ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 576

บทที่ 576

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ไปไกลเกินไป เพราะเขากลัวว่าจ้าวเทียนจะหนีไป

ถ้าเกิดว่าเขาไปไกลเกิน จ้าวเทียนวิ่งหนีไป เขาก็จะไม่สามารถตามทันได้

อย่างไรก็ตามจ้าวเทียนไม่น่าจะมีความกล้าหาญมากขนาดนั้น บวกกับเขายังเป็นคุณชายที่ถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดี เขาเดินมาไกลแล้วโดยมีฉีฉีอยู่บนหลังของเขา เขาก็เหนื่อยเกินกว่าจะวิ่งหนีได้แล้ว และถ้าหนีไปก็คงจะหนีได้ไม่ไกลหรอก

แต่ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่วางใจ ดังนั้นเขาจึงรีบค้นหากิ่งไม้แห้งอย่างรวดเร็ว

ในถ้ำ อย่างที่ไป๋ยี่เฟยคิด จ้าวเทียนไม่กล้าที่จะวิ่งหนีเลย เขากลัวว่าไป๋ยี่เฟยจะจงใจหลอกเขา หลังจากออกไปเขาก็ไม่ได้ออกไป แต่กลับซ่อนตัวไว้

ถ้าเขาวิ่งหนี ก็จะถูกจับได้โดยไป๋ยี่เฟย ถ้าถึงตอนนั้นไป๋ยี่เฟยก็โกรธ และฆ่าเขาโดยตรงล่ะจะทำยังไง?

เขาไม่กล้าที่จะวิ่งหนี แต่สายตาของเขาหันไปมองที่ฉีฉี

เดิมทีเขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ แต่เมื่อเขามองดูไปแล้ว เขาก็พบว่าฉีฉีนั้นค่อนข้างดูดีอยู่ ซึ่งเป็นสไตล์แบบตัวเล็กน่ารัก

ชุดที่ไป๋ยี่เฟยได้สวมใส่ชุดที่ให้ฉีฉีค่อนข้างใหญ่ เนื่องจากการนอนอยู่บนพื้น มีจุดที่ถูกเผยออกมาอยู่มากมาย นี่ทำให้จ้าวเทียนกลืนน้ำลายโดยจิตสำนึก

ในฐานะที่เป็นคุณชายที่ร่ำรวยและมีอำนาจ แน่นอนว่าเขาได้เล่นกับผู้หญิงมากมาย

แต่อย่างไรก็ตาม จ้าวเทียนยังไม่เคยเล่นกับผู้หญิงตัวเล็กน่ารักแบบนี้มาก่อน

แสงฤดูใบไม้ผลิที่รั่วไหลออกมา ในถ้ำที่เงียบสงบและความเหงา ชายและหญิงอยู่ด้วยกัน เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นมากที่สุด

จ้าวเทียนโน้มตัวเข้าไปใกล้อย่างอดไม่ได้ ดึงเสื้อของฉีฉีออกด้วยมือเดียว และมองเข้าไปข้างใน ในขณะที่มืออีกข้างจับอยู่ที่ก้นของฉีฉี

ในขณะนี้ มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา

จ้าวเทียนตกใจ และรีบปล่อยมือทันที และนั่งกลับไปที่ตำแหน่งเดิม สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงจากสิ่งกระตุ้นในตอนเมื่อกี้นี้ และการเต้นของหัวใจก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามา และจุดไม้แห้ง แล้วก่อเป็นกองไฟ เพื่อให้ความอบอุ่นกับฉีฉี จากนั้นถึงสังเกตเห็นว่าสีหน้าของจ้าวเทียนเป็นสีแดง

“ทำไมหน้าคุณแดงขนาดนี้? คุณก็เป็นไข้ด้วยเหรอ?” ไป๋ยี่เฟยถามอย่างสงสัย คิดอยู่ในใจว่า คงไม่ใช่เพราะว่าผิงไฟได้ไม่นานก็แดงแล้วงั้นเหรอ?

จ้าวเทียนก้มหน้าลง และไม่กล้ามองไปที่ไป๋ยี่เฟย “ไม่.........ผม..........เป็นเพราะความเหนื่อย............”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สงสัยเลยเมื่อได้ยินเช่นนี้

มีไฟแล้ว ฉีฉีก็รู้สึกดีขึ้นมาก ไม่สั่นเท่าเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ไป๋ยี่เฟยสวมเสื้อคลุมของเขาให้ร่างเธอ จากนั้นเอนตัวไปข้างๆ และเฝ้าดูนอกถ้ำอย่างระแวดระวัง

เขากลัวว่าหากคนเหล่านั้นค้นหามา ตราบใดที่มีลำแสงอยู่ข้างนอก เขาก็จะสามารถดับฟืนได้ทันที จากนั้นก็พาตัวฉีฉีออกจากที่นี่ไป

จ้าวเทียนกำลังสังเกตไป๋ยี่เฟย เมื่อเห็นไป๋ยี่เฟยดูเหมือนจะไม่ได้พักผ่อน เขาก็กังวลอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าแสดงออกมา

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ไป๋ยี่เฟยไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว

ยังไงเขาก็มีอาการบาดเจ็บตามร่างกายเช่นกัน และหลังจากเดินมาไกลขนาดนี้แล้ว เขาก็อดทนไปได้สักพักก็อยากจะนอนหลับ

สุดท้าย ไป๋ยี่เฟยก็ทนไม่ไหว และนอนหลับไป

จ้าวเทียนดีใจที่ได้เห็นเช่นนี้ ในที่สุดเขาก็รอถึงตอนนี้ได้แล้ว!

...........

ไป๋ยี่เฟยหลับไปอย่างกระสับกระส่าย บางทีอาจเป็นเพราะความกังวลใจของเขา ดังนั้นเขาจึงหลับไป และตื่นขึ้นมาในทันใด

มองดู มีแสงเล็กน้อยบนท้องฟ้าด้านนอก และตอนนี้ก็เป็นเวลาเช้าแล้ว

ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองฉีฉี เหงื่อเต็มที่หน้าผากของฉีฉี และก็ไม่สั่นอีกแล้ว ดูเหมือนว่าไข้จะลดลงไปแล้ว

“ไม่ใช่! ”

ไป๋ยี่เฟยก็พบว่า จ้าวเทียนหายไปแล้ว!

“ไอ้บ้าเอ๊ย! ”

ไป๋ยี่เฟยจับตัวฉีฉีขึ้นหลังทันที และเดินออกจากถ้ำไป

ไม่รู้ว่าจ้าวเทียนหนีไปตั้งแต่ตอนไหน แต่คงจะวิ่งหนีไปในขณะที่เขากำลังหลับอยู่

ตอนนี้ภูเขาที่อยู่ข้างหลังเต็มไปด้วยคนที่กำลังตามหาจ้าวเทียน ถ้าจ้าวเทียนวิ่งไป และบอกพวกเขาว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ตอนนี้พวกเขาอันตรายมาก ดังนั้นพวกเขาจึงต้องจากไป

“ไม่รู้ว่ามันยังจะทันอยู่หรือเปล่า..........”

ในขณะที่เขากำลังพูด เขารู้สึกได้ถึงลมแรงที่มาจากข้างนอกถ้ำ

ไป่ยี่เฟยยังไม่ได้ตอบสนองใดๆ กองกำลังมหาศาลถึงไหล่ของเขา จากนั้นเขาและฉีฉีก็บินออกไปด้วยกัน

“ตูม!”