ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 58

บทที่ 58

“คุณชอบไป๋ยี่เฟยขนาดนั้นเลยหรือ？เขามีดีอะไร？”ซุนเฉิงถามเขาไม่พอใจ “ตำแหน่งที่บริษัทก็ไม่เท่าผม ฐานะพื้นฐานก็ไม่ดีเท่าผม เขาให้อะไรคุณไม่ได้เลย ！”

พานหุ้ยหุ้ยจ้องซุนเฉิงอย่างหวาดกลัว ไม่ได้ตอบคำถามเขา

ในใจของเธอ มีปัญหาหนึ่งที่ค้างคาใจมาตลอด “พวกลูกน้องของนาย ถูกไป๋ยี่เฟยทำร้ายมาเหรอ ？”

ตอนกลางวันที่โรงอาหาร ไป๋ยี่เฟยทำให้เธอผิดหวังมาก แต่ก็ยังตัดสินไม่ได้ เพราะฉะนั้นเธออยากจะรู้จริง ๆ ว่าคนเมื่อคืนนั้นเป็นไป๋ยี่เฟยหรือเปล่า？

แต่คำถามของพานหุ้ยหุ้ยที่ถามกลับทำให้ซุนเฉิงคิดว่าเธอกำลังเยาะเย้ยเขา จึงโมโห

ซุนเฉิงยื่นมือไปจับคางของพานหุ้ยหุ้ยและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ไอ้สวะไป๋ยี่เฟยนั่น เดี๋ยวก็จะได้เห็นดี คุณคอยดูเถอะว่าผมจะสั่งสอนไป๋ยี่เฟยยังไง！”

พูดจบ ซุนเฉิงก็สะบัดออกจากพานหุ้ยหุ้ย แล้วก็เดินไปข้าง ๆ ต้าหลาง

ต้าหลางมองซุนเฉิง แล้วก็ใช้สายตาไม่หวังดีมองมาที่ร่างของพานหุ้ยหุ้ย พูดว่า “สาวน้อยคนนี้หน้าตาดีไม่เบาเลย”

ในใจของซุนเฉิงดัง “ตึกตัก” แล้วก็ยิ้มแหย ๆ ว่า “พี่ต้าหลางชอบพูดเล่นจัง เธอก็หน้าตาธรรมดา ไหนเลยจะพูดว่าสวยได้ ？”

ต้าหลางยิ้มเย็นชา “ออ？ถ้าพูดอย่างนี้แสดงว่านายหวังสูงมากเลยสิ แต่ฉันกลับรู้สึกว่าฉันชอบแบบนี้ ”

ซุนเฉิงสีหน้าเปลี่ยน ยิ้มแห้ง ๆ ว่า “พี่ต้าหลาง ถ้าพี่ชอบแบบนี้ ผมสามารถให้คนไปหามาให้พี่ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนผม ขอพี่ต้าหลางปล่อยไปด้วย ”

 “แฟน？”ต้าหลางไม่สบอารมณ์ “ดูไม่ออกเลย ”

ซุนเฉิงทำหน้าจ๋อย ไม่กล้าแสดงออกอะไรมาก ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ

ต้าหลางเองก็ไม่ได้พูด ในใจคิดว่า รอให้สู้จบแล้วได้เงินสองแสน ถึงตอนนั้นอยากจะทำก็ทำ เต่าหัวหดอย่างซุนเฉิงจะกล้าว่าอะไร？

ต้าหลางพูดขึ้นมา “ทำไมคนยังไม่มา ？ยังจะสู้อยู่ไหม？”

ซุนเฉิงได้ยินแล้ว คิ้วขมวดมองไปที่ทางขึ้นดาดฟ้า เขาโทรหาไป๋ยี่เฟยเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังไม่มา หรือว่าจะไม่กล้ามาจริง ๆ ？

ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงของไป๋ยี่เฟยลอยมา

“มาแล้ว มาแล้ว ไม่ต้องรีบ！”

คนที่ได้ยินก็หันไป ในนั้นมีชายคนหนึ่งที่แต่งตัวธรรมดาเดินเข้ามา ด้านหลังเขายังมีชายร่างใหญ่สูง 190 เดินมาด้วย

ทั้งสองเดินมาอย่างมั่นใจ เหมือนเดินอยู่ในสวนดอกไม้ ไม่มีทีท่าว่าจะกังวลหรือหวาดกลัว แต่กลับมาท่าทีที่น่าเกรงขาม

พานหุ้ยหุ้ยมองท่าทีของไป๋ยี่เฟย ในใจก็เต้นระรัว จนลืมว่าตัวเองถูกมัดไว้ และก็ลืมที่จะตะโกนเรียก

หลังได้สติ ซุนเฉิงเป็นคนสุดท้ายที่ตั้งสติได้ รีบไปจับตัวพานหุ้ยหุ้ยไว้ แล้วจับเธอมาไว้ตรงหน้า

ซุนเฉิงตะโกนเสียงดัง​ “ไป๋ยี่เฟย จะแสดงเพื่ออะไร？ต่อหน้าพี่ต้าหลาง แกมันก็แค่ขี้ก้อนหนึ่ง！กูจะคอยดูว่าอีกเดี๋ยวมึงจะแสดงอะไรอีก ？”

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปที่ซุนเฉิง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ปล่อยเธอไป ”

ซุนเฉิงตอบกลับอย่างโอหัง “ปล่อยแม่แกสิ！” “มึงเตรียมตัวโดนอัดได้เลย รอกูพอใจแล้วกูจะปล่อยเอง ！”

ต้าหลางมองไปที่ซุนเฉิง หัวเราะ หึหึ แล้วก็มองไปทาง ไป๋ยี่เฟย “แกคือไป๋ยี่เฟยเหรอ？”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ต้าหลาง รูปร่างพอพอกับไป๋หู่ แต่ก็ยังต่างอยู่เล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “แกเป็นเจ้าโง่เหรอ ？”

เขาและไป๋หู่ขึ้นมาพร้อมกัน มองแวบแรกไป๋หู่ก็ไม่เหมือนพนักงานของบริษัท นอกจากเขาที่จะเป็นไป๋ยี่เฟย จะมีใครสามารถเป็นไป๋ยี่เฟยได้อีก？

สีหน้าต้าหลางเปลี่ยนไป แล้วก็จับคอเสื้อของไป๋ยี่เฟย “มึงด่ากูเหรอ？มึงกล้าดียังไงมาด่ากู ？มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร？”

สีหน้าไป๋ยี่เฟยไม่ได้เปลี่ยนอะไร หนำซ้ำท่าทียังดูดีกว่าต้าหลางอีก “ปล่อยมือ！”

ต้าหลางเป็นใครเหรอ？แชมป์เทควันโดระดับจังหวัด ไหนเลยจะมองไป๋ยี่เฟยอยู่ในสายตา ？ตรงกันข้าม สีหน้าต้าหลางเคร่งขรึม พูดว่า “มึงกล้าดียังไงมาพูดกับกูแบบนี้ ？แน่มากใช่ไหม！”

ตอนนี้เอง ซุนเฉิงกะโกนพูดเสียงดัง “ไป๋ยี่เฟย！แกคอยดูเถอะ！พี่ต้าหลางนั้นเป็นแชมป์เทควันโดระดับจังหวัด แกกล้าดูถูก พี่ต้าหลาง แกตายแน่ ๆ ！”

ซุนเฉิงนั้นอยากให้ไป๋ยี่เฟยกับต้าหลางนั้นยิ่งขัดแย้งกัน ให้ต้าหลางสั่งสอนไป๋ยี่เฟยให้สาสม เพื่อแก้แค้นที่โดนอัดเมื่อตอนกลางวัน ！

ต้าหลางพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “ซุนเฉิงพูดถูกต้อง ฉันคือแชมป์เทควันโดระดับจังหวัด แกกล้ามามีเรื่องฉัน ฉันจะทำให้แกไม่ต้องเห็นดวงอาทิตย์พรุ่งนี้ ！”

ไป๋ยี่เฟยนั้นยังคงนิ่งเฉย แต่พูดซ้ำอีกครั้งว่า “ปล่อยมือ！”

ต้าหลางพูดท้าทายอย่างไม่สนใจ “ไม่ปล่อย แกจะทำอะไรฉันได้ ？”