธอก็ยังมีอำนาจมากพอที่จะช่วยเหลือไป๋ยี่เฟยได้

ความจริงนี่เองก็เป็นเหตุที่เธอขอร้องให้ไป๋หยุนเผิงช่วยเธอเหมือนกัน แค่ตอนนั้นเธอยังไม่มั่นใจว่าการที่เธอมีลูกไม่ได้นั้นจะรักษาให้หายได้รึเปล่าเท่านั้น

“คุณจะคิดมากแบบนั้นไปทำไมคะ? แต่ว่านะ ถ้าฉันไปแล้ว ฉันเองก็คงต้องยุ่งมากแน่ๆ คงไม่ค่อยมีเวลาได้กลับมาหรอกค่ะ” หลี่เสว่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไป๋ยี่เฟยคิดๆ ดูแล้วรู้สึกว่ามันก็จริง ด้วยความอาลัย เขาจึงพูดไปว่า “ที่รักครับ ความจริงคุณไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะครับ คุณยังมีผมอยู่ทั้งคนไม่ใช่รึไง?”

“ไม่ได้ค่ะ เราต่างก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” หลี่เสว่พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

ไป๋ยี่เฟยฟังแล้วก็รู้สึกประทับใจขึ้นมาทันที ไม่เสียแรงที่เป็นภรรยาของเขา ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน!

ไป๋ยี่เฟยที่มองดูหลี่เสว่ก้มเก็บของอยู่ ก็เกิดความรู้สึกอยากทำอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกพ่อตาแม่ยายของเขาขัดจังหวะไว้ก่อน

“เสว่เอ๋อ ลูกนี่ช่างเป็นที่น่าภาคภูมิใจของพ่อกับแม่จริงๆ!” หลิวจื่อหยุนเข้ามาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

พอหลิวจื่อหยุนรู้ว่าลูกสาวของตัวเองได้เป็นประธานของสหพันธ์ธุรกิจเธอก็ยิ้มจนแก้มแทบปริแล้ว

พอหลี่เสว่ได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ เธอเองก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน “พ่อคะ แม่คะ”

หลี่เฉียงตงยิ้มไปพยักหน้าไป แสดงออกถึงความชมเชย ส่วนหลิวจื่อหยุนนั้นก็ดึงหลี่เสว่ไปถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างการเลือกตั้ง

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดแทรก เขาแค่พูดขึ้นคำเดียวว่า “พ่อครับ”

หลี่เฉียงตงเดินมาตรงหน้าเขา แล้วพูดเบาๆ ว่า “พ่อของแกมาแล้ว จะไปเจอเขาหน่อยมั้ย?”

ไป๋ยี่เฟยอึ้งไป ไป๋หยุนเผิงมาที่นี่เหรอ?

“แล้วพ่อคิดว่ายังไงล่ะครับ?” ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ตอบ เพียงแค่ถามกลับไปอย่างนั้น